De flessen staan op een plankje, hoog tegen de muur aan, waar Olaf er makkelijk bij kan telkens dat nodig is, rare J&B, met een rode schroefdop, een fles Ricard, de Ricard heeft een bruinrode gloed, en een fles Passoa met drie palmen op het etiket en onderaan het etiket in rode letters PASSION FRUITS. Dan is er ook nog een fles Havana Club en een volle fles Martini, vlak boven de plek waar een dozijn worstjes hangen, varkensworst, en een mosterdflacon met rood deksel dat, zoals tegenwoordig gebruikelijk is, ondersteboven op het plankje staat, vlak voor een voorraad koffie en thee, beide in rode verpakking.
Er is het dopje van een viltstift. Met die viltstift schreef iemand SNERTESOEP 2,5 euro op een a4tje dat hoog vooraan de toog kwam te hangen, waar ter verduidelijking erwten & gerookt spek aan toegevoegd werd, in een andere kleur en met haakjes: (erwten & gerookt spek). Op nog zo'n a4tje staat
met brood
HUTSEPOT
waar twee krullen en een rood bloempje bijhoren. Het rode bloempje, waarvan de bloemblaadjes blauwe randen hebben, is zoals tienermeisjes het zouden doen als ze een brief schrijven in een roestwolk van woorden die bij het openen van de brief al zo dun geworden is dat alleen de toegevoegde krullen en siersels een duidelijke contour hebben. Linksop, het andere eind, is een dienblad waarop, als ik het goed heb, vier flesjes tabasco op onderscheiding wachten, met het gebruikelijke scherprode schroefdopje. Hier is een handdoek, eentje zoals bij Bonnard, en geen dame in een rode jurk, misschien is ze niet eens blond, maar een al wat oudere man met sik, die zich uit die zich eindeloos herhalende scene van Torn Curtain terug getrokken heeft en over een boek gebogen zit. Ja, zo is het, ik zie het duidelijk voor me. Hij is aan de ronde tafel gaan zitten, waar hij meestal zit, en leest in een volume dat, wat uit het volume af te leiden is, minstens een thriller is. Thuis heeft hij niemand. Er zijn wat toestellen en als hij daar op uitgekeken is, komt hij aan de ronde tafel zitten. Iets van Neil Young zou hij zelf helemaal nooit opgelegd hebben. Iemand vertelde me dat ze net om die reden van radio hield.
Halverwege de gelagzaal, onder een rekje met bolle glazen, hangt een komma, een dikke krul, ,, hoog boven het rode oog van de koffiemachine, en dan zijn er natuurlijk ook nog de bloempotten op het raamkozijn, op elk raamkozijn meerdere, de volle gordijnen en twee brandblusapparaten, zo ver uiteen dat ik een hoek van 180° maken moet om vast te stellen dat het er inderdaad twee zijn. En dan zie ik natuurlijk ook de rode papegaai en het beugelsnoer en het karton in Belgische driekleur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten