zondag 30 juni 2013

stront

Ik was twee jaar oud, als ik het me tenminste correct herinner, toen ik de man van stront ontmoette. Hij gedroeg zich voorbeeldig, kakte.
Reeds op zesjarige leeftijd had zijn attitude zo'n tegenwoordigheid van geest bereikt dat hij het salon tot de zoldering vol scheet.
Ook later was er alleen de stront die hij kakte. Hij kakte voorbeeldig. Alles kwam onder de stront te zitten die hij scheet. Het werd gepubliceerd. We jubelden. Zelfs als ik het geprobeerd had: nooit, niet in een mensenleven, had ik zoveel stront geproduceerd kunnen hebben.

Geen opmerkingen: