woensdag 30 maart 2011

ijzingwekkend

Op de site van De Morgen is een foto gepubliceerd van iemand die deel uitmaakt van de Kadhafigetrouwe troepen.
De man op de foto is in een groen uniform en heeft een groene bandana om de schedel. Hij wordt betaald om te vechten.
Zo trouw aan Kadhafi is hij niet. Hij wordt betaald. Hij vecht in het circus van de Lybische oorlog. In het beste geval beschikt hij straks over een terreinwagen.
Onder de arcades van het gebouw, helemaal achterin, staat iemand naar de muur te kijken. Je hoeft niet stoer te doen om op te vallen.

dinsdag 29 maart 2011

dinsdag 29 maart

Werkverslag opgestuurd. In 3-voud en proper afgewerkt.
Van alle documenten een extraatje voor het crox-archief.
10 grote bruine enveloppes gekocht. Ze moesten per 10 gekocht worden.
Daar hebben we nu 9 stuks van over.
Bonnetjes Reproduct en Post binnensteken. Onkostennotaatje van maken.

Waarop Van Ryssen antwoordt: Zo zo, een leuke dag gehad, dus.


Aankoopjes afgehandeld. Schedeltje trimmen. Naar Reproduct gereden en van Reproduct naar nog een plek.
Bij Inge een bord wortelsoep gelepeld en kots in De Morgen gekieperd. 'Er was een publiek,' lees ik, 'dat behoefte had aan humor die wat vreemder durfde te zijn en hen verraste. Ik geloof ook niet in goed doen voor iedereen. Dan ben je snel bezig iets middelmatigs te maken.'
Op de hoek van de Knokkestraat, vlakbij bakkerij Forret, is een bejaarde dame in gesprek met een schooier. Ze werd aangeklampt, vernemen we, en ze heeft de schooier een briefje van 20 euro gegeven. 'Zoetje,' zegt de bakkerin, 'wat heb je nu gedaan.' De oude dame glundert. Wat ze deed was heel erg stom, daarover zijn we het eens, en dat beseft ze net zo goed, maar ze lijkt het niet stom of jammer te vinden, nee, integendeel, ze glundert. 'Morgen ben ik het weer vergeten,' zegt ze.
In Des éclairs van Jean Echenoz gelezen. Page 17: 'Âgé de vingt-huit ans, haut d'à présent deux mètres, Gregor prend donc un bateau pour les Etats-Unis d'Amérique. Il débarque sur un quai de New York muni de son passeport et de son chapeau melon, d'une mallette contenant peu d'effets, d'une autre contenant peu d'outils, de vingt dollars pliés dans une poche et, serrée dans une autre poche, d'une lettre de recommandation pour Thomas Edison.'
In het crox-kantoortje, waar ik dit keer niemand aantref, gedurende enige tijd met het maken van een factuur bezig geweest.
Begrepen dat de klant, een boekhandel in het Brusselse gewest, een TVA-vermindering toegepast wil zien. Uitgezocht, op basis van een vorige factuur, hoeveel dat dan wel is. Na wat rekenwerk kom ik uit op 16.
16 procent, dat is wat er van het bedrag af moet.
In de Plantentuin neem ik een foto van de Slangenden. Ik post het werkverslag.
Aan de hoek van de Koningin Elizabethlaan zijn straatwerkers bezig.
Ze beginnen te roepen. Een flauw en onbeschoft geintje. Het baviaanachtige gemekker heeft geen effect, ze houden 't voor bekeken.
In het tuintje bezig geweest. Wieden van stinkende gouwe en raket, verwijderen van dorre takken. Slakje opgemerkt.

foto: de slangenden

recent keyword activity You tube film Van Ryssen toen en nu (x3). Polyfilla in Turkije. Koeienoog (x3). Véronique De Cock naakt. Morrens, Zwitserland, geboren. Maison Empin. Markus Willeke. De Zondagsdenkers (x2). Deborah Ortega naakt. Kartonnen koker uit 1955. Anouk Thijs. Prostitutie Belgradostraat Gent. Tim 's nachts beneden Sabrin (x3). Notitieboekje van papierresten. Naakthotels België. Houtskooltekening kop Leonardo da Vinci. Konijnenvellenlijm.

maandag 28 maart 2011

zondag 27 maart 2011

weekendalfabet

anti-hond De hondmens of menshond, homo caniens. Er zijn tal van variëteiten. De soort komt voor van noord- tot zuidpool. De rechtlijnige mens, de één-en-geen-andere-waarheidmens. Als één iets waar is, is alles waar staat niet in het gebedenboekje.
'Iedereen is een Buddha in wording,' zemelt Brigitte Callens. Dat heeft Het Laatste Nieuws opgetekend. Let op uw woorden, mevrouw Callens: 'Of een Kadhafi in wording. Kijk naar De Wever.'
De anti-hondmens: hij/zij houdt niet van honden.

Hendrik Hendrik van Zweden. Woont in Oostakker. Tien jaar geleden hield hij zich met schilderkunst bezig. Foncke en Szwacjer, dat waren de galeries waar hij graag mee te maken wou hebben. Niet zo'n interessant uitgangspunt he, grijnst hij. Hij was meer met de galeries bezig waar hij graag had willen tentoonstellen dan met de schilderijen waar hij mee bezig had moeten zijn. Toen hij besefte dat dat uitgangspunt niet deugde, hield hij schilderkunst voor bekeken. Hij is wild enthusiast over de huidige projectperiode. Godverdomme, Markus Willeke, kan die man schilderen zegt, roept hij. Ook de andere projecten vindt hij van een zelden gezien niveau.

Ian Ian en z'n vriendin zijn net terug uit Damascus. Ze hebben er de eerste weken van de opstand meegemaakt. Een maand geleden, legt Ian uit, klonk het nog, in z'n Syrische vriendenkring, dat 't niet zo'n vaart zou lopen. Syriërs, zeiden ze, zijn nationalistisch en behoudsgezind. Nu, niet eens een maand later, komen ze op straat tegen het Syrische bewind, ze bewapenen zich, gaan mee in de revolte en zijn bereid om voor het nieuwe Syrië te sterven.

Lundehund
Francis en Sarah hebben een Noorse Lundehund. Niet dat ze een hond wilden. Sarah is anti-hond maar het was wel zij die met het idee op de proppen kwam om een hond in huis te nemen. Zigi heet ie. Het had Jozef moeten zijn, zo hadden ze hem willen noemen, maar hij was al met Zigi vertrouwd en dus bleef het Zigi. Zigi heeft een beetje het karakter van een kat, eigenlijk. Hij is niet slaafs, zeer koppig, manipulatief en achterdochtig. Hij ligt vaak zomaar wat te liggen, zoals katten doen, en alles gebeurt op zijn condities.
Lundehunden, merkt een bezoeker op die een deel van het gesprek heeft kunnen volgen, werden gebruikt om op papegaaienduikers te jagen.


maaltijd En wat van de maaltijd rest:


matinee
In croxhapox valt het mee: 85 bezoekers. De Lybiërs tel ik niet mee. Ze waren met twee bussen gekomen. Een van de bussen deed het niet, werd door de andere voortgeduwd. Ze hadden er drie weken over gedaan, zei een van de buschauffeurs. Dat staat hier in de weg hoor, zei ik. Een half uurtje maar, zei de chauffeur.

papegaaiduiker
lundehund

rijkdom, welvaart Rijkdom en welvaart staan niet in hetzelfde trefwoordenboek. In het witteboordenwoordenboek staan overigens geen woorden, alleen cijfers.

Rinji & Sachiko Eind 2009 pakten we in coproductie met MER uit met een eerste vinylplaat, Golden Hypnos, een dubbelproject van Johan De Wilde en de Japanse sound-artist Sachiko. In gespecialiseerde media werd het ding bejubeld.
Rinji en Sachiko zijn op tournée in Europa. Wouter van Smeraldina Rima kwam met het geweldige nieuws: Sachiko is in Europa en op zondag 27 maart konden ze naar Gent komen, na concerten in Brussel en London.


smeraldina-rima
Het concert van het Japanse duo Rinji en Sachiko is het eerste van een nieuwe samenwerking. Op donderdag 7 april eerstkomend volgt een concert van Steve Gunn.

stilettos Stilettos, legt Heleen uit, hebben een hak die 1cm breed is en minstens 9 cm hoog. In Wikipedia staat er: 'Om van een stilettohak te kunnen spreken moet de hak minstens 7 cm hoog zijn en niet breder dan 1 cm.'

vrouwen Sarah is anti-hond, zegt ze. Cybele is from Rhode Island, Eda woont in Tallinn. Marijke is de vriendin van Eli. Astrid staat op een van de huisjes van het woonerf. Heleen en Astrid hebben voor arts gestudeerd. Heleen is dronken. Ze struikelt, lacht, gilt. Ellen is met Tim. Hallveig zegt dat ze met Francis een afspraak heeft over twee werken die in croxhapox hingen. Eda schildert. Céline bestelt een pintje. Lore maakt werk dat aan dat van Hannelore verwant is. Kate Bush is fantastisch, Polly Jean Harvey gaat boven alles uit. Sexy en onzijdig, dat is wat de als rebel uitgedoste zwerver zegt. Sachiko is sprakeloos.

zaterdag Dus er zijn vandaag 18 mensen geweest. Ann bevestigt dat cijfer: 18 mensen. 81jarigen waren er niet bij.
In de wasserette liep ik Yannick Franck tegen het lijf. Sabrina is in croxhapox, zei hij. Yannick sprak de syllaben uit alsof hij over een dunne balk te stappen had.
Er kon niets gebeuren, de balk lag op de vloer en de syllabische stapjes gaan keurig. Als ik in de Koningin Astridlaan met bleke of donkere collants, op hakken en in minirok over straat stap, zijn er meteen 100 mensen die het gezien hebben en van die 100 wellicht ook 100 die daar een of andere commentaar op hebben. Een snaak van een jaar of twintig gaat over het voetpad rennen met een hoofd net zo rood als een aardbei. FIEN!!! schreeuwt hij. Kijk eens, die mijnheer. Hij roept, hijgt, rent, hapt naar adem. Ik stap uit de auto, ze kijken. Wat Fien denkt, weet ik niet. De jonge snaak is midden het straatdek gaan staan. Een kijkfile.
Yannick heeft het makkelijk, niemand gaat op z'n woorden letten en zonder dat hij van de balk omlaag gutst stappen we uiteindelijk toch op Frans over. Ik ga aan het venster zitten en neem De Morgen door.
Het gesprek kwam op een van de schilderijen. Een lastig ding. De aanzet leek ok. Toch zit ik bijna een week met het ding te worstelen zonder dat het ook maar een centimeter opschiet. Zou het werkverslag er voor iets tussen zitten? Nee. Van Ryssen deed de excel-sheets, ik had niet meer dan een duiding bij de inhoudelijke en artistieke werking te schrijven. De Vlaamse Gemeenschap heeft daar sinds enige tijd een frame voor en dat is eigenlijk wel net zo goed.
Nee dus. Het werk aan het verslag heeft me niet gehinderd. Het is het schilderij. Het begon vervelend te doen, ik was de controle kwijt. Een helft van het doek staat zoals ik het wil, de andere helft gaat moeilijk doen. De situatie is uitzichtloos. Ik heb geen idee hoe ik het doek redden moet.
18 bezoekers op zaterdag is ok. Je kunt niet alles willen. Het is niet altijd feest.
Veel mensen die het werk van Susanne Kutter knap vinden, zegt Ann.
Euh zei dat hij de flyers in de bib had zien liggen en dat ze opvielen omdat ze in stapeltjes naast elkaar lagen. Sabrina was over Sarkozy bezig geweest. Dat Bruni had gezegd dat haar man er maar beter mee stoppen kon. Zijn hart is niet tegen dit soort ellende bestand, zei ze. De jonge garde nam de boeken door, ze snuffelden alsof ze in een stripwinkel stonden. Haw haw haw, riepen ze.

zondag Marc deed 's voormiddags, van elf tot halftwee. Het is Gent Matinees en tussen elf en één zijn er twee bezoekers geweest.
Een duet: het brommende gezoem van een vlieg en de stem van Dana Birnbaum. Ze legt uit wat de bedoeling was met de video waarop een meisje te zien is dat op een schommel zit. Kunstwerken horen niet uitgelegd te worden, vind ik. Als je ook nog eens moet gaan uitleggen wat je er mee bedoeld hebt, had je er maar niet aan moeten beginnen.


Het kopje in de gootsteen is tot de rand gevuld met helder water. Ik vul de kaartenstandaard aan. De eerste bezoekers zijn een koppel dat wel vaker in croxhapox over de vloer komt. 'Het is weer de moeite,' zeggen ze. Ze zijn zeer te spreken over het werk van Hannelore.
In de Thomsenruimte zitten mensen die ik niet had zien binnenkomen. Wat later is er een groepje toeristen. Ze waren op stap in de buurt, dachten he, wat is daar te doen.

vrijdag 25 maart 2011

blog stats

recent keyword activity
Afmeting rattenhol. Sven De Swaef. Ben Kockelkoren. Johan Jacobs vloeren. Elise Ottaviano. Chien neuk une femme. Lybië.

popular pages
From a conversation with Susanne Kutter staat op 3 met 20 entries.

keyword analysis
Na crox blog (22,11%), croxhapox blog herzele en crox box (5,26%) hebben we op 4 het trefwoord kubustrap (3,16%) en op 5 saolo paolo (2,11%).
Saolo Paolo is niet het enige trefwoord dat 2,11% scoort, er zijn er nog: foto houtvijzen, wie was Thucyclides?, oesterbrood, schilderij hotel de goudfazant, vrac groenten.

visit length
Groen staat op 59,9%. In de taart van visit length staat het voor de niet geïnteresseerde bezoeker. Ze klikken de link aan en zijn meteen weer weg. In 2009 ging het om een gemiddelde van 75%, in 2008 klom dat vaak tot 80% of meer.
Recent zijn er scores van 51 en 57% genoteerd. Hieruit valt af te leiden dat de crox-blog intussen een min of meer afgeronde identiteit heeft. Er komen minder personen langs die verrast worden door het feit dat ze er helemaal niets te zoeken hebben.
Blauw, roze en oranje, een totaal van 19,1%, groepeert de personen die 5 seconden tot 20 minuten aanwezig blijven. Blauw is tot maximaal 30 seconden (4,9%), roze gaat tot 5 minuten (11,1%) en oranje tot 20 minuten (3,1%). Lezers.
Rood, 20 minuten tot 1 uur, is gereduceerd tot nul. Geel, langer dan 1 uur, scoort 21%.

donderdag 24 maart 2011

donderdag 24 maart

In het tuinareaal van de Knokkestraat is een merel die het allemaal bekeken heeft. Briljante soli. Hij heeft niet op Bach en Pergolesi gestudeerd. Messiaen, Ligeti, twee fluitjes van een cent. In het tuinareaal van de Knokkestraat is een merel die beter kan. Hij varieert op de vele vaag-contemporane gsm-tunes die hij de hele tijd door te horen krijgt. Telefonie bevoorraadt zijn bravour.

Rond een uur of 10 deponeer ik de boekjes in de kluis, het gele boekje en het rode boekje. Ik smeer drie boterhammen, voor onderweg, en sluit de keet af. Halfelf: ik passeer Waregem. Over het baanvak ter rechterzijde rollen vrachtwagens, slechts heel af en toe hebben ze meer dan twintig meter tussenruimte en vang ik een glimp van het landschap. De decorstukken: een meertje, lintbebouwing, bomen, een hoeve, graasplekken.

Kortrijk. Ik ben drie keer in Kortrijk geweest. Dit is de vierde keer. We hebben afgesproken aan het stationsplein. Gerd en Henk zitten op een terrasje. We rijden naar het atelier van Gerd, bekijken het recente werk en rijden naar Geluwe, Wervik, vlakbij de grens met Frankrijk. Het werk van Henk ken ik van de foto's die hij me getoond had. Dat beviel me niet zo. In de werkplaats hebben de polyester sculpturen opeens een andere identiteit. Het zijn rare dingen. Er is een hoek af. Dat kan je niet zien als je de foto hebt.

foto boven: Het meest recente werk, waaraan hij volop bezig is, is voor Henk Delabie een dwarsdoorsnede van eerder werk, letterlijk, alsof hij uit een van cilindrische objecten een stuk van een duim breed sneed en dat enorm heeft uitvergroot.
foto onder: Vroeger liepen er kippen rond. Ze kwamen niet in een braadpan terecht, zijn op hoge leeftijd overleden
.


Henk woont prachtig. Je kan de autostrade zien, op een voetafdruk van de horizont, er is een woonwijk, het huis staat diagonaal op het baanvak en is in Geluwe het eerste dat na de oorlog gebouwd werd, alles lag tegen de grond, het was het eerste. Aan de overzijde van het wegdek heeft hij z'n atelier.
We zitten in de serre. Het gesprek komt op het werk van Gerd. We lunchen in een keet vlakbij de kerk van Geluwe en hebben het over de jeanmarieverpfaffing van het medialandschap. Het loserschap van de doorsneevlaming.

foto boven: Traffic jam ter hoogte van Anzebeke. Het landschap ter linkerzijde.

Waaraan de file te wijten is, is niet helemaal duidelijk. Brandweerauto's razen over de pechstrook. Lange file, drie baanvakken breed. Op het rechterbaanvak een ononderbroken kolonne van trucks. Ze komen uit het zuiden, rijden naar het noorden. Veel Poolse nummerplaten. Linker- en middenbaanvak strijden om de eerste plaats. Weer in Gent ga ik eerst bij Van Ryssen langs. Het cijferwerk is voltooid, de excelsheets zijn ingevuld en het verslag zelf eindigt op een vrolijke noot. Eén element ontbreekt: het dossiernummer.

woensdag 23 maart 2011

anderhalve bladzijde

Het jurkje bladdert.
De bomen bladeren.
Ik blader in een schriftje.
Anderhalve bladzijde.
Ik heb het wel bekeken zo. Vijftig eeuwen.
Alles heeft een tijdstip.

Een miljoen. Ik schrijf het op:
miljoen, en lees wat ik geschreven heb.
Een miljoen.
Ik heb het wel bekeken zo. Anderhalve bladzijde. Ik ben,
jij bent.
Alles heeft een tijdstip.

Ik schrijf het op, anderhalve bladzijde.
Alles heeft een tijdstip.

recent stats

robert hughes luc tuymans
warmoessoep
thomas bogaert
termoventilator techniek
dieren grijswaarde
sébastien hendrickx
banjoline te strakke snaren
terpentijn tuymans
kommetje water
schaamteloos
oesterbrood
onder de stofpluimen ritselen vijzen en spijkers het geluid heeft een geur van goud
tobinlijm bladderen
tjoeleboele
belgradostraat gent

dinsdag 22 maart 2011

huisraad

Hallo, meneer Kadhafi, kom er bij zitten. Alles goed? Achtduizend burgers vermoord. Hoe gaat dat in z'n werk.
nee hoor
We vieren het feest van de overwinning. Lybië is een vredig volk. Ze dansen.
We zitten hier tussen de ruïnes, meneer Kadhafi, van wat ooit uw plechtstatige ambstwoning was. Achtduizend, dat is geen apenscheet. Hoe gaat dat in z'n werk?
nee hoor
Mijn echtgenote heeft een allergie, weet u. Ze heeft zo'n hekel aan dat soort dingen. Normaal gesproken gingen we 't vandaag nog opruimen, maar het hoofd van de toeristische dienst had bezwaar getekend en ook de archeologische dienst heeft er zich mee gemoeid, er mag niet aan het patrimonium geraakt worden.
De cijfers waarover ik beschik, meneer Kadhafi, geven aan dat u sinds het begin van de opstand achtduizend mensen vermoord hebt. Dat moet toch een gevoel van voldoening geven.
nee hoor

maandag 21 maart

Lente. Het is officieel. De collectie is binnen. Aan de watersportbaan staat de treurwilg in een erotisch, semi-transparant jurkje en er zijn weer blote benen.
In Zottegem vraag ik de weg aan een al wat ouder koppel. De man staart gedurende drie seconden perplex naar het rokje en de bijhorende benen in bleke collants. Je moet de mensen wat tijd geven, weet ik intussen. Na drie seconden - de oogopslag gaat wijd open, een elastiek dat honderd meter aan kan - begint hij me haarspeldbochtscherp uit te leggen hoe het moet. Je kan maar beter niet in Zottegem belanden, begrijp ik. Uit de blik van z'n echtgenote kan ik eigenlijk alleen afleiden dat ze 't prachtig of op z'n minst fascinerend vindt. Wat ze zeggen als ze naast elkaar in het stuurblok zitten, weet ik natuurlijk niet. Dat heb ik ook helemaal niet te weten. Hoe ik in Sint-Martens-Lierde kom, meer hoeft niet.
Het is de streek waar Michaël z'n kasteel gekocht heeft. De route is zelfs bijna identiek met dat verschil dat ik dit keer een plek moet vinden die Hollaarde heet. Dat valt mee. Ik spreek iemand aan die zich voortbeweegt op het voetpad ter rechterzijde. Vlakbij is een steenweg met richtingwijzer Brakel. Het gaat er hoffelijk aan toe, ik verneem alles wat ik weten moet en wel zo precies dat ik het zelf blind had weten te vinden, het stulpje waar Van Swaef resideert. Z'n DS staat voor de deur.

zondag 20 maart 2011

weekendalfabet

beweren Lybië beweert dat zeker 64 mensen om het leven zijn gekomen door de Westerse luchtaanvallen. Ergens las ik dat Lybië beweert dat er 144 kinderen zouden gedood zijn.
Aangezien Bart De Wever wellicht niet over de taalgrens heen raakt en bij afgevuurd worden ongetwijfeld ergens in een patattenveld belandt, zou Vlaanderen misschien kunnen overwegen om Eddy Wally op Lybië af te sturen.
chomsky We hadden het over intelligente Amerikanen. Dee heeft net een boek van Chomsky gelezen. Van Ryssen merkt op dat Chomsky met Mandel bevriend was en dat Mandel zelfs geen koffiemachine kon aanzetten. Zijn echtgenote deed dat. Mandel wist naar verluidt niet hoe het moest.
cyrrilus Cyrrilus en Methodius zijn op een brandstapel geëindigd. Aan Cyrrilus en Methodius danken we het Cyrrilisch. Twee monniken, daar hoeft geen plaatje bij, die er op uit gestuurd werden om Oost-Europa te kerstenen. Van Ryssen situeert het in elfde of twaalfde eeuw, de periode van het Koninkrijk Kiev, net voor het Moskovitische imperium begon. Cyrrilus en Methodius werkten een nieuw schrift uit dat naar Cyrrilus genoemd werd. Russisch en Bulgaars zijn daar afgeleiden van. Svetlana, een Bulgaarse prostituée die ik tien jaar geleden in Màlaga ontmoette, sex hadden we niet, we deden de plaatselijke galerieën, zei dat Cyrrilisch niets met Russisch te maken heeft. Het schrift had vooral in Bulgarije opgang gemaakt, zei ze, en het Russisch was er niet van afgeleid, dat had zich op een andere manier ontwikkeld. Voor Svetlana, begreep ik, maakte het Cyrrilisch deel uit van de Bulgaarse identiteit en daar konden de Russen alleen maar jaloers op zijn.
fijn Fijne werken, fijne mensen, fijne avond. Iemand zegt: Kijk, zo hoort het, wat een fijne avond. De betovering, het empathisch vernuft. We gaan niet moeilijk doen.
gebruikelijk De gebruikelijke handelingen. Eerst de cijfercode. De poort gaat open. Ik betreed de hall, activeer een lichtschakelaar, het licht floept aan, in het keukentje plaats ik de handtas op een bierbak. Sculptuur. De chaos van gisteravond. Ik neem een bezem en begin te vegen. Peuken, plassen, er is gemorst.
Gisela Nu, zijn vrouw heette Gisela, merkt Van Ryssen op. Zijn tweede vrouw, verbetert Dee. Zo zijn ze wel, die Marxisten, moppert Van Ryssen. Wat gênant zeg, zijn tweede vrouw. En dan moet ge ook weten dat dat van een post-Marxist komt. Dee (na een korte stilte, verroert geen vin, zegt): Ik ben ik geen post-Marxist. Ik ben nog altijd Marxist. En schrijf ook maar op, sneert hij: die stilo schrijft niet goed godverdomme.
hand De hand van Kadhafi schudden.
idiotie VN-topman Ban Ki Moon sprak deze avond de hoop uit dat Libië het nieuwe staakt-het-vuren wel naleeft.
kadhafismen Sarkozy is een vijs kwijt.
normol In het Spaans Huis kijkt iemand naar me om en zegt: 'Da's toch nie normol.' Een mens kan niet alles weten en hoeft ook niet alles te weten. Wat is normol. De prostitutie van de Vlaamse zaak, dat is normol. Dat ge met uw smoel in van die blaadjes staat, dat is normol. Dat ge aan quizen gaat meedoen terwijl ge eigenlijk wel wat anders te doen hebt, dat is normol. Het mediafascisme van de Vlaamse zaak. Normol is normol.
Soutine Met Markus komt het gesprek op Soutine. It is very dangerous to hang next to a Soutine painting.
Markus: 'The red flowers...'
Ik weende tranen met tuiten. 'Soutine is one of those artists who really never made a bad painting.'
Markus heeft het niet zo voor Tuymans. Tuymans is een machine.
spin De spin heeft ze in de toilet in the yard behind the door gevonden. Bij oma. In dat toilet, dat in geen eeuwigheid gebruikt was, heeft Susanne best wel nog grotere exemplaren aangetroffen. De locatie is Gröden, near Dresden, in de voormalige DDR.
Van Ryssen Herinnert zich dat we het over Kadhafi en Obama hadden, het systeem in China en Rusland, de verweving van politiek en bedrijven, pizza Tripoli, de domheid van de doorsnee Amerikaan, de koloniale geschiedenis van de Arabische wereld, de beperktheid van het woordenboek voor dossiers van het Ministerie en Chomsky.
ver-eiken
woordenboek
Geen woordenboek is dikker dan het boek van de woorden die er niet in voorkomen.

gelijke rechten (2)

Vrouwen zitten op stoelen, mannen zitten op stoelen.
Vrouwen kijken naar kamelen, mannen kijken naar kamelen.
Ze lezen dezelfde kranten.
Ze krijgen hetzelfde vreten voorgeschoteld,
ze volgen dezelfde bevelen op,
ze delen dezelfde bevelen uit,
ze hebben recht op dezelfde kinderen.
Op de stoel waar gisteren een man zat, zit vandaag een vrouw.
Aan de bushalte stond een vrouw, nu staat er een man.
Ze sterven in gelijke aantallen.
Flagrant in tegenspraak tot al die gelijke rechten: alleen vrouwen
zouden het recht hebben om een minirok, collants en hakken te dragen.

vrijdag 18 maart 2011

vrijdag 18 maart

foto boven: hannelore van dijck
foto onder: markus willeke


'Rester au pouvoir comme ça c'est quand-même pas très poli,' disait Zenon Dorin, cinéaste Polonais et ami de Yannick Franck. On parle de Muammar Kadhafi, sale fils de pute, addict du Kadhaficine, kadhastrophiquement totalitaire, mais quelle arrogance, ce bordel de régime.
Vreemd, bizar, ridicuul, lachwekkend, decadent, obsceen, tragisch, van een niet meetbare wreedheid. De beerput van een in uitzichtloze waanzin ontaarde hersenpan raast over het land.

De NATO zou nog het ganse weekend nodig hebben om zich te beraden over actie. Ze hebben alvast naar Pizza Tripoli gebeld.

Een ritournelle van Angelo Branduardi:

A la foire de l'este pour deux pommes
une petite taupe mon père m'a acheté.

In crox is een bevrijdigheid van grote en prachtige dingen. De projecten van Harri de Ville en Susanne Kutter vallen prachtig samen en de presentatie van Markus is afgerond. We drinken een biertje.

foto's onder: harri de ville

donderdag 17 maart 2011

gelijke rechten (1)

Ik ken heel wat vrouwen die wild zijn van het werk van Perec. Vrouwen en mannen hebben het recht om dezelfde boeken te lezen. Ze hebben het recht om dezelfde kinderen te hebben. Ze kijken naar dezelfde televisieprograma's, lezen dezelfde magazines. Vrouwen en mannen lezen Humo, lezen Het Laatste Nieuws, slaan zich in ademnood door Story en Dag Allemaal. Ze hebben dezelfde rechten. Tijdens tsunami's komen ze met gelijke aantallen om. Ze hebben het recht om te kruipen, om de hele dag in bed te liggen. Mannen hebben dat recht, vrouwen hebben het ook. Ze komen om in vliegtuigongelukken, houden van P. J. Harvey of van andere dingen, dat recht hebben ze. Mannen hebben dat recht en vrouwen hebben het. Ze klimmen in bomen, in restaurants zitten ze samen aan tafel, ze eten dezelfde dingen, verteren het vreten op een volstrekt identieke manier, lachen, boeren en schijten, de vrouwen doen het en de mannen doen het ook. Ze zijn idioot, achterdochtig, wraakzuchtig. Ze hebben maniertjes. Ze verspillen geld, ze houden van sport, van dure dingen. Ze zijn arm of rijk, dun of dik, reizen, zitten thuis, praten over de kinderen en houden van kip. Ze hebben recht op de kinderen, beiden, niet alleen de vrouwen, ook de mannen hebben recht op de kinderen. Ze snipperen ui, kweken buikjes, kwekken en kwaken en buigen zich met gelijke rechten over de braadpan.

woensdag 16 maart 2011

from a conversation with susanne and markus

Agreement One. Politicians are pinguins. Lookalikes. They dress and behave as. There is a large amount of pinguin population on the south pole.
Scientists agree that politicians, due to general behaviour and habits, are pinguins. There's no need for new species of pinguins on the south pole. Too many of it would dust the place.
Politicians, for that reason, without need to change their long fulfilled attitude, will be escorted to the north pole. We are happy to invite you to worship this concept. Politicians pinguinlike may as such be introduced a habitat that suits the problem. Then we save the ice bear.

Agreement Two. The remaining part, those lads and ladies not escorted to the north pole, with trade people and gang addicts in addition, will be escorted to the Maledivian Islands, a beautiful resort fulfilling the perspective that living here may just as good be paradise. Flights are one direction only. There's no way out. It's a splendid resort. Loads of beautiful islands that soon enough will end below sea level. They even don't need to think. The Maledivian resort is beyond all that.

from a conversation with Nan-Ping

sweet little cigars powered
with a touch of nuclear flavour

and so very humble
don't we agree
to bow and give a little light

dinsdag 15 maart 2011

wat

Waar wachten ze op. Wat zijn ze van plan. Hebben ze een idee hoe ze het gaan doen.
Nee. Ze zitten in de lounge. Ze hebben gedineerd, er was muziek en over alles waarover ze het hadden zijn ze het eens geweest. Er komt geen interventie.
Te riskant, zeiden ze. Je hebt toch ook met de Kadhafi-clan rekening te houden, zeiden ze.
Diesel en olie staan op temperatuur.
Je kan toch niet zomaar op een lichtzinnige manier gaan beslissen om van de oliefactuur een veelvoud te gaan maken. Nee, dat kunnen ze niet doen.
We gaan de Lybische rebellen niet steunen, dat kunnen we niet doen, zeggen ze. In de media verschijnen berichten dat het met een no fly zone eigenlijk ook niet zo lekker zit. Je moet dan eerst dingen gaan bombarderen en dat zint ze niet, dat willen ze niet doen.
De Arabische Liga geeft aan dat ze een no fly zone wenselijk vinden. De Europese Unie luistert met een half oor. Een no fly zone? Nee, dat willen ze niet doen. Ondenkbaar. Dat zou inhouden dat ze de inboedel van meneer Kadhafi gaan bombarderen, maar dat willen ze niet doen. Daar is ook helemaal geen reden voor. Kadhafi is kind aan huis. Nee hoor, ze gaan voor de foto met Berlusconi.

zondag 13 maart 2011

met z'n allen

We gaan met z'n allen op de rand van het bed zitten. Met z'n allen.
We gaan zitten denken, met z'n allen, en door de knieën buigen. Met z'n allen.
We gaan niet doen alsof we over wat anders na te denken hadden.
We gaan lekker niets doen, met z'n allen op de rand van het bed.
We gaan niet luidkeels schreeuwen, omdat er aan de rand van het bed onvoldoende plaats is
om te gaan zitten. We knielen aan de rand van het bed.
We gaan niet luidkeels wenen. Onder het bed is zoveel waar geen plaats voor is.
We gaan niet nadenken over de gevolgen van ons laffe gedrag.
De houding die we aangenomen hebben, is wat we altijd al gewild hadden.
We buigen over de rand van het bed.
We gaan niet doen alsof we dat niet wilden doen.
Met z'n allen buigen we over de rand van het bed.
Aan het hoofdeind hurkt iemand die wel wat anders te doen heeft.
Ach, nee. We gaan lekker niets doen. Met z'n allen op de rand van het bed.

vrijdag 11 maart 2011

vrijdag 11 maart

Hannelore Van Dijck is bezig in de kubusruimte. Massa's tape. De tape komt in een ragebol op de vloer terecht.

In de zaal achterin zijn Rudy Lycke en Evelyne Bleyenberg bezig.

Op de werktafel in de hall staat een asbak. Naast de asbak ligt een doosje Loperamide, pillen om slappe schijt te voorkomen. Of het werkt, weet ik niet. Er is een lepel en nog een doosje, een borstel, zwart garen, een mes, één lucifer, meer niet, en drie spijkers die naast elkaar liggen, konisch, en naar het doosje met pillen wijzen.

Aan Sint-Jacobs loop ik tegen Ann aan. We rijden naar Museum Dhondt-Dhaenens, deponeren de flyer, rijden dwars door de dorpskom van Sint-Martens-Latem en belanden in Aba-Jour. Over het water drijft een a4tje. Een meisje van een jaar of 4 wordt afgestraft omdat ze spaghetti kreeg en friet wou, ze jankt, wordt afgemaakt. Dat komt haar duur te staan, verneem ik. Er uit, zeurt de moeder. Ik draai me om, zonder het spektakel te bekijken, en zeg: Ik heb ooit eens een kind gezien dat de slappe lach kreeg. Kan je je dat voorstellen, voeg ik toe, de slappe lach, op die leeftijd. Het meisje zwijgt. Ze jankt niet meer, ze zwijgt. Ook de moeder zwijgt. Wat later stel ik vast dat het meisje speelt. Ze gaat languit over de zitting liggen. Ze is het voorval vergeten, zo lijkt het wel. De ouders eten friet.

donderdag 10 maart 2011

advies diensthoofd

Laat de NAVO snel tot handelen overgaan. Negeer de bezwaren van Rusland en China. Veeg Rusland en China van tafel. Totalitair is zonder veto. Werk samen met de Arabische Liga. Aarzel niet, kom tot actie. Verbluf ons niet langer met dubieuze commentaren. We zijn aan dat verbluft zijn gewoon geraakt. De woorden en wonden die bruikbaar hadden kunnen zijn, zijn opgebruikt. Schaf de belangen af die we in Lybië hebben. Die belangen kunnen een andere keer. Dat gaat heus niet lopen. Leer ons rennen in het stof van de verblindende leugen. Installeer vandaag die no-fly zone. Werk samen met de Arabische Liga. Bedenk dat totalitaire regimes geen waarheid hebben. Waarheid is alle waarheden of is helemaal niets. Zodra er eentje ontbreekt, kan je het tentenkamp van je redeneringen maar beter opdoeken. Hou op met dat diplomatieke gedoe om economische belangen veilig te stellen.
Wat had jij besteld, een Martini? Twee martinis, eentje bianco, eentje red, een Irish en een pintje. And a dead bomb. Zeg, moet je eens kijken, dat is Ruby, toch, of heb ik het verkeerd voor? Ha, wat een lekker gat zeg.

woensdag 9 maart 2011

woensdag 9 maart

Poststukken van H-art, L'art même, de gemeente Jette en een bruine enveloppe.
Onder de blackstraler in de hall staat een tafel. Rudy en Evelyne zijn bezig in de ruimte achterin. Op de tafel is een stapel cd's, Glassworks van Philip Glass, van Bobby Timmons The Soul Man! en Some Other Stuff van Gracian Moncur III. Onder de cd's is een dvd met vroege Hitchcock, Champagne, The Ring, een cd uit de Jazz in Paris serie met een concert van Rene Thomas, een boek van Henry Marshall en een dvd met de verblindende titel SHORTFILMS. Ergens onderaan staat dat het zonder Nederlandse ondertiteling is.
The Soul Man! van Bobby Timmons interesseert me: Wayne Shorter, Ron Carter, Jimmy Cobb.

dinsdag 8 maart 2011

dinsdag 8 maart

Tateren, zonder leestekens praten, monologue extérieure, bij voorkeur over anderen, Sofie, Evelyne, Philippe en de anderen, over de feiten heen bauwen, het luchtledige kasteel van een mening over wat Sofie deed, wat ze met Peter deed, van de leestekens misschien toch wel de komma van wat Sofie met Peter deed, het hierover hebben, de barbecue. Anderen op de rooster leggen, geinig lekker.
En als ze zelf op het rooster ging zitten. Wat zou dat geven. Let op, meid, je beweringen worden bijgehouden, gecontroleerd. Meer mondje dan woorden. Het formuleren van een bommenwerper, 'je hebt nu eenmaal machismo nodig om er te staan', in De Morgen doen ze het zonder de pols te breken. Ze hebben er niet eens zuinig mee om te springen. 't Moet leesbaar blijven.

maandag 7 maart 2011

maandag 7 oktober

Enschede. De klemtoon ligt op de derde e. Sjoerd weet dat. In zijn bloed stroomt het ondiep van Hollandse plassen. Hij weet dat Enschede in Overijssel ligt en dat de streek Twente genoemd wordt en de mensen die daar wonen zijn tukkers. Zo worden ze genoemd. Ben Ter Elst is een tukker. De tukkers hebben een raar dialect, weet Sjoerd.
Kreukels. Gwendolyne heeft een voorraad kreukels op tafel geplaatst. Zelf eet ze er niet van. Dat een van de zonen van Kadhafi met z'n blote billen in de putanesca was gaan zitten, ze is er nog altijd niet goed van.
Pots springt op het aanrecht.
Ja, die Kadhafi, wat een rattenkop zeg, mompel ik. Ik pook een naald in het schelpje. Aan de naald komt een wormachtig ding vast te zitten, het ziet er als een lange en dikke neuskeutel uit. We smullen. Ja, die Kadhafi, wat een rattenhol zeg.
Rare houding EU, vinden we. Pleuris. Van Rompuy heeft uiteraard helemaal nergens een mening over, dat weten we. Foute president. Eentje waar je zelfs zonder de rubberhandschoenen niet echt wijs uit raakt. Of hij ook maar één enkel meninkje zou hebben, onbetekenend of niet, geen mens die het weet. Uit de Vlaamse klei gerukt en op het aanrecht geworpen. Schrijft haiku's.
De slak die ik uit het schelpje piets lijkt amper meer te bieden.

't Is ook niet veel meer
dan een kleine hap, een kreukel,
meer dan dat is het niet.

Sjoerd raspt de parmesan. Hij is de hele dag in de serre bezig geweest. De grond er uit scheppen, een halve meter diep. Dan opvullen met een laag mest, een laag grond, een laag mest, een laag grond.
Wat heb jij zonet over Kadhafi gezegd, informeer ik.
Ik weet het niet meer, zegt Sjoerd.
Gwen is in de keuken bezig. Ik zal er wel op komen, zegt hij. Dat schrijf ik op: ik zal er wel op komen, zegt hij. Ik noteer, meedogenloos. Op is op.
Ik weet het niet meer, geeft hij toe. Ik zal er wel opkomen. Over z'n uniformen.
Ja, daarover hadden we het gehad.
Raya speelt met een rond hebbedingetje.
Dat retourtje Tripoli, wat vond je daar eigenlijk van, vraag ik aan Gwen.
Vliegtuig, zegt ze, vind ik dus leuk he.
Ja, dat had ik wel gemerkt. 'Terwijl je niet in een auto durft.'
Da's niet zo gek, zegt ze.
En toen je die putanesca tegen z'n bakkes plakte.
Hij ging er op zitten, godverdomme.
Gek dat er voor Lybië nog altijd geen no-fly zone is. Ze houden het af, er zijn andere belangen.

zondag 6 maart 2011

weekendalfabet

foto: johanna van overmeir, performance 5
detail: het totaal van koran, bijbel en tora volgt de Libische kustlijn

Ann verhuist. Ze zal Oudburg missen, zegt ze. Acht jaar heeft ze er gewoond, op het tweede boven het Griekse restaurant. Zelf heb ik niet zo lang in Oudburg gewoond, van september 2003 tot half mei 2005.

Bijbel, tora, koran, alles samen niet meer dan een kamerbreed tapijt. Meer is het niet. Tweeduizend jaar oeverloos geëmmer herleid tot 35 vierkante meter.

Charlotte. In 2007 of 2008 is ze steunend lid geweest. Intussen is ze cum laude afgestudeerd. Ze werkt in de sociaal-culturele sector. Dat is een tijdelijk baantje, zegt ze. Ze wil naar Indonesië, dat gaat ze samen met haar vriend doen, die reis. Haar thesis ging over Factor 44. Nog meer experimenteelkunstencentrumachtig dan Croxhapox eigenlijk, vindt ze, zegt ze. In 2006 hield Factor 44 het voor bekeken. Jammer dat ze niet wat vaker over de vloer komt.

Christine Vuegen vroeg of ik wat meer wist over het crox-project van Mehdi-Georges Lahlou.

cultuurbeleid. In DM een démarche van Erwin Mortier: het cultuurbeleid moet Belgischer. Daar ben ik het mee eens. Cultuur staat boven regionale belangen. Je kunt niet betwijfelen dat er een Belgische cultuur bestaat, schrijft Erwin Mortier. Waar je desnoods wel aan twijfelen kan, of er een Vlaamse cultuur bestaat die dat woord verdient. De Vlaamse radicalen en cultuur, het slaat als een tang op een varken.

dans
Gwendolyne danst. Robbert filmt. Ik maak een foto. In het zaaltje zitten twintig mensen. Marc registreert de gebeurtenissen. Robbert filmt me maar dat weet ik niet.


De groenten op het gelijkvloers, de pantoffels op het eerste.
Klaas snijdt wortelen. Dat wordt niet gefilmd. Op een klein gasfornuis staat een kookpot te dampen. Dat wordt wel gefilmd.

experimentjes. Frank Merkx legt uit hoe je het publiek bespelen moet. Het is laat op de avond. We glunderen, gniffelen, als Merkx het woord neemt, is er altijd wel wat te beleven. Hij schuwt het woord niet. Publiek, zegt hij, dat moet in de gelei zitten. Je moet ze in die gelei zien te krijgen. Als ze er eenmaal in zitten, gaan ze mee bewegen. Over zijn puberale fratsen is hij eenduidig: pretty heavy shit.

Jupiler Jungle. Gwendolyne begint me een fascinerende gebeurtenis uit de doeken te doen maar daar heb ik opeens geen tijd voor, ik doe de bar en er wordt drank besteld.

konijn. Mijnheer Kadhafi is een geflipt konijn. En dan is er ook nog die zwijnerij met economische belangen. Politieke besluitvorming quasi nihil, gelobby achter de schermen, mummelen aan de zijlijn. Typisch.

kubus
In de kubusruimte is Hannelore Van Dijck aan een werk in situ project begonnen. Blauw werkpak, naaldhakken, stofmasker, houtskool op blote muur.

Mijmeringen, bedenkingen, interventies. Mijn morele steun gaat uit naar het Lybische volk. Veel hebben ze daar niet aan. Ik volg de gebeurtenissen op de voet, de horrelvoet van wat op internet aan informatie mee te graaien is. Assange dreigt uitgeleverd te worden aan Zweden en de soldaat die maar liefst honderdduizend documenten gelekt had, hebben ze gedurende zeven uur naakt in een cel opgesloten. Dat is ergens in Amerika gebeurd. Achter dit alles spelen eigenlijk alleen economische motieven. Andere motieven zijn er niet.

onbeschrijfelijk. Gouyasse, het onbeschrijfelijke bier.
Van Beir, zeg eens, wat vind je van dit bier. Onbeschrijfelijk mevrouw, onbeschrijfelijk.
Gouyasse, het onbeschrijfelijke bier.
Ook wel reden natuurlijk waarom het onbeschrijfelijke meisje er op zo'n onbeschrijfelijk prettige manier verlekkerd op is.
Omdat je zei dat het onbeschrijfelijk is, zegt ze.
Robbert is het daar mee eens. Ook hij bestelt een Gouyasse.

pathologie. 'Een woord dat in de politiek zelden tot helemaal nooit gebruikt wordt: pathologie.' Veel van dat zogeheten politiek vernuft is te herleiden tot pathologische reflexen. Mijn informant heeft me op een glas worldshake getrakteerd. We zitten in Minor Swing. Het is er heel erg druk. Ik schrijf op wat hij zonet gezegd heeft: 'Veel van dat zogeheten politiek vernuft is te herleiden tot pathologie.' Hij bedoelt niet alleen Khadafi, ook de Vlaamse zaak is pathologisch. Het is een gekkenhuis.

Philippe. Philippe legt uit wat er die dag gebeurd is. Hij en Johanna waren in de Ardennen op heilige schriften aan het jagen. Ze hadden een bijbel neergemaaid, een tora te grazen genomen en tenslotte ook een koran in het vizier gekregen die hij met een zuiver schot neergelegd had. Toen ze naar de auto stapten, liepen ze tegen een boswachter aan en toen begon de klereherrie, toen ze die vent tegen het lijf liepen. Philippe had een Mosin Nagant bij, model 1891, kaliber 7.62x54R. Dat viel niet in goede aarde. Dat soort dingen gebruiken ze in Stalingrad. De infanterie is er mee bewapend. Toen de boswachter hoorde dat ze een bijbel, een tora en een koran buit hadden gemaakt, werd hij opeens ziek van het lachen. Hij scheet in z'n broek van het lachen. En zo kwamen ze dus toch nog weg. Philippe is wel z'n Mosin Nagant kwijt. Dat ding ziet hij niet terug, beseft hij.

procent. 30% Vlamingen in de gelei van het N-VA. 'Wat zegt u, fucking 90% godverdomme!' brult Merkx.

Recent Keyword: huizen vilvoorde, bart dhaluin, marc autostop leuven, verkrachting knokkestraat, kantoortje, veronic decock, konijnenvellenlijm, tuinstoel maken.

Rik springt binnen. We maken twee stapeltjes van 150 cards.

rokje
Het polkadotrokje van Gwendolyne.

sexy. 'He maat, dat is sexy, he maat,' zegt iemand die in m'n nek ademt. Ik sta in een nachtwinkel die door twee Afghanen gerund wordt. Het is vrijdagavond. De uitbaters spreken Urdu en Parsi en een handvol Westerse talen. Ze kennen me, ik kom er vaak. Zelf zien ze het ongetwijfeld als travesti. Dat is ok. Ik heb het niet zo op met die meningsverschillen. Vrouwen en mannen hebben gelijke rechten. We hebben echt wel af te stappen van het idee dat het wat anders heeft.

Thoma Sankara. Hij werd vermoord door een vriend, die nu president van Burkina Faso is. Dat ging met hulp van de Fransen. Burkina Faso is een Franse kolonie. De Fransen hebben er nog altijd militaire terreinen, controleren het land, plunderen de rijkdommen. Dat is wat Levy zegt. Levy danst. Hij is een danser, op reis in Europa, woont in Burkina Faso. Hij is vaak in Europa. Je moet naar Burkina Faso komen, zegt hij. Hij nodigt me uit om naar Burkina Faso te vliegen. Ik weet niet of ik dat durf. In het noorden van het land is woestijn. Over de stranden in het zuiden slaan de golven van de Atlantische oceaan en ze spreken er Frans. Het is een kolonie.

verwantschap. (1) Het huidige kapsel van Frank Merkx en het totaal van bijbel, tora en koran, eindproduct van de performance van Johanna Van Overmeir. (2) De lengte van het rokje van Laura en de lengte van het rokje van Gwendolyne.

woensdag 2 maart 2011

woensdag 2 maart

22u45. Wat mooi: een brede, vermiljoenrode heupriem. Ik had een spaghetti maison besteld, nam De Standaard door, 3 bladzijden Libische gruwel, Wouter Beke gaat bemiddelen, Jane Russell is overleden en zo nog wat dingen. Het meisje dat vandaag de tafels voorin doet, had Homogenic opgelegd. Op het woonerf staat een auto. De poort is dicht, licht is er niet, Blackie ronkt. De thermostaat geeft 18.4. Ik stap naar de Thomsenruimte, daar is niemand. Achterin de corridor had ik een lichtschijnsel gezien. De schuifdeur staat wijdopen, iemand vergat het licht uit te doen. Vierendertig stappen later sta ik weer in de hall. Het is er lekker warm. De thermostaat geeft 18.6. Het gevaarte kreunt en dat klinkt alsof het hele gebouw schudt. Met zachte hand: iemand heeft het boven de Dampoort uitgetild en schudt, om uit te zoeken wellicht of er wat in zit. Ik beland aan het barmeubel. Hier tref ik het protocol, een zak cacahuetes waarvan de inhoud tot het laatste nootje toe opgepeuzeld werd en in de asbak is een platgedrukte peuk. De kubusruimte is ontruimd, ontdek ik.

dinsdag 1 maart 2011

dinsdag 1 maart

Vandaag had ik een onderhoud met kolonel Kadhafi. Ik heb een helikopter gehuurd, we vlogen over het mediterrane continent. Ze hadden een dame ingeschakeld om Kadhafi af te helpen van de vele kwaaltjes die hij heeft. Ze zat naast me. Ook hoe-heet-ie-weer hadden ze gevraagd. We wisten geen van allen wie als voedselpakket zou dienen. In Tripoli liep ik Paul Thek tegen het lijf. He, Paul, zei ik, terwijl ik voorts eigenlijk helemaal niet wist wat ik daar van denken moest. Gwen was mee aan boord. Ze had een soortement putanesca gemaakt met een hoop kappertjes en ui. 'Ik heb er uitjes en zo in gedaan,' zei ze. We hebben een onderhoud met kolonel Kadhafi, zei ik, en ik weet niet of Kadhafi van uitjes houdt. Een kolonel houdt van uitjes, zei ze. Bij de Kadhafi's was het orgie net begonnen. Ze vraten zich een ongeluk, hadden een stuk of wat inwoners uit Brega aan het spit geroosterd, Muammar wierp ons een kushandje toe. My good friend, riep hij.