regen

Een hevige roffel jaagt over de dakpannen. Ik laat het werk in de steek, neem de trap naar het gelijkvloers, gooi de achterdeur open. Regen die loodrecht omlaag komt.
Ik laat het huis in de steek, het werk aan land of none, de potplanten op het tuinterras, de schaal met paarsblauwe druiven, het gerochel in een dakgoot. Regen die loodrecht omlaag komt.
Het takhout op de plankenvloer, de vliegjes boven het aanrecht, la poésie complète, twee boekdelen, Cendrars, Perec, Pasolini, hou op, een andere keer, genoeg, ik loop de tuin in, ik vergeet waar ik mee bezig ben. Gulzige druppels in dikke, loodrechte strepen. Regen die loodrecht omlaag komt.
In de tuin is een roffelend, gulzig geluid.
Geen geluid in de belendende tuinen. Hakbijl, grasmaaier, soepdeksel, bestek, hals over kop in de steek gelaten.
Regen die loodrecht omlaag komt. Volle druppels. Beekjes. De tuinbodem nat, gulzig.
Een spin heeft de zijkant van de kompostmuur gekolonialiseerd. Koloniale inborst. De aanplant staat onbewogen.
Regen waarover iemand zeggen zal dat het pijpenstelen gaf, regen die loodrecht omlaag komt.
De bodem verandert in een kruin van dunne stroompjes.
Tussen de bruine bladeren onderaan een van de stammen drie vier gladde, ovaloïde, paarsblauwe pruimen. Een emmer geeft de maat aan.