dinsdag 10 juli

Vandaag staat een afspraak met David Smithson op het programma. De oplader van de iBook liet het afweten, Astrid belt me. 'Jongeren zijn nieuwe puriteinen,' kopt De Morgen. Onzin, jongeren bauwen de kletspraatjes na van infantiele ouders. Ouderschap zouden ze beter afschaffen. Laat ze een hogere graad verpleegkunde oprichten specifiek voor het verwisselen van pasgeborenen in moederhuizen. Ik beschouw het kernachtige belang van deze gedachte. Andere gedachten en geniale bevindingen hou ik voor een andere keer, het daar nu over hebben zou ons alleen maar afleiden van het gestelde doel, de ontmoeting met David Smithson.
Over het stadje hangt een Atlantisch kluwen van onduidelijke wolken. Om een of andere reden herinner ik me de plek waar ik voor het eerst 'Kuifje in Amerika' las.
Joris herstelt de motor. We drinken koffie. Joris neemt De Morgen door, dan 'Guston in Time' van Ross Feld. We drinken koffie. Het is een gezellig appartement, 's ochtends, als het regent smijt ik de ramen open en luister naar de rillingen en de koorts van een koude zomer.
De afspraak met Smithson is om twee uur. 'Misschien kan je maar beter...,' zeg ik. Ik heb nog wat te doen. 'Vijf minuten.' Joris gaat ervandoor, ik werk een mailart af, probeer het autootje te starten, de motor doet het niet.

14u20 - de croxruimte

David Smithson overhandigt de transfo. 'Tom would nerve a steak killing fork and knife on it.' We lachen. Grapje. Tom die voor een project in Köln de transfo nodig had. Joris die daar mee afkwam. Ze stonden samen op een art fair in Keulen. Tom had de transfo naar de kloten geholpen, zei Joris. Joris checkt de transfo. Alles ok. Het ding is ok. No cure, no nurse. Oververhitting wellicht. In crox2 nemen we plaats aan de jurytafel, Joris geeft een woordje uitleg bij de manier van werken.
'The discourse of art scene prostitutes such as Koons and Hirst,' neuzel ik, 'is irrelevant. Artists or prostitutes, it's a subtle and indifferent difference.'
Na de introductie volgt een korte rondleiding door de ruimtes. In crox3 bekijken Joris en David het werk van Dabramski, later hebben we op de laptop 'The F-song', een werk van Smithson uit 2006: Smithson zit in een badkuip en hekelt zingend het beleid van Bush en Cheney.
Joris en Smithson hebben elkaar in Köln ontmoet, op een art fair.

We verhuizen naar de jurytafel, Joris heeft last van z'n rug. Het gesprek komt heel even op de filmweek en de kortfilms van Elias Grootaers en Nathalie Teirlinck. We bekijken 'Bach Backwards', een transmissie voor twee elektrische bassen van de eerste inventie van Johann Sebastian Bach. 'It was important that it was live,' verduidelijkt Smithson, 'no playback or anything like that.' De plek waar de film opgenomen werd is Mölkerei Werkstadt in Köln.
Net zo belangrijk is het feit dat Smithson er voor koos om het stuk zelf uit te voeren, hij en Ralph Lennartz, hoewel de techniek van David te wensen over laat. Maar dat doet er niet toe, professionele muzikanten inhuren zou het statement afgezwakt hebben.
'The track backwards,' legt Smithson uit, 'changes into forwards. In the end you don't recognize the difference between backwards and forwards.' De op subtiele manier gemanipuleerde en slopende herhaling van de eerste inventie van Bach, afwisselend 'back-' en 'forwards' en in beide versies enigszins dissonant - de gitaren zijn niet perfect op elkaar afgestemd - levert een afstandelijke en fascinerende film. De slopende herhaling van de eerste inventie van Bach haalt het elegente en stijlvolle van de setting onderuit maar blijft er ook wat in hangen. Konijnen en eenden bevolken de scene, duiken op, verdwijnen. De kreeftgang, in contrapunct een plausibel gegeven, is duidelijk hoorbaar.
De vleugels van de zwarte eend hebben een groene fonkeling. 'Of course the rabbits were much easier,' merkt David op. De film lijkt een staaltje van digitale technologie maar is het niet, de verbluffende verwisselingen zijn grotendeels analoog. 'There's a lot of analog in the movie, believe it or not.' Dat er geen stront op te vloer te zien is, een eend schijt gauw een vierkante meter vol, komt door het ruimwerk tussen de sessies door.

De derde film die we bekijken is 'Burning Boots', chronologisch de eerste film, het is een werk uit 2001, maanden voor de Twin Towers vielen. De film is opgenomen in de nabije omgeving van Gospic aan de oever van de Lika. Gospic is in Kroatië. De film toont een vuurtje waarin twee cowboyboots branden. Het verbranden van de cowboylaarzen duurt veertig, vijftig minuten en gebeurt des avonds. Over het beeld ligt een grijsblauwe toon. De link met Twin Towers is frappant - 'power. Bush is the worst possible example'.
Het probleem met iemand als Bush is dat je het probleem alleen kan oplossen door abortie te legaliseren.