vrijdag 9 maart 2012

vrijdag 9 maart

boven: dag 5 in de Thomsenruimte
onder: Een van de werken van Valentine, gisteren in de Thomsenruimte, vandaag in de grote zaal.


boven: een wit dingetje

aan tafel

Een nijp, nijp, nijp, een nijptang en een sol, sol, soldeerbout en een, een, een, een, een, theelepel, en, en, en een ha ha ha hamer.
Muziek van Mayra Andrade.
Lieselotte zit aan het tafelblad. Ze speelt met een. En Thomas.
Thomas zit aan het tafelblad. Ze speelt met. En Emmily.
Emmily zit aan het tafelblad. Met een. Is dat Marisa Monte, vroeg ik.
Lieselotte speelt met een witte, plastieken ring, die ze plooit, dubbel plooit, en dan nog eens plooit: een strik.
Ook Hannelore komt aan tafel.
Er is het koordje, een asbak, een prop zilverpapier en Lieselotte heeft een paarse haarband.
He, wat een mooie stem, zegt iemand.
Johan De Wilde heeft een motor gekocht, bedenk ik. Hij heeft een motor gekocht, bedenk ik, een rooie motor. Of het waar is, weet ik niet.
Lachend keken ze naar me om: drie Afrikaanse meisjes. Op tafel een kopje zonder en een kopje met.
Het balkje, een stilo, het mesje. Verkleinwoorden: het balkje, een mesje, een kopje.
Een kopie van het kopje met: met lepeltje. Twee zonder.
Een kookpot met, twee theekopjes met en dan ook nog een pot yacht vernis, Brillant, van linitop.
We gaan varen, bedenk ik. Naar de Kaapverdische eilanden. We gaan varen, bedenk ik, met Thomas aan het stuurwiel, grapjes makend, het is z'n eerste werkdag. In het zwerk dobbert een bleke zon.
Gesuikerd, sans colorants en gearomatiseerd met een smaak van aardbei: het drankje. En is het arbeid, het groeien van de aardbei. En is het aardbei, het drankje.
Op een weekendeditie van De Standaard, die met de foto van Max Pinckers en Quinten De Bruyn, kwam een papaya, onder het magazine twee handschoenen. Twee. En dan is er nog een transparant vel met dia's die Melissa maakte, Lorenzo komt er bij staan, en een USB snoer van Profile en een plastiekzak met. Een plastiekzak waarin, Emmily preciseert, een plastiekzak waarin sandwichen met pindakaas zaten.
Sandwichen met pindakaas. Pindakaas godverdomme. Pindakaas. En dan is er ook nog een pot blauwe verf van Pierrot le Fou en een elastiekje, het elastiekje ligt op de platte plastiekzak, er zouden dus sandwichen met pindakaas ingezeten hebben, en van BASICS, het merk dat het blauw van Pierrot le Fou levert, is er ook nog cadmium yellow en cadmium rood diep, basiskleuren, inderdaad, en er is ook nog een tube met acryl titaanwit. Merlyn sprong binnen. The Singing Painters goes experimental.
Een pot met gepelde okkernoten, een voorraad Bugday Unu van het merk Selva, tupperware met macaroni en zo nog wat dingen, een laptop, papieren servetten, een bout, een schofknop, een sandwich in plastiekverpakking, het order-book van Emmily, twee wassen beeldjes of peties zoals ze het zelf noemt, een penseel, een witte ring en een handvat. Ja, dat is het zowat.
En wat zijt gij aan het doen, vraagt Hannelore. Ze zit voor het scherm van een laptop.
Ik ben aan het schrijven, en gij, zeg ik.
Ik heb net een mailtje naar Peter Morrens gestuurd, zegt ze.

foto: Valentine en Emmily blijven tot 's avonds laat in de hall aan het werk.

Geen opmerkingen: