woensdag 2 november 2011

woensdag 2 november



foto's boven: We zijn naar Sankt-Vith gereden, niet helemaal tot Sankt-Vith, naar een gehucht dat Recht heet, in de Ardeense bossen, om een blik op dit object te werpen. (foto Cristina Amelia) De andere foto is op een plek waar ik vorig jaar ook een foto genomen had.
onder: Tijdens de terugweg zijn we zonder file voorbij Verviers en Luik geraakt. Net voor Brussel, en een eind voor Zaventem, belanden we uiteindelijk toch in een file, wat te verwachten was. Het uitspansel zorgt voor een adembenemend spektakel. (foto Laura van)



foto boven: De file, net voorbij Zaventem, waar de brug begint. (foto Cristina Amelia)
onder: Ter hoogte van Asse verlaten we de file, een nieuwe file, en dringen door in het onherbergzame hinterland. (foto Laura van)



Ik betrap Cristina Amelia op iets wat ze niet kent: Stefano Bollani.
We rijden over Brussel en Luik naar Verviers, waar het landschap spannende bijkomstigheden vertoont. This is landscape, merkt Cristina Amelia op. Halverwege de hellingen staan bomen en kleine nederzettingen in een kraag van bos en groene glooiingen. Ze zegt dat het haar aan Roemenië doet denken, ook daar hebben ze dit soort landschappen.
In Recht, een gehucht, gaat het voorbij het kerkje rechtsop, richting Vielsalm zonder tomtom. Ik herken de verbuiging, de kromming van het landschap is vertrouwd. Het atelier van Marta en Slava is net voorbij een brugje.
Marta en Slava serveren berkensap, koffie, een kleine hap met brood, sla, trostomaat en Georgische kaas en op de laptop een versie van de bolero van Ravel, wat tijdens jaren zestig, verduidelijkt Slava, elke dag op de Russische radio te horen was. In Rusland was de bolero van Ravel populaire muziek.
Later komt het gesprek op Harry Darger.
Ik kets af op het project dat Slava en Marta aanbieden, focus op het keramische werk. They look very David Lynchlike, zegt Cristina Amelia, for me, over de keramische objecten, en over de Georgische kaas: it reminds me of the Roumanian cheese my aunt made.
En zo komen we tot Sigmund Jähn en de dingen die hij deed.



Tijdens de weg terug noteert Cristina Amelia, als het gesprek op andere dingen komt, en dit is wat ze schreef:

Television people are stupid. The more they watch TV the more ugly and despicing they get.
I like intelligent tits. Breasts, voegt Cristina Amelia toe.
They believe in god goddammit, that's the basic problem of most people.
I don't believe in a new future for Libia.
On contemporary art: It used to be contemporary art 20 years back.
Now I imagine two horses with the word CARS on their ass.
As such he was an anarchist, he was always too late or too early at the meeting.

Holy nuts.

Geen opmerkingen: