zondag 8 augustus 2010

zondag 8 augustus

foto: Issoire le matin, centre ville

1. Consommation choisies, Prix service compris:
Café noire la tasse 1,20
Bière pression le demi 2,20
Bière bouteille 2,5
Jus de fruit 2,5
Soda 2,5
Eau minérale 2,0
Apéritif anisé 1,8
Plat de jour x
Sandwich x
In Bar de la place, een kroeg aan het marktplein van Issoire, ten zuiden van Clermont-Ferrand, is wat op de kaart naast de tapkast prijkt meteen ook het enige wat ze hebben. Geen café au lait. Melk hebben ze niet.


2. Over Brioude naar Mende. Les colinnes d'Auvergne. In Serverette, aan de oever van le ruisseau de Mezère, is een straatbrocante. In het trage water hangen meterslange plantenslierten. Mende, place Rene Estoup, de regio is Languedoc. Hier begint het slenteren van plein naar plein, van terras naar terras terwijl ik me alleen nog herinner dat ik me niets te herinneren had. Of toch. De koeien van Cantal met een bruingele, rosse vacht. De vlaggen in Mende hadden telkens de foto van een Franse wielergod. Dit jaar was er een ritaankomst van de Tour de France. Roger Pingeon gele trui in 1967, Roger Lapebie in 1938, Octave Lapize in 1910 toen renners er nog uitzagen alsof ze rechtstreeks uit een kolenmijn op de fiets klommen, Thévenet in 1977, Roger Walkowiak in 1956. Er is een fontein, het opspuitende water heeft de vorm van een bloemkelk en overal zijn terrasjes. 's Winters is het een van de koudste plekken van Frankrijk. Florac, Les Cevennes, La Grand-Combe aan de oever van le Gardon, Alés. Net ten noorden van La Grand-Combe is er Café Nogaret, Chez Titoune, een ommuurd, ouderwets en breed terras onder kastanjebomen. Ouderwets is, er is niet geknoeid met de stijl die het jaren geleden al had. Alles bleef wat het was. De kastanjebomen werden dikker, hoger, breder en zelfs dat is niet helemaal duidelijk, meer is er niet gebeurd. Oudjes stierven, een motorrijder kwam onderin het ravijn terecht en in de vele stroompjes vissen ze op forel.

foto: Alés, vroege namiddag

Alés, een wat grotere negorij aan de oever van le Gardon, is een desolate plek. Ik rij door en neem de weg naar Quissac en Sauve. In Sauve is de brocante net afgelopen. Landschappen met kleine variaties op hetzelfde boompje, de zondagseik.
Aan de rand van het landschap hangen touwtjes, horizontaal, twee of drie touwtjes soms een beetje goed komt het uit. Het landschap betreden is niet toegestaan. Wat later Montpellier.

3. Montpellier, le centre historique, Place Castellana, late avond. Graffiti op het gelijkvloers van een pand waar ooit Drogerie J. Estoul was, produits d'entretien "LION NOIR".

De verkeerscirculatie in Montpellier is volstrekt krankzinnig. Beland je met de auto in le centre historique, het historische stadscentrum, ze doen er overigens alles aan om dat te verhinderen en als het je toch lukt laten ze je niet meer los. Voorwaarden zijn daar strikt genomen niet aan verbonden. Om een reden die ze zelf niet meer zouden weten te achterhalen hebben ze er voor gezorgd dat de automobilist in labyrinthische rondjes in het stadscentrum blijft rondhangen, straten die na verloop van wat opeens een uur is een vertrouwd karakter kregen als je er voor de vijfde keer op rij in een wanhoopspoging linksop probeert in plaats van rechtsop, dat laatste overigens helpt geen moer, waarna je op een plek belandt waar je alleen rechtdoor mag exact naar de plek waar je opnieuw geen andere keuze hebt dan links- of rechtsop. Na een uurtje van hot naar her rijden, af en toe negeer ik un feu rouge, is er opeens een auto van een of andere stadsdienst. Ik open het raampje en roep COMMENT SORTIR DE MONTPELLIER, Messieurs, roep ik. Ze hebben weet van de ernst van de situatie, denken hier heel even over na en antwoorden met een vrolijk à droite. MAIS QUOI, A DROITE, corrigeer ik, LA PREMIERE A DROITE OU LA SECONDE A DROITE. Ah mais oui, nog altijd even goedgemutst, un kilomètre. Na een kilometer of drie is er eindelijk toch een straathoek waar geen verbodsteken staat. Ik draai rechtsop en kom tot stand voor een feu rouge. Het amuseert me en ik heb alle tijd. Komt daar een autootje van krek dezelfde stadsdienst in een vlugge maar correct ingeschatte brede bocht dwars over het kruispunt rijden, wel allemachtig, met exact dezelfde snuiter aan het stuur. Goedgemutst opent hij het raampje en roept TRES BIEN MONSIEUR.

Geen opmerkingen: