dinsdag 24 juli 2007

dinsdag 24 juli

10u30

De Gentse binnenstad stinkt, in de straten is een geur van bier en urine. Het woonerf ligt er verlaten bij. Ik tast in de rechtervestzak. De poort is open. Marc en Ria zijn bezig in de zaal achterin. De voorbije projecten hebben sporen gelaten die je niet een twee drie wegtovert.
'Sjoerd gaat nog eens langskomen,' zegt Marc.
De naam van onze teerbeminde voorzitter is nog maar uitgesproken of daar is hij al. Ria is de vloer aan het vegen. Een kustlijn van bruine stofdeeltjes golft in een trage slingerbeweging over de witte vloer.
'Hebt ge een verse onderbroek?' grapt Frips.
Voor die performance van Ryosuke Cohen zijn er twee varianten, FACE of BODY. Marc meent zich te herinneren dat hij in een of andere brief van Ryosuke 'portretten' en 'naked' las. Ad Breedveld liet dan weer weten dat Cohen bijna geen Engels spreekt of doet alsof hij geen Engels spreekt. Breedveld en Frips & Maco hebben elkaar in Sint-Niklaas ontmoet tijdens het jaarlijkse mailart symposium.
We schuiven de stoelen aan de kant. De stelling ontmantelen hoeft niet.
Sjoerd heeft een stapel bruine enveloppes bij. Ook Marc en Ria hebben bruine enveloppes bij. De bruine enveloppes hebben een verband en maken een verbond. Elke enveloppe bevat een brief in typoscript en een met het gocco-procédé gemaakte stempelprint.
Een gocco is een stencilmachine, verduidelijkt Sjoerd.
BRAIN CELL NR 25 is uit de beginperiode. Als mailarter was 1984 voor Sjoerd een topjaar. Had geen werk, kon zich er 100% op toeleggen. Daarna ging het slow down.
''t Was een lawine, jong.'
De stoelen komen in een rij tegen de muur terecht als in een wachtzaal. Ria veegt, Sjoerd controleert de bruine enveloppes. De laatste BRAIN CELL die Ria en Marc ontvingen was NR 678.
Marc heeft documentatie bij. 'The blazing heart of the anarchist in me,' lees ik, 'subsides every day when the mail arrives.' Een quote uit 2005 van Mike Mosher.

Sjoerd ontdekt dat hij BRAIN CELL NR 13 heeft. Er is zo op het eerste zicht geen enkel verschil tussen NR 678, de meest recente, en NR 13, een van de eerste. Een consistente jongen, die mijnheer Ryosuke Cohen. 'Consequent, bedoelt ge,' zeg ik. 'Op een consistente manier consequent.'
Op een van de enveloppes die Sjoerd bij heeft figureert Shimamoto, iemand uit de Fluxus scene. De enveloppe werd verstuurd in Nishinomiya Higashi.

Het gesprek komt op het 'what about'-project. Loopt nog tot september 2007. Presentatie kan eind 2007 tijdens schilderproject 1.
'NET-WORK IS CONCERT YOU ARE CONDUCTOR' staat er op een van de enveloppes.

'Hoe gaan we het presenteren?' vraagt Sjoerd. Op een tafel? Die van het avondmaal werd ontmanteld.
Schragen, planken, meer hebben ze niet nodig. 'Ge moet niet alles tonen,' meent Sjoerd.
Marc: 'Baudouin Simon zal niet komen.' Pig Dada wierp zich vorig jaar onder een trein.
Sjoerd: dat dat de nabestaanden miljoenen kost. Voor ze het slachtoffer beetje bij beetje gereconstrueerd hebben en die trein die uren aan een stuk stilstaat. Ge kunt maar beter twee keer nadenken voor ge u voor een trein werpt.
'Hij had net een grote zending gestuurd,' herinnert Ria zich. Die zending is toegekomen op de dag dat hij zelfmoord pleegde. ''t Ging niet goed met zijn lief.' Allez zeg, moet ge daarvoor onder een trein springen.

Ria gaat de vloer met zeepsop te lijf. 't Moet proper zijn. Marc zoekt schragen bij elkaar. Ik informeer bij Sjoerd of hij Lucie Renneboog kent. De stoelen belanden in de stockruimte.

Op Lucas Munichstraat 76 is een mailart postpakket toegekomen. Van een zekere Dominique, meent Ria.
Het gesprek komt op mailart zelf. Sjoerd merkt op dat mailart een relatief goedkope kunstvorm is.
Het beginsel van mailart, meent van, is tegelijk het failliet ervan. 'No selection no jury' is een mooi uitgangspunt maar het resultaat, procentueel, is een aan huisvlijt verwante lawine van knipsel- en plakwerk dat in nogal wat gevallen amper het niveau van een knutselclub haalt.
Dat er interessante mailart is, daarover zijn we het eens. Buster Cleveland, maar die is ermee gestopt; Clemente Padin uit Uruguay, politiek geöriënteerd; Menaro Menarin, Ryosuke Cohen, Robin Crozier, Marc Bloch - en zo zijn er nog. Ana Banana zou tegenwoordig commerciëler bezig zijn.
Ray Johnson zaliger, John Evans. Het is naar verluidt niet Ray Johnson maar John Evans die de term mail art bedacht.
Ray sprong in het water. 'Wat zoudt ge willen,' grapt Sjoerd, 'als ge de hele dag slechte post ontvangt.'
In Amsterdam had de Mexicaan Ulysses Carrion een winkeltje. Dudek Dürer, die op Albrecht Dürer lijkt, reist de wereld rond, altijd met dezelfde kleren die hij de hele tijd door oplapt. Ed Gycek is dan weer een fervente Bob Dylanfreak.

Marc zeult met twee emmers, Ria dweilt. Iemand maakt de doorgang naar het terras vrij. Slijksporen besmeuren de pas gedweilde vloer.
'De oneindige kuisbezigheid van de vrouw,' knort Frips, 'dat is oneindig he, dat kuisdinges.' Ze slaakt een zucht.
Marc hurkt en bestudeert de kromming van de derde plank. 'Die is ook serieus krom...' Hij en Sjoerd proberen de segmenten even hoog te krijgen wat niet van een leien dakje loopt.
De vuile schoenen is Marc.
'Zo'n vuile schoenen...!' Dat is met de stockruimte, zegt Marc. Hebt ge de vloer in de stockruimte al eens goed bekeken?
'Zo kan ik blijven dweilen...,' moppert Frips. 'Met de kraan open.'

Het werk van Ryosuke Cohen komt uit twee collecties, die van Sjoerd - de oudste van beide collecties - en die van Frips.
Voor het verzenden van de goccoprints bezigt Ryosuke bruine, langwerpige briefomslagen. In de beginperiode (begin en midden jaren tachtig) versierde hij de enveloppes met stempels, iets wat ontbreekt bij de meer recente stukken. Voor de stencilprints maakt hij gebruik van een netwerk van contacten. Portretstencils van BuZ Blurr, een gepensioneerde machinist; de carvings van Frips; van Ed Gycek eggheads; Kurt Beaulieu levert semi-pornografisch materiaal wat ook de specialiteit is van enkele van de Italiaanse deelnemers. Van Sjoerd een sticker van het Ponton Temse project.
Marc: 'En dan is er Pilcher die gans alleen op een eiland in Noord-Ierland woont.'

20u - ingrediënten van een zomeravond

Engelse keuken. P.160 Lamb's brawn. 'Use a Lamb's head.'
'Dat hebben we dus niet gemaakt,' merkt le chef de cuisine op.
Pork brawn evenmin. De aanbeveling is vrijwel identiek: 'Use a pig's head.'
De reden waarom het Kookboek - dat de barbarijen van de Engelse haute cuisine behandelt - open ligt op bladzijden 160 en 161 is 'gravy' of, meer specifiek: 'Sauces to serve with meat'.
Een situatie als in Frenzy is gelukkig niet aan de orde.
'De Engelse keuken is niet slecht,' verduidelijkt de chef, 'je moet hem alleen goed klaar weten te maken. En daar hebben merkwaardig genoeg de Engelsen niet veel kaas van gegeten.'
Hij serveert lamsvlees met muntsaus (page 160: Mint Sauce), gegratineerde aardappel en prinsessenboontjes. De wijn is een wijn van het huis, Le Croix de Paty 2005, een Côtes de Bourg. Lekker wijntje.
'En niet eens zo prijzig.' We kraken een tweede fles en uiten lovende bewoordingen. De kaasschotel beperkt zich tot drie soorten: Epoisses appellation d'origine Berthot, Appenzeller, Conté. Het gesprek komt op Voskuil en film.
De charmes en het talent van Fanny Ardant en Anna Magnani; de meesterwerken van Pasolini. Aan de Hitchcock-collectie werd Rebecca toegevoegd. Van Pasolini: Accatone, Mama Roma, Teorema en Il vangelo secondo Matteo. In Teorema het gazon, Anna Magnani in Mama Roma.
De chefkok brengt Funny Games van Michael Haneke te berde, 'een onwaarschijnlijk gewelddadige film'. We vragen ons af wie de hoofdrol speelt in The French Connection. Bunuel was gevallen.
Annick zoekt het op. 'Gene Hackman,' ontdekt ze.
'Juist,' zei Maarten afwezig. Voskuil bladzijde 708.

Geen opmerkingen: