donderdag 6 februari 2014

83

Ik zit in een auto, we passeren Bristol, dat staat ook zo aangeduid boven het wegdek.
Ik kijk uit het raam. Er is een waterloop.
Ik herinner me niet wie aan het stuur van de auto zit. Er is een dame. We kijken naar het landschap, stappen uit, iemand maakt een foto.
In Leicestershire geeft het venster van het hotel uit op een kerkhof. De dame zit in de lounge,
neemt polshoogte van de kamer, vermijdt het raam.
Voor het raam van haar kamer heeft ze hetzelfde uitzicht, het gazon, een kerkje, de grafzerken.
In het hotel is een labyrint van gangen en kamers.
In Leicestershire een dorpje, het landschap, een landgoed, gazon, de ceder.
In Tourcoing steken elektriciteitsmasten boven het landschap uit.
Vitrines tonen maskers en dolken. In de smalle keuken staat een dame voor het aanrecht.
Dat staat ook zo aangeduid zodra ik de smalle doorgang betreed.
In het Noordfranse huis heeft alles de betekenis van die wereld, betoverd naar een landschap kijken.

Geen opmerkingen: