zondag 14 september

Alle handelingen als gebruikelijk: het openen van de poort en de container het woonerf opduwen. Dan licht in de kubus, het barmeubel op orde brengen, de neonsculptuur activeren. Hierna eerst een kijkje nemen in de witte ruimte (laatste dag van het CCNOA project) en de voor vliegjes heel erg aantrekkelijke vuilniszak in de container dumpen. De display in de gang op orde brengen en de vuile glazen door de spoelbak jagen. Valt mee. Vervolgens het voorbereiden van een smulpartij: croque monsieur met Brie en mosterd. Een bromvlieg die laag over het barmeubel zwenkt en uit het niets de onaangename herinnering aan de periode dat we een chef hadden die ons eens ging uitleggen hoe we het moesten aanpakken. En wat toen niet allemaal fout liep.

dinsdag 16 september

Een wijziging der statuten kost 107,33.
't Is elk jaar wat duurder, zegt de dame. Ze zegt het op een vriendelijke manier, bijna alsof ze het niet hoeft te zeggen en er plezier in heeft om het toch te zeggen.
'Trouwens, heb ik het goed, kan het tegenwoordig ook met een overschrijving?' vraag ik.
Ja, dat klopt, het kan met een overschrijving. In de liftkoker voorin het gebouw staan personen in zwart habijt.
De balie is zo lang dat ze er desgewenst 40 probleemgevallen tegelijk kunnen verwerken. De groene vloeimatten zijn uit een ander tijdperk.

vrijdag 12 september

Dankzij Van Tillo: de Verdagallemaalisering van De Morgen. Ze gaan er prat op dat ze terreinwinst boeken terwijl ik in het linkse veld niemand maar dan ook helemaal niemand ken die De Morgen ok vindt. Integendeel, iedereen is het er over eens dat De Morgen z'n lezerspubliek een loer draait, dat ze op de redactie een zootje hebben dat - vooral als het op cultuur aankomt - niet eens weet waarover ze het hebben. En dat dankzij Dag Allemaal, een blaadje met een lezerspubliek van 400.000 sufkoppen.

maandag 8 september

De komkommersalade is op smaak gebracht met koriander, ciderazijn en witte balsamico.
Gwendolyne serveert Pernod en een schotel gedroogde tomaatjes. Heeft ze zelf gedroogd en ingelegd.
Peter en Griet zijn nog aan het praten.
Versnaperingen: blaadjes Oost-Indische kers, rozijnenbrood, komkommersalade, kerstomaatjes.
We hebben het over de lachwekkende farce met x en x en dat irritante gemier van dames die niet eens weten waarover ze het hebben.

donderdag 4 september

11u. We rijden naar het containerpark met een palet bovenop de auto. Marc legt uit dat ze Auvergne deden, hij en Peter.
In Auvergne deden ze camping à la ferme. Marc vertelt over een camping municipal waar ze twee Zwitsers tegen het lijf liepen en één van die Zwitsers had een ukelele bij.
Ze hadden een kermis en er waren streekgerechten.

18u. Rob zegt dat het met de cards pas woensdag definitief rond was. We hebben een afspraak met Guido maar dat loopt uit, ik telefoneer, hij is nog in Welle.
In de keuken bij Rob bleef de klok stilstaan op 5 voor 12. Naast de klok is er een poster van The Chemical Brothers en KILL BILL met Uma Thurman.

zondag 31 augustus

Aan wat ligt het?
Eind augustus, 't zal daaraan liggen.
Ligt het aan het weer?
Ligt het aan de mensen?

vrijdag 29 augustus

Ter hoogte van huisnummer 31, vlak naast het speelplein, staat Van der Ploeg. Tilman en Billy hadden gezegd dat ze er rond een uur of tien tegenaan wilden vliegen. Op dat moment, het is nog net geen tien uur, zitten ze op de autosnelweg ter hoogte van Wetteren.
Jan vertelt dat hij in z'n woonkamer een kunstruimte runt. CCNOA, SNO, Minusspace, het is een keten van aan elkaar gelieerde kunstinitiatieven die zich focussen op wat ze zelf reductive art noemen.
Jan inspecteert de grondsculptuur en stelt vast dat het werk van Sacha Goerg niet helemaal waterdicht is. Tilman, Billy en Sacha springen binnen. Op het speelplein is het geluid van vrolijke kinderstemmen.
Ik open de site van Minusspace en probeer uit te vissen wat ze nu eigenlijk bedoelen met reductive art. Gruner had proberen uitleggen hoe hij het zag. Uit zijn uitleg meende ik te kunnen opmaken dat het om een combinatie van minimalisme, monochromie en abstracte kunst zou gaan wat natuurlijk al wel bleek uit het vele werk dat ze gisteren binnenstaken.
Ik fiets naar Filliaert en laat wat sleutels bijmaken. In het instalraam in de Onderstraat is er nog altijd het werk van Tinka. Auto's versperren de doorgang. Aan Sint-Jacobs is een wriemelende drukte.

Voor elk genre is een publiek maar is er een genre voor het genie.