I'm not good in taking photo's of people, Doubrawa says. We zitten in het Spaans Huis waar een feestje geweest is.
Ik had hem gevraagd of hij een foto wilde nemen. Hij is de hele namiddag met het ontmantelen van z'n kubusproject bezig geweest.
Roel Jacobs, die in Gent was, kwam een kijkje nemen.
Roel had me getelefoneerd, rond een uur of vijf. We zijn dicht, zei ik, Doubrawa is in de kubus bezig.
Dat had hij allemaal niet geweten, hij was in Gent, stond voor de croxpoort.
In de ruimte waar Machteld bezig is geweest, staat nieuwe vracht. Maarten had met Marc afgesproken. Hij zou op zaterdag komen, had hij gezegd.
Een gestreepte kater glipt door de versperring. Hey, we got a cat, roep ik. De donkergrijze kater neemt de corridor. Het dier is nieuw in de buurt, ik had de poort op een kier gelaten.
Aan Sint-Jacobs botsen we op drie Tsjechen en een blond meisje. De geldautomaten zijn kapot en de Tsjechen zijn dronken.
Het gesprek komt op Hans W. Koch en Gerhard Roth. In het Spaans Huis is een jolige avond. Roth is de auteur van een boek over hersenkunde, Aus Sicht des Gehirns. Doubrawa heeft het niet met literatuur, aan Nooteboom en Perec heeft hij een broertje dood, handboeken en filosofie hebben z'n voorkeur. Hij noemt Michel Serres, een franse filosoof, zonder in detail te treden. Bruce Willis passeert, twelve monkeys, one hat and a girl from outer space. Van Gerhard Roth onthield hij dat pianisten vaak het gevoel hebben dat ze te traag spelen: de toets die ze nog aan te raken hebben, hebben ze al gehoord en ze gaan dus steeds maar sneller spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten