maandag 31 juli 2017

house of two

House Of Two. Takhout [plataan], schraag, koord. 77 x 33,5 x 51cm. Stand van zaken.
Urk Piw. Snoeihout [klimop], koord.

zaterdag 29 juli 2017

house of one

House of One & Sign for Unknown Person.

Het meest recente sprokkelhout komt van de platanen aan de Achterleie. Thijsse voegt aan beide eerder vermelde soorten, Westerse en Oosterse plataan, ook nog de P. acerifolia Willd. toe, een kruising en het meest voorkomende type. [Geïllustreerde Flora van Nederland, eenentwintigste druk, bladzijde 656.] De vaak fragile ogende twijgjes hebben meestal een aan rode oker verwante kleur die niet voorkomt bij de dikkere, oudere takken en zijn zelfs aan de breinaalddunne toppen bijzonder hard, wat ze zeer geschikt maakt voor net dat wat ik op het oog heb. De materiaalkost bovendien is twee keer niets.
boven: Land of One. Mail art 2292. SP-van, april 2017.
onder: House of Two. Mail art 2293. SP-van, april 2017. Zie SP-van.blogspot.
THESE PIECES HAVE NO COMMERCIAL VALUE.

vrijdag 28 juli 2017

house of one

House Of One. Snoeihout, koord. Uitgerold: 237 x 57cm. Opgerold: 17 x 17 x 57cm.
Hangend: 180 x  57 x 57cm.

Sign For Unknown Person.

dinsdag 25 juli 2017

sign

Sign for Unknown Person. Snoeihout, koord. 115cm.

antwoord

De zelfingenomen tentoonstellingsmaker is een probleemstelling die vermeden hoort te worden.

maandag 24 juli 2017

[ ]

'Uw opvoeding zal hieruit bestaan,' zei de onthoofde, 'dat u verteld zal worden dat ge niet deugt, en ge zult opgroeien voor galg en rad.'
'Is dat alles, opa,' vraagt de jongen.
'Nee.' De overledene was de kamer binnen gekomen zonder aan te kloppen. De jongen had niets gehoord. Hij liet de kamerdeur wel vaker op een kier. Op het eerste woonde toch al niemand, waardoor het huis op een romp zonder ledematen leek.
Hij schreef in een schriftje, hield notities bij. In het keukentje, schrijft hij, heb ik een negerin aangetroffen die graatmager is en holle ogen heeft. Op het plein doolt een Spanjaard. Luis heet hij. Luis is door zijn vrouw in de steek gelaten en verbleef heel even in de keuken nadat de negerin op een dag spoorloos verdwenen was.
De Spanjaard, een Madrileen, is een stugge jongen die met tegenzin antwoordt als ik vraag wat hij doet. Hij kon de keuken gebruiken, maar om een of andere reden was hij er nooit.
De man die de kamer binnen gekomen was, droeg een kraaknet pak dat naar urine stonk. Hij had z'n hoofd niet kunnen vinden, zei hij. Misschien was een van de andere gevangenen er mee aan de haal gegaan.

plekken

Het kippenhok. Grand Elevage de Volaille, Rue des Ecoles, 77-79, Bressoux. Téléphone 2749.
Je vous offre actuellement les Poulettes Leghorns, Minorques, Campinoises, Braekels, Herve, Ardenaises, Italiennes, Brabançonnes et Andalouses, à des prix défiant toute concurrence.
1re qualité à fr .... 6 mois
2me qualité à fr .... 4 mois
3me qualité à fr .... 3 mois
Grand arrivage tous les jours dans mes wagons spéciaux. Catalogue gratuit sur demande.
Service Automobile Etablissement Joseph PAULUS Ainé.
De straat. Nieuwbouwwijk te Schoonbroek (Ekeren). Rode postzegel van 1F. Stempel onduidelijk. December 1968. Geadresseerd aan een juffrouw die in de Invalidenstraat te Oostakker woont. Geen huisnummer. Zalig Kerstfeest en Nieuwjaar vanwege Broeder Maurits. Les immeubles sont à côté les uns des autres. Ils sont alignés. Il est prévu qu'ils soient alignés, c'est une faute grave pour eux quand il ne sont pas alignés: on dit alors qu'il sont frappés d'alignement, cela veut dire que l'on est en droit de les démolir, afin de les reconstruire dans l'alignement des autres. [Georges Perec, Espèces d'espaces, p. 93]
Een nieuwbouw. 's Gravenwezel. Rusthuis St. Lodewijk. Een uitgave van boek- en papierhandel De Ridder uit 's Gravenwezel.
Antwerpen. De haven: vlottende kraan. Rode postzegel van 20 cent. Stempel onduidelijk. Bijkomende stempel met volgende mededeling: ANTWERPEN IIIe BIËNALE VOOR BEELDHOUWKUNST JUNI 1955 SEPT.
Het kruispunt. Mortsel. Luythagen brug. Niet afgestempelde postzegel van 2F met een panoramisch zicht op de tuinen van Annevoie. Geadresseerden: Mr en Mevr. J. C. de Clercq-Kazmiernak, eventualiter Kazimernak, wonende te Zelzate in de Europalaan op huisnummer 88.
Een winkelstraat. Soest. Brüderstrasse. Qualitätsfarbkarte, reeksnummer 4770. Een uitgave van N. Muddemann te Bremen.
Het kanaal. Aalter. De veerpont in Oostmolen (in gebruik sinds 1617) (in de volksmond "den overzet"). Een uitgave van De Lachende Wandelaars.
Watertoren en kapel te Borsbeek. Reeksnummer 2.
Monte-Carlo. Côte d'Azur. Vue générale sur le rocher de Monaco, Monte-Carlo, le Cap-Martin et l'Italie. Geen postzegel. Twee keer afgestempeld in een postkantoor te Monte-Carlo. Beide stempels onduidelijk. 12 augustus 1946.
Seraing. Usine Cockerill - Fonderie. Geen bijkomende gegevens.
26. Anvers - Antwerpen. Torengebouw. Groene postzegel met leeuwtje afgestempeld in Hamont in 1938. Geadresseerde: Freddy De Vos, Guldensporenstraat 3, Eeklo. Liefste Ma, Pa, Freddy, De kiezing is raar afgeloopen in Eekloo, dat zal er maar aardig draaien. Maar 't geval in Antwerpen is nog "plezanter". Ik weet nog altijd niets van mijnen congé. Als ze mij maar dezelfde farce niet lappen als over twee maand. 't Is toch verdomd nogal een "kot" hier. [afsluitende begroeting en naam onleesbaar]

no forks

No Forks. Snoeihout, rijgkoord. 77 x 34 x 13cm.

zondag 23 juli 2017

probability

According to Musk getting to Mars takes eight months and a half.
It would take two years to get back.

Most people spend a complete life cycle with few more than five bodies, a dog and two canaries.

koterij

Het aplomb. Een jonkie, guitige blik. Regen zeikt over het asfalt. Slijt z'n uren op een plek waar geen halve reet zit. Soms het gebrek aan aplomb. Een half uur later opeens weten wat hij gezegd had moeten hebben. Er lopen ook steeds vaker onbekenden op straat. Nieuwe tronies. Het bivak waar aan een oorlog getimmerd werd is opgedoekt. Oorlog kwijt of gewonnen, de lijken geteld, holle oogkassen, van oudsher bekende grijns. Waar je een aap voor inruilen kon. Mies aap noot zoek geraakt. Ze kakken pluimvee. Lacherige buikjes waaruit koekjes ploffen, boekdelen op klompen. Kutlul poetst het hakenkruis met oorsmeer. Als ze genoeg op hebben gaan ze grappig doen. Op een tafeltje opeens een schelp, ooit begonnen als zakdoek. Witte gympies, blote enkels, kuitbroeken. Ergens achter een automobiel staat iemand de hele geschiedenis van Altamira tot heden op het voetpad te kotsen. Kei-important. Het pleuris er uit kotsen. Sigaret opsteken, tasten of z'n fluit goed zit, het eerstvolgende rampscenario voorbereiden. Uitroeien van wie ook weer. Schrijfschorem. Voor de kots alleen al tellen ze honderdvijftigduizend neer. Een staatsbon. Prikkeldraadversperring, gekakel van dakloze staatslui. Op het terras een enorme herrie. Een knol gaat aan scherven. Wijdstaps benen, de blik strak op een ander ogenblik.

zaterdag 22 juli 2017

zaterdag

Sigaret opsteken. De linkerhand schermt het vuurtje af.
Een foto nemen.
Meteen na het nemen van de foto niet langer naar de gefotografeerde factorij kijken, alsof het er niet is, alsof het er niet was. Alleen de foto bestaat.
Sehnsucht zonder context.
Twee fietsers. Dieren op wielen.
Wat met Luna. Luna heeft een boyfriend. Luna heeft sex. Ze is een vrouw met mes en vork.
Ik wil, zegt het meisje, ik wil naar, ik wil naar. Ze pauseert. Ik wil geen voluntieren, zegt ze. Hoe schrijf je voluntieren. Ik wil naar Jamaica, zegt ze.
Sigaret opsteken. Strand, windvlaag, de linkerhand schermt het vuurtje af.
Melancholie. Een anekdote die tot niets dient. Uebermelancholie: er is een feestje, een T-dansant zoals het midden jaren zeventig genoemd werd. Overal in de zaal wordt gedanst. Ik zit ver van het rumoer vandaan, hoewel ik er tegelijk middenin zit, en staar naar de spastisch heen en weer wippende lichamen.
In een boekhandel sta ik voor de vertaling van Epuisement d'un lieu Parisien, wat ik me niet aanschaf. In plaats van me Perec aan te schaffen, koop ik een prive-domein, Van over het graf van Vladimir Petsjerin. Onbekend.
Ik sla het boek open en lees de eerste zin: Wij gingen wonen in het pas op de Turken veroverde fort Kilia.
In het atelier een deuntje. Ik kan het niet thuisbrengen, tot ik gaandeweg tot het besluit kom dat het iets van Jacques Brel is.
Boven het bord spaghetti hangen, een eindeloze sliert, een sliert waar maar geen eind aan komt, en zonder dat iemand het merkt in een dier veranderen.

regen

Regen. Een volle vracht plenst over het wegdek. Transparante regenjekkers, een paraplu. Hokusai. Het terras staat afgeladen vol. De zeik slaat schuin over het asfalt. Lui die er alleen staan om droog te blijven. Wij zitten aan de rand van het spektakel, half uit de regen, en Céline gaat ervandoor. Rooie paraplu. Naar Spinvis, zegt ze. Schuinte, wit op zwart, dunne strepen, een geur van baksteen en asfalt. Mensen rennen van hoek naar hoek. Aan het luifel boven het terras hangt een gordijn van dikke regendruppels. Ommetje maken, zegt ze. Het trage geluid van een stoel. Met melancholie ingevette toonzetting. Ruggen in witte, semi-transparante jekkers, buitensporig omvangrijke larven. Auto's af en aan met een spoor van vettig, slijmerig geluid, vochtige bladzijden. Wat schrijf je, hijgt iemand in m'n nek. Op het voetpad passeert iemand met een plastic inkijktasje en daarin iets met een etiket waarop in enorme kapitalen GIANNI LAPAGE staat. In de hoek naast de rozelaar komt een tafel vrij. Op het laatavondjournaal: maatpak verkoold aangetroffen in een zak met oorsmeer. De regen gaat dunner, trekt landinwaarts. De stemmen zijn er nog wel, het gekrakeel, het getater, het gekwetter, een dikke, stroperige troep van gulzige stemmen als geborrel in een kookpot. Nog meer van die witte jekkers en ook iemand met een zomerhoed.
Negen dames kan hij optillen met een vluggertje van z'n pink. Vink vink vink het aan en je zal zien, hij kreeg het ook echt gedaan.

vrijdag 21 juli 2017

plekken

Chaudfontaine. Le Casino. La station thermale du rhumatisme. Tourisme - vacances - attractions. Rode postzegel van 20 cent afgestempeld op 18 juli 1951. # De Kursaal uit 1862, op de rechteroever van de Vesder, werd in 1939 vervangen door een casino. In 1960 volgen wat aanpassingen. Online is niet gek veel over de locatie te vinden.
Madrid. Plaza de Carlos V, Fuente. 1963. Afgestempeld in El Escorial, Madrid op 7 juni 1972.
Anoniem. 
Café brasserie De Toverfluit, gelegen aan de Turnhoutsebaan te Halle.
Duinbergen. Villas "Les Hurlus", "Sneeuwwitje", "'t Waailand" en "Bride au Vent". Een uitgave van Bazar du Tennis te Duinbergen. Geen bijkomende data.
Anoniem.
Blanes (Gerona). Costa Brava. Hotel Pi-Mar, Paseo Maritimo s'Abanell. Een uitgave van Postales Martinez, gevestigd te Blanes. Twee postzegels met een portret van de toenmalige Spaanse koning. Afgestempeld in Gerona op 20 september 1983 en bedoeld voor iemand die op dat moment in Oostakker woont. Leo, Rie, Caroline, geen bijkomende gegevens.
Saarbrücken. Funkhaus des Saarländischen Rundfunks, Hörfunk, und Fernsehstudios mit Schloss Halberg. Een kwinkslag: Und überall hören Sie das Unterhaltungsprogramm der Europawelle Saarbrücken. MW 1421 kHz = 211m. Uit de prentkaartendoos van een gendarme uit Hoogstraten.
Grangemouth, Old Harbour (Schotland). Twee groene en twee oranje postzegels met een beeltenis van His Royal Hiccup. Op het jaartal na, 1948, biedt de stempel geen ontcijferbare gegevens. Geadresseerde: Mej. G. Claes. Woonde toen in Zelzate. Groeten uit Grangemouth, Schotland, alles O.K. Gilbert. Door olie-industrie bevloeid plekje aan de Firth of Forth, vlak bij Edinburgh.

dinsdag 18 juli 2017

elementair

Een brief zou als volgt kunnen beginnen: Twee geleerden benaderen elkaar en stappen dwars door elkaar heen. Ze hadden de ander niet opgemerkt.
Er had ontmoeten gestaan kunnen hebben. De geleerden ontmoeten elkaar. Benaderen schrappen? benaderen vervangen door? Nee, want de geleerden ontmoeten elkaar niet. Niet schrappen dus. Ze merken de ander niet op. Ze hadden elkaar ontmoet kunnen hebben, maar dat gebeurt niet, ze merken de ander niet op. Het is voorts niet onmogelijk, het is in zekere zin zelfs plausibel, dat ze elkaar groeten, een hand geven, op het terras aan dezelfde tafel plaatsnemen en gedurende anderhalf uur en meerdere koffies, waar eventueel ook likeur aan toegevoegd zou kunnen worden, een geanimeerd gesprek met elkaar hebben zonder de ander op te merken.
Gek, bedenkt geleerde A later, laten we hem voor het gemak geleerde A noemen, gek, bedenkt hij, nadat hij er na enkele vergeefse pogingen eindelijk in slaagt om het hendeltje van de toiletdeur in het slot te hebben, het is sowieso een jaar dat ik niet met Soutine was.
Er had Derrida gestaan kunnen hebben. Geleerde A zou door kat of hagedis vervangen kunnen worden. Twee hagedissen benaderen elkaar. Zou door postzegelverzamelaar, zou door ambtenaar, zou door briefschrijver, zou door kernfysicus, zou door prostituee vervangen kunnen worden. Net zo toepasselijk is het beeld dat geleerde A in geleerde B plaatsneemt, het handkoffertje opent, blind het passagierszitje aftast en tot het besluit komt dat hij met de fascimile waarover geleerde B het even voordien gehad moet hebben, de schedel van een dame verbrijzelde die later inderdaad de echtgenote van geleerde B blijkt te zijn, en het moordwapen op de muurpiano in de hall liet liggen. De plot van Ascenseur pour l'échafaud in een notendop.
Manganelli.
Het woord briefschrijver deed me aan Manganelli denken. Zou door briefschrijver, zou door kernfysicus, zou door prostituee, zou door Manganelli vervangen kunnen worden. Manganelli en de Noord-Amerikaanse schrijver ontmoeten elkaar. Nee, wacht even, ontmoeten elkaar niet, ze merken de ander niet op.
Manganelli is net terug uit Afrika.
Elke Amerikaan behalve Miller. Het is de gebruikelijke formule: jij, ik. Hoezo, je herkent jezelf niet. Heb je me niet herkend? Namen onthou ik niet.
Geleerde B (richt zich tot het dienstmeisje): Ik had graag het woord geil willen gebruiken.
Het dienstmeisje (60-jarige als prostituee vermomde bajesklant, op fluistertoon): Wat?
Geleerde B (op fluistertoon): Geil.
Het dienstmeisje (geveinsde verbazing): Geil?
Geleerde B (alsof hij net het zakwoordenboek Engels-Frans raadpleegde en het woord zo exact mogelijk probeert uit te spreken): Geil. Drek maakt me geil.
Het meisje lacht.
Ze begrijpt me, denkt de geleerde.
- Excuseert u me, euh, kan twee keer, twee keer, euh, twee keer het volume. Twee keer het volume graag.
Het dienstmeisje (fluistertoon, lacherig, samenzweerderig): Twee keer...?
Geleerde B: Grote portie.

zondag 16 juli 2017

honden

Twee honden. Kleine hond, grote hond. De kleine hond is een harige, zwarte hond met witte vlekken en een spitse snuit. Het is geen luidruchtige, opdringerige hond en dat is in principe ruimschoots voldoende om het een sympathieke hond te vinden. Hij verkent het grasveldje, markeert het terrein, speelt met de kinderen, lokaliseert interessante plekjes die hij een ogenblik later al weer vergeten is. Ik zou geen andere hond willen, zegt het baasje. Ooit heeft ze wel een andere hond gehad, maar die hond is dood. Nu heeft ze weer een hond, een kruising, preciseert ze, tussen een cocker spaniël en een maltezer, en ze zou geen andere willen.
Opeens is er herrie. Een slank gebouwde, veel grotere hond betreedt het terrein, heeft de andere hond meteen in de smiezen, richt zich op, blaft, gaat als een krankzinnige tekeer, het baasje heeft de bolleboos strak aan de leiband maar de grote hond is sterk, sleurt aan het hinderlijke snoer tot hij recht overeind staat, klaar om zich met z'n volle gewicht op de spaniël te werpen, zodat het met het baasje tot een soort pas de deux komt. De hond is bovendien zo groot dat hij makkelijk ook werkelijk als danspartner had gekund.
- Toute l'histoire de l'humanité en cinq secondes, merkt een van de omstaanders op.

een herstelling

Ik heb acht schrijfmachines. Van die schrijfmachines gebruik ik alleen de meest moderne, een olivetti LETTERA 34, die ene schrijfmachine, niet de mooiste, azerty-klavier, klein, modern lettertype, die tot eergisteren geen mankementen had. De Rheinmetall Borsig is de oudste, vermoed ik, productiegegevens en jaartallen zijn vaak niet te achterhalen, een ding uit het interbellum, goed gebouwd, degelijk, het heeft een querty-klavier wat het überhauptlich onbruikbaar maakt, het is niettemin een doorwinterde machine, een machine die lange transporten en bombardementen doorstond, heelhuids uit die politieke mikmak kwam, elke letter heeft een ivoorkleurig boordje, fraai als een goed verzorgde vingernagel die om de hele vinger zit, maar schrijven doet ie niet meer, niet omdat hij daar te oud voor is, zo'n Rheinmetall nazi-Borsig is taai als hondenkloten, de metalen koffer heeft 'm bovendien voor tal van tegenslagen behoed, maar omdat desondanks toch hier en daar wat los kwam te zitten. En vind maar eens iemand die weet hoe hij het apparaat herstellen moet zonder de spatiebezorger abusievelijk voor de handrem van z'n elektrisch gestuurde rolstoel te houden. Van de andere machines is een metaalgroene Torpedo, jaren vijftig, zo ongeveer de enige die in staat is om zonder hapering kraaknet heen en weer over het papier te schuiven, maar nu ook weer niet zo dat het resultaat hiervan briljant genoemd zou kunnen worden. De rubbertjes bovenaan zitten niet langer klemvast, het papier gaat schuiven, in zekere zin zonder dat het opvalt, tot je halverwege de bladzijde niet langer onder de vaststelling uit kan dat hij het moeiteloos ondersteboven kan. De lettergrootte is trouwens niet op toenemende ontbossing berekend. De LETTERA dus. Een slank, Italiaans model, stevig toegetakeld door schrijver dezes maar niet in die mate ernstig dat hij het niet langer doet, tot dus gisteren de tabulator van het een op het andere moment als een projectiel rechtsop schoot. Ook machines geven de geest. Of doen alsof. Kapot. Om te beginnen probeerde ik alle knoppen, knopjes, klemmetjes, hendels, hendeltjes, knopopopjes, toetsfluppen, her en der buiten en boven - of onder - de radius van het letterklavier uitstekende dingetjes waarvan alleen het benoemen een halve dag gevergd had. Tot ik, maar op dat moment was ik kwijtgeraakt wat ik had willen schrijven, de knop wist te detecteren, iets ter linkerzijde van het klavier, een nors hendeltje, van alle bij het apparaat geleverde knopherrie überhaupt het enige element waar de tabulator niet helemaal ongevoelig voor bleek te zijn. Het hoestte een beetje, knorrig, onwillig. Opengooien, dacht ik. Hoewel ik nooit eerder, of dat was zo lang geleden dat ik het me niet herinneren kon, ook maar een halve seconde aandacht voor het binnenwerk van een schrijfmachine had gehad, hoogstens om er een letter weg te halen. Er zijn jaren geweest dat ik een halve week nodig had om de schroevendraaier te lokaliseren. Tegenwoordig heb ik het allemaal min of meer op één locatie en zo zat ik niet eens vijf minuten later naar het binnenwerk te kijken, lokaliseerde de staafjes waar het onwillige knopje vast aan bleek te zitten, dunne, platte staafjes, zwart, die over de gehele lengte onder het letterklavier staken en hier en daar een bijna te verwaarlozen stofkrul hadden. Een stofje, inderdaad, meer ellende gaf het niet.

vrijdag 14 juli 2017

plekken

Anoniem. De ommezijde toont centraal onderaan een gelijkzijdig driehoekje van, voor de volledigheid nam ik de moeite om het op te meten, 1,5x1,5x1,5mm, en vier horizontale stippellijnen. Het driehoekje, dat zich op 6,2mm van de linker- en 7,2mm van de rechterboord bevindt, lijkt de grens te markeren tussen de zone die voor postale gegevens bedoeld is (postzegel, stempel en geadresseerde ontbreken) en het blanco ter linkerzijde waar een gepersonaliseerde mededeling had gekund.
Het kiekje stak in een kartonnen doos met ansichts uit het interbellum. Het meisje voert de kippen. In de kooi zitten niet alleen kippen, ook kuikens. Als ze hiermee klaar is, wat mogelijkerwijs samenvalt met de tijd die de fotograaf nodig had om het kiekje te nemen, gaat ze op de schommelstoel zitten, wat ze met tegenzin doet. Ze heeft geen zin in de foto. [ ] Wat we niet kennen, bestaat niet. Waar we geen weet van hadden, is niet gebeurd. Vraagstuk. Een boer heeft vijftig kippen. Hij heeft maling aan de kippen, hij is ambitieus, hij wil vijftigduizend kippen. Het neerhof zint hem niet, hij wil uitbreiden. [ ] Waarom schrijft u geen roman, vroeg de dame. Dat zou ik niet kunnen, zei ik.
DE VALSTRIK. De valstrik van het beeld: voert ze de kippen met de linker- of voert ze de kippen met haar rechterhand. Met haar rechterhand. Sontag: The right hand - the hand that is agressive, the hand that masturbates. Therefore, to prefer the left hand! ... To romanticize it, to sentimetalize it! Niet alle kippen zijn hongerig. Ze stapt naar het kippenren, er is afgesproken dat Monsieur Jean een foto van haar zal nemen. De rechterhand plukt korsten uit het broodkorfje. Normaal gesproken werpt ze vier, vijf korsten en omdat ze weet wat de kippen doen, als gekken naar die broodhompen rennen, werpt ze er nog vijf, dit keer achterin het hok, wat de kippen niet uit het lood slaat, ze laten de broodhompen die ze al hadden in de steek en rennen als gekken naar de plek waar de nieuwe lading terechtkwam. Dit bizarre, dit ronduit van de pot gerukte idiote kippengedrag is haar vaker opgevallen, hoewel ze er niet zo meteen een woord voor heeft. Domme kippen, denkt ze. Voor de foto had ze een zondagse jurk aan te trekken, wat haar eigenlijk ook al niet zinde. Dat met de broodhompen doet ze vaker. Voor de kippen, zei de moeder. Ze had geen zin in Chopin. Natuurlijk praat ze met de kippen, maar met Monsieur Jean die met bijna groteske ernst heeft uitgelegd wat hij van haar verlangd, was ze al bij al toch liever aan de piano blijven zitten. De kippen duidelijk maken dat het heen en weer rennen tussen A (eerste worp) en B (tweede, derde, vierde worp) volstrekt van de pot gerukt verspilde energie is. Heeft ze vaker geprobeerd. Nu heeft ze er geen zin in. Kip kip is voor een andere keer. Ook het struikgewas, de étude, de schommelstoel. Wat ze gedaan had kunnen hebben als er niet eerst de foto en het lange wachten op de foto was geweest. [ ] Meteen na de foto gaat ze toch op de schommelstoel zitten, ze schommelt en heeft er zin in tot ze opeens vastzit aan een ellendig lang stuk prikkeldraad. De prikkeldraad zit dwars door haar heen. Monsieur Jean, die graag rare, moeilijke woorden gebruikt, zou haar ongetwijfeld attent gemaakt hebben op een paradoxale eclips: prikkeldraad, schommelstoel, kippenren. Scheelt er wat? Monsieur Jean is verdwenen. De foto heeft Monsieur Jean opgeslokt. Aan een snelheid die de snelheid van het licht verpulvert, schiet ze door het heelal. De prikkeldraad is eigenlijk niet veel groter dan een slakkenhuis. Mama had haar niet kunnen helpen, de foto heeft ook mama opgeslokt. En als ze de lijdensweg benoemd had kunnen hebben. Wel schiet ze aan zo'n snelheid over de prikkeldraad dat ze de versperring eigenlijk niet voelt. Het gaat zo snel dat ze los door alles heen schiet. Het paradoxale, dus nu is er opeens toch dat gekke woord, het paradoxale is dat ze aan zo'n rotvaart door het heelal schiet dat ze niet alleen de planeten, die ze uit het blote hoofd kent, maar ook de onbesuisde alomtegenwoordigheid van het heelal, niet veel groter dan een kers eigenlijk, niet groter dan een slakkenhuis, zo in haar mond had kunnen stoppen. Het is plat en glad als een kiezel. Ze schiet over de prikkeldraad en het is zo verschrikkelijk allemaal dat ze niet weet wat ze er van denken moet. Het is ook lang niet de eerste keer dat het gebeurt. Ze voert de kippen, ze heeft een broodkorf bij, schommelen, opeens heeft ze heeft ze zin in schommelen. Ze zit in een witte zondagse jurk op de schommelstoel en dan opeens een ogenblik later opeens jakkert ze aan een rotvaart over een streng met ijzeren pinnen tot ze toch weer in een witte jurk op de schommelstoel zit, opgelucht, de seringen zijn uitgebloeid, ze kan het tennisveldje zien in de buurtuin en er is een geur van gebakjes en kippenstront.
Anoniem. Ommezijde met vier stippellijnen, abusievelijk bovenaan links aangebracht en van die aard dat men had kunnen veronderstellen dat dit met de hand gebeurde. Geen driehoekje. Wel een verticale, zeer onvolledig aangebrachte streep. De landkaart toont Frankrijk (in het zuiden eindigt het zo ongeveer met Bordeaux en Lyon), België, Luxemburg en ook nog de zuidkust van Engeland. De foto's zijn een folio met de portretten van Koning Albert I en echtgenote.
4. Marseille - Le Château d'If. - Z. Z. Jaartal: 1912. Groene postzegel van 5 cent. Stempel onleesbaar. Geadresseerde iets als Madame la Do [onleesbaar] de Hont (of Hort) heim, Avenue de la Couronne 64, Bruxelles, Ixelles.
3. Barbizon - Atelier de J. F. Millet exactement reconstitué en 1923. J. F. Millet's studio exactly reconstructed in 1923. A. Douhin - Edit. (Tous droits réservés) - Publisher (All rights reserved). De ommezijde heeft bovenaan de mededeling CARTE POSTALE en daaronder Correspondance, ter linker-, en Adresse, er rechterzijde, en verder niets. Ik ben ooit wel eens in het geboortedorp van Millet geweest, eerder toevallig, tijdens een wandeling in de buurt van Cap La Hague.
Maison St. François Xavier, Quaremont lez Berchem. Roodpaarse postzegel met leeuwtje afgestempeld in Kwaremont op 20 augustus 1939. Geadresseerde: Mr. Henri Bogaert, Leeuwstraat 41 te Gent. Kwaremont den 19 augustus 1939. Besten Bompapa, Ik bedank u voor uw schoon kaartje. Ge moet mij verontschuldigen omdat ik weer lang gewacht hebt. Mamatje is weg naar de zee voor acht of voor tien dagen in Knocke. Ze is daar met Parrain, tante Jeanne, Flore, Nonkel Louis en tante Fiene. Ik eindig met u vele groeten en kussen te sturen van uw lieveling, Josiane.
Quaremont - Kwaremont. Postzegel met groen leeuwtje afgestempeld in Kwaremont op 27 augustus. Jaartal onleesbaar. Geadresseerde, Henri Bogaert, die op dat moment in de Ondernemersstraat in Sint-Amandsberg woont, op huisnummer 129. Mijne allerbeste zoetste braafste grootsten Bompa, 't Is den laatste keer dat ik u nu schrijf en over morgen kom ik naar huis. Ik ben zelf kontent van u te zien. Want ik zou graag onze Piet eens zien. Ik ga eindigen. Vele kussen. [onleesbaar]
Nijmegen. Brug Mooi Nederland. Geen postzegel. Afgestempeld op 14 juni 1919. Geachte Familie, Een heel aangename reis gehad. Thuis alles zeer goed bevonden. Nog niets geen nieuws? Tot later!
Anoniem. Drukwerk Gevaert. Geen bijkomende gegevens. Bizarre ansicht. Interessant.
Zeebrugge. La claire voie du môle. Groene postzegel afgestempeld in Zeebrugge op 22 augustus 1911, en nog een stempel: Middelkerke 22 augustus 1911. Adresse: Monsieur Alb. Van Schoote, Villa Euphrosie, Raversijde. Correspondance: Toutes nos félicitatons pour l'heureux sauvetage de Mimie. La décoration suivra évidemment. Messieurs Adolphe et Victor soigneront pour votre décoration et celle de votre oncle. Réconnaissance éternelle.
Ostende. Promenade Albert 1er et la Plage. Oostende. Albert I promenade en Strand. Ed. Thill, Bruxelles.
Ostende. - Les grands hôtels de la digue. Geen postzegel. Afgestempeld in Oostende op 10 augustus 1932. 
Anoniem.
Ile d'Oleron. 188 - La Plage de Boyardville. Geen postzegel. Afgestempeld in La Rochelle Gare, Charente Maritime op 10 juni 1978.
6b. Zeebrugge. Souvenir de la guerre. Of the war. 1914-18. Les fameux nids des sous-marins allemands. The celebrated Hun U-boat Nests.
5b. Zeebrugge. Souvenir de le guerre. Of the war. 1914-18. Travaux ennemis en béton armé pour protéger les hangars des sous-marins. Hun concrete works to protect U-boat sheds.
8b. Zeebrugge. Souvenir de la guerre. Of the war. 1914-18. Comment les Allemands ont défendu les parapets du Môle. How the Germans defended the Mole parapets.
Lower Pacific Mills, Lawrence, Mass. 
Iquique, Calle Baquedano. Ommezijde: Tarjeta postal. Union postale universelle. Chile. N° 687. Propiedad del Editor Carlos Brandt, Valparaiso.
CARTE POSTAL. La correspondance au recto n'est pas accpté pour tous les pay étrangers. Twee postzegels van 1 cent, afgestempeld in Duinbergen op 22 augustus 1912 of 1913. Geadresseerde: Maurice De Raedt, Rue de la Chapelle 43, Ostende.
Roma. Piazza Esedra. Geen postzegel. 28/9/54. Nous déménageons une fois de plus. De la Ville Eternelle je vous envoie mon meilleur souvenir. Séjour magnifique dont je garderai longtemps le souvenir puissant de Rome, la ville le plus artistique d' Europe. Francis.
Pompei - Piazza del Santuario. Niet verstuurd. Geen bijkomende gegevens.
Madeira. Piscinas e Hotel Sheraton. Afgestempeld in 1991 [andere gegevens onduidelijk].