De autosnelweg is een googolplex. Het is het zandwegje achter het tuinhok maal tien tot het tienkrioelnulste.
Elke rit is een vingeroefening, de ene keer een étude van Basel naar Maastricht, een andere keer van Lisboa naar Madrid, soms hoogstens voor de lol om bij de bakker om de hoek een brood te halen.
Het is een rechte lijn die in de uitersten van haar doorgaans zorgvuldige rechtlijnigheid met duizendeneen krommingen en boogvormige bedradingen aan het totaal van zichzelf vastzit. In Katoennatie stap ik uit de auto zonder haar ook maar één enkel keertje over het hoofd gezien te hebben.
Haar betreden en de waanzin begint.
Vandaag hangt een stoffige wolkenhemel boven het door slechts enkele deskundigen als totaal bekeken landschap. Op twee baanvakken stormen trucks zij aan zij over het asfaltabet.
Poolse, Tsjechische, Sloveense, Duitse, Iberische, Franse, Ierse, Baltische, Scandinavische, Turkse, Britse en Oostenrijkse nummerplaten
en net voorbij de pechstrook nog half in het groen zittende wilgen. Snelheidsduivels racen over het derde baanvak.
Hakhout dat eerst tot boom te klimmen had. Brede, geasfalteerde stroken waar ooit een weiland was. Trucks met wilde namen, Yang Ming, Freja, Sogard, Laebens, Filasa dat Valencia als thuishaven heeft, Weber & Cie, Fernlast.
Van Fernlast, om maar een voorbeeld te geven, kom ik te weten - terwijl ik soms op een bijna nurkse manier naar het asfalt staar - dat zij zich in het schoonmaken van trucks gespecialiseerd hebben,
van nog een firma dat ze tussen Màlaga en Amsterdam heen en weer rijden met aardappelpuree.
In Haasdonk geen file, daar is het te vroeg voor.
Galoppin heeft een lading voor verpakking bedoeld papier, Nordic Air Filtration verplaatst zuivere lucht, KLINE gigantische pilonen waarvan elk onderdeel 5.180 kilo weegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten