zondag 14 oktober 2018

notie

Veronika zegt: Wislawa was klein van gestalte en had een pesthekel aan die Nobelprijs. Ik studeer kunstwetenschappen, zegt ze.
Iemand nam de trap naar de op een na bovenste verdieping en het trappenhuis bleef. Oogbedenking dwaalt over het plein. En het licht in het trappenhuis bleef.
Zit nu met het boek aan een kleine, ronde tafel, fictie, leest. De bladspiegel van het plein van huizenrij naar huizenrij, opgedeeld in statige, boven de leesbril uitstekende stukjes tekst.
De dame die mee aanzit, heeft niet gestemd. Heeft ze tot op heden nooit gedaan. Zou het wel doen, zegt ze, als blanco de a-politieke stem was. Zou dan blanco stemmen. A-politieke meerderheid. En de mandatarissen waar ze thuishoren; bordeelpolitiek.
Het lezen wordt onderbroken om een sigaret te draaien, wat zorgvuldig gebeurt. NATIONAL INSTITUTE, lees ik, bladzijde 107, for Marcelo Montecinos : He measured the exact amount of force necesssary, as if practicing a very difficult art. Man met leesbril aan een kleine tafel in een hoek van de beschikbare ruimte. Zal heel even opkijken, vage glimlach, met een vage glimlach, als Mateo vraagt of hij wat wenst of hem om een andere reden aanspreekt.
Over het plein keilt een slungelige vent, kolossale romp, ruitjeshemd, opgerolde hemdsmouwen, slappe broek, met vlugge stappen, op en neer wippende tred, gekromde rug, zich haastend, een bierflesje weggemoffeld in de rechterhandpalm.

Geen opmerkingen: