vrijdag 18 januari 2019

[ ]

Er zijn boeken waarin je enkele bladzijden leest, of die je uitleest, en andere die, zoals Manguel zei, Manguel of Miller, wacht even, Miller, wacht even, stop andere lijn, Miller, was het Miller, zou het Miller geweest zijn, Miller natuurlijk, maar Miller, Miller, nee, Miller, nee, nee, Miller geen Miller, Smith, Smith, die zoals Smith zei, wacht even, Smith Smith Smith, die zoals Smith zei, nee, Smith, geen Smith, Smith was iets over een film, een film die ze net die dag gezien had, en ze was in Parijs geweest schreef ze, en ze had twee boeken bij gehad, schreef ze, twee, schreef ze, iets van Weil, Simone Weil, Weil waarin ze was beginnen lezen toen ze boven de Atlantische oceaan hing, en dan nog een boek, van die jongen die in 2012 de Nobelprijs literatuur gewonnen had, dus Smith nee, geen Smith. Manguel, zoals ik zei. Dat er boeken zijn, Er zijn boeken waarin je af en toe een bladzijde leest, andere die je uitleest, en nog andere die je over het hoofd ziet. In het zorgvuldig bijgehouden bibliotheekje, waarbij het uiteraard, dat spreekt voor zich, geen zak uitmaakt of het drie-, dertigduizend of driehonderddrieëndertig volumes heeft, staat het niet zelden vlak naast een volume waar je om een of andere reden veel belang aan hecht, Espèces d'espaces, iets van die strekking, Lispector, Dostojevski, Benjamin, Kafka, Cortazar, iets waar je om een of andere reden, een reden die je soms verklaarbaar voorkomt, niet in kort bestek, geen voor-, geen nawoord, maar wel uit te leggen, een boek waaraan je meer belang hecht dan de andere, meer recente of net die klassieke, minder recente edities die je met grote regelmaat opeenstapelt, een zootje van zo'n omvang intussen dat de volumes zich over alle kamers hebben verspreid, tot in de toiletruimte toe. En tussen al die volumes, waarvoor je na verloop van tijd geen aandacht meer opbrengen kan, één volume, hoe het in je bezit kwam herinner je je misschien niet eens, waarin meer dan alleen maar twee, drie fragmenten, meer dan alleen maar die verrukkelijke eerste zin, waarin vijftig, waarin honderd bladzijden en alles wat je hebben wil. Intussen ben je tien, twintig, vijftig, honderd, vijfhonderd volumes verder en geen moment kwam het in je op om het boek open te slaan, om het aan te raken, om laat staan die eerste, een tweede, een derde zin, een bladzijde, nog een bladzijde te lezen, [ ]

Geen opmerkingen: