dinsdag 17 juni

Björn springt binnen, ziek, 38° koorts, hij nam een overdosis aspirine en raaskalt.
De buren hebben reukerwten gezaaid. (de andere plantjes zijn nobele onbekenden)
De deur van de toiletruimte staat open.
'Ge gaat het niet geloven,' grapt Björn, 'maar de thermometer is van Predictor.'
Had het aan de apothekeres gezegd (ze kon er mee lachen): 'Als ge dit in de juiste opening steekt, kunt ge weten of ge al of niet zwanger zijt.'
Het staat in Het Nieuwsblad: ze is dood.
In de corridor hangen de foto's van Berten niet langer vijf in een rij maar voorin twee ter rechterzijde en achterin drie ter linkerzijde.
In de hall, vlakbij de doorgang naar de grote zaal, staat een KODAK EKTAPRO. (is via Stad Gent)
'Ja, weet ik,' zeg ik, 'Carole heeft me dat gezegd.'
Kinderstemmen fladderen over het woonerf.
Om een of andere reden komt het gesprek op Torhout-Werchter en dat de eerste editie in 1975 was. (ik herinner me een drassige wei en dat we niet eens onder het dranghekken door te kruipen hadden)
Rond een uur of zes springt Carole binnen, ze moest wachten tot de jury van de Bachelors afgelopen was.
Sarah van Masters Schilderkunst Sint-Lucas deelt mee dat ze hun jury op een andere locatie doen.
Sylvia de France laat weten dat haar film op zondag 29 juni in Sphinx in première gaat.
Vandaag hebben ze in De Lieve blinde vink op de dagkaart.
'Vers citroensap, dat zal u kalmeren,' zei ik, 'dat koelt uw systeem.'
Vorige week is Wu Wein Yu vlakbij de Dampoort van de sokken gereden.
Waelput was het er mee eens dat de kleur van de flyer van de Gentse Matinee een tegenvaller is, het felle banaangeel is uitgeloogd tot een suffe en identiteitsloze kleur.
Wu Wein Yu, de ex van Kamagurka.