blauw

Flinterdunne wolkplukjes tegen een teerblauwe fond. Slaapkamerblauw
. Het
Het doet me aan het boek denken dat met een E begint. Het vlinderlichte blauw,
wat ook een vlek
,
Wat ook een vlek had kunnen zijn.
Het doet me denken aan het boek dat met een E begint, een vlek in de linkerbenedenhoek van het schilderij. O, kijk eens, wat een leuke boot,
zegt de moeder. He, wat een mooie boot,
zegt het kind. Zou dan toch het moment aangebroken zijn om Duras te introduceren? De vrolijke, zich niet van schimmel en roest bewuste kinderstemmen, het warme timbre van de dames,
de stemmen op het terras die boven het pas ontloken speelgoed hangen onder de takken van een notelaar die breed over het asfalt buigt,
wat ook een vlek
,
Wat ook een vlek had kunnen zijn. Het slaapkamerblauw
. Een
Een bries van stemmen klatert over het doek, het klaterend getik van het bestek, van de hakken van een jongedame die het terras doet,
naast de witte blouse een hoek van de blote arm, epifanie, de linkerarm die als een zwaan over het kijkoppervlak scheert, het amper aanraakt,
over een afstand van 10 meter op die manier. Een vlek. De smalle borst hoog boven het oppervlak stapt ze reikhalzend naar een andere plek. Ter rechterzijde is het sordino van een sloep. Golfjes likken aan de troebele oever. Traag zakt het landschap weg in het schemerduister van de langste dag. De tafel is keurig afgeruimd. Boven de haag grijsblauw warrelt een insect.