zaterdag

Het leeslint van een Leuchtturm is net lang genoeg om onderaan 7 cm tussen de bladwijzerbladzijden uit te steken.
Het leeslint van een Leuchtturm is inderdaad zo lang dat het onderaan 7cm tussen de bladwijzerbladzijden uitsteekt.
Een Leuchtturm is 20,5 op 14.
Het onderaan 7 cm tussen de bladwijzerbladzijden uitstekende leeslint van een Leuchtturm geeft 28,5 cm.
Het zichtbare gedeelte van een leeslint van een Leuchtturm geeft 28,5 cm.
Onderaan steekt het 7 cm tussen de bladwijzerbladzijden uit.
Het gesprek kwam op Delphine Seyrig. Het zichtbare gedeelte van Delphine Seyrig.
Op Toute une nuit. Het zichtbare gedeelte van Toute une nuit.
Op L'éclisse. De ontmoeting die niet plaatsvindt. Het zichtbare gedeelte van L'éclisse.
Op La charme discrète de la bourgeoisie. Het zichtbare gedeelte van die duistere charme.
Dat het op het straatterras, merk ik, op het zichtbare deel van dat straatterras, dat het daar uitgesproken druk is. Uitgesproken druk.
De nog niet uitgevonden uitvinding van de 21ste eeuw : auto's die dwars door elkaar heen rijden. Tijdens het botsen stap je uit in de andere auto.
Het gewicht van de eerste minister uitgedrukt in eenheden beton.
Het aan het stuur van de andere auto zitten in een complexe, das dritte Teil, in een complexe bedrading van onverklaarbare eindbestemmingen. De adembenemende eenvoud van dat moment.
Iemand had het over een Italiaanse film die, als je het vertalen zou, Handen in de zakken heet.
Het onhebbelijke gedrag van vallende voorwerpen om toch te breken.
De dichter zei dat het niet gebeuren zou, en het gebeurde toch.
De intrede van Nietzsche.
Nietzsche in zittende houding.
De dame die gedurende een periode van dertien maanden in het zwart voor de belastingen werkte.
Het bloedbad van de beeldspraak.
Het over een zebrapad naar de andere kant van het wegdek stappen. Het zonder zebrapad door het asfalt naar de andere kant van het wegdek waden.
Het wachten aan een verkeerslicht tot het weer rood is.
Een toerist uit Venezuela en een Chinees die op de Korenmarkt in niet opgehelderde omstandigheden tegen elkaar botsen, zo hard dat ze zonder de smartphone kwijt te spelen toch elk een lichte hersenschudding oplopen.
Nietzsche die de vuisten balt.
In 2008 of 2009 zou de eindredactie van Goudvis aan het Hoofd Televisie van Canvas voorgesteld hebben om een portret van Chantal Akerman in de reeks Goudvis op te nemen, wat afgewezen werd.
In de stratosfeer van het kijkcijferbelang met beide voeten op de grond.
Wat leest ge, vroeg ze aan de nachtwaker. Dit is midden jaren tachtig gebeurd. Nietzsche, zei hij.
Dat van tijd tot tijd een hoofd in de vuilnisemmer rolt.
Ze duikt op uit de kleinste kamer, sluit de toiletdeur en zegt : Nu moet ik nog betalen.
Dat iemand met de snor van Nietzsche ook effectief in Nietzsche had kunnen veranderen. De ander als het eeuwige zelf.
Of ik een mening heb.
Rekening bedoelt ie.
En voor die mening betalen moet.