zondag 30 november 2008

zaterdag 29 november

Uitlijnen van.
Rechthangen van.
Het verdwijnen van.
Het in een corridor stappen naar.
Stappen van.
Van punt x naar.
Op punt y aanbelanden.
Naar betreffend punt x stappen en concluderen: gezien, bekeken. Altaar, cirkel, punt, site met die of met andere bijzonderheden.
En de logische consequentie van het stappen naar punt x: op punt y aanbelanden.

Dries was stipt op afspraak. Sander hing nog tussen de hanenbalken.
Hij kwam de lichtbak afwerken, zei hij.
Gisteren vroeg Sander aan Joris wat hij er van vond. Joris zei dat hij eerst naar de witte bakken gekeken had, niet naar het werk, de witte latten waren hem opgevallen en voor de volledigheid voegde hij er aan toe dat hij nog niet naar het werk gekeken had.

Het academisch kwartiertje van Bruyn begon te lekken, niet alleen aan de onder-, ook aan de bovenzijde. De man is helemaal nooit op afspraak. Kwartiertje wordt weekje, weekje wordt maandje, maandje jaartje, na verloop van tijd drijf je op meanderende eeuwen zonder dat het ooit tot een afspraak komt.

Televisie kijkend Vlaanderen: zoveel afspraken hebben dat je je zetel niet uitkomt.

Sjoerd verscheen ten tonele en ik kwam niet bij van het lachen, hij had een snor. Hij gaf toe dat er wat werk in kroop - voor je 't weet ben je de hele dag met een schaartje in de weer - en dat hij er ook niet uit was of hij het ding op z'n bovenlip wilde. Hij zei dat hij zich met snor niet elke ochtend weer te scheren had en dat dat net zo makkelijk is.
In de grote zaal waren Dries en Sander bezig. Jos springt binnen. We hadden het over de Congo-film van Renzo Martens en de performance van Adam Geczy. Dat Adam en Renzo het over hetzelfde hadden. Dat de tegenwoordige tijd - hoe vluchtig het tegenwoordig allemaal ook is - een radicale stellingname wettigt, de actuele scene zelf is uitgeteld, er is geen actuele kunst. Een weide, koeien, het neerhof, runderen die op graasland kauwen.

zaterdag 29 november 2008

woensdag 26 november

13u30. Iemand uit Antwerpen - de zus van Sven Tjolle - komt speciaal voor het werk van Lien.
'Een parkeerplaats voor de doden', zei haar vader over die in Zuid-Frankrijk gemaakte foto. De indruk dat het net zo goed om een parking zou kunnen gaan wordt versterkt door het frontale camerastandpunt. Er is geen omgeving, alleen een grijze muur en sporen die op vandalisme wijzen terwijl het in werkelijkheid om versieringen gaat. In die streek, bevestigt de bezoeker, is het gebruikelijk dat ze de graven met kraaltjes versieren. Rechts bovenaan het woord SOUVENIR. A NOTRE CAMERADE.
De rode deur is in een dorpje in het zuiden van Spanje, de grijze muur in Genua vlakbij de Middelandse zee. Als je van de muur zou springen, spring je in zee. Een andere foto is vanuit de kamer waar Emanuele woonde, in Lecco, en het zelfportret na een afschuwelijke zware dag in de bergen. Eerst was er een pad, een bergpad, dan opeens los liggende stenen. Ze schoof weg, had geen houvast.

14u30. Korte werkvergadering bij Stefaan thuis. Eén agendapunt: de stage van Melanie. Uitgangspunt: de positionering van croxhapox; nagaan hoe de andere actoren de positie van croxhapox inschatten. Stefaan stelt voor om een facebook aan te maken.

19u. Redactievergadering en opmaak van het twaalfde crox-boek, MAJUSKEL, de nieuwe dichtbundel van Johan Joos. De hoofdredacteur kampt met een probleem, op z'n Mac maakt Simoncini Garamond slagzij.
We luisteren naar Das wohltemperierte Klavier in de versie van Gustav Leonhardt en genieten van een glas Castell'in villa, een rode Chianti classico.

maandag 24 november 2008

maandag 24 november

Rond een uur of zes 's avonds is er een afspraak met De Zondagsdenkers. Van de sneeuwval van gisteren is weinig te merken. 4x4's beuken over het wegdek.

In de Halvemaanstraat, op huisnummer 113, zitten Adam en Marc aan tafel. Adam is net terug uit Antwerpen, had een afspraak met Marie-Jeanne, iemand uit Den Haag. De huiskamer doet aan die van Destelbergenstraat 96 denken, het is een warme, exotische plek. Frips is in de keuken bezig. Op de tafel, waarover een assortiment kleurrijke doeken hangt, staat een fles Vacqueras. Geczy en schrijver dezes hebben voor Spaanse wijn gezorgd. Het gesprek komt op Toasting on the world food crisis. 'Each time you do the performance,' zegt Adam (hij zit met z'n rug naar een viool die vlak naast het boekenrekje hangt), 'it's a different performance. It's different from the planning.'
Frips plaatst hapjes op tafel. De toastjes zijn met rozemarijn, een olijfje, een kuchje van dit of dat, pijnboompitjes en een laagje smeerkaas. Er komt nog. Frips is in de keuken bezig en Marc draagt een keukenschort met het woord PASTA. Knorrieborrie nestelt zich voor de kachel. Knorrieborrie, een wijfje, ook wel Borremans genoemd, is de Picassokat. Het gesprek komt op hoe je in het beste geval ook van een vergissing leren kan. 'If you want to get forward as an artist,' Adam is aan het woord, 'you say 'hi' and people help you. But... this time it didn't happen.' Misschien omdat de context ontbrak. Hij bedoelt dat de persoon in kwestie zo met zichzelf bezig was dat er geen connectie was. Dat hij haar nochtans een en ander gevraagd had, meer wilde weten, de persoon in het beste geval in een spoor had kunnen betrekken, dat in de kunstwereld net deze vorm van communicatie en uitwisseling een essentieel element is, er ontstaan connecties, mogelijkheden, maar dat het er dit keer niet van kwam.

Monsieur Enretard. De opmerking dat een vergissing nog altijd de mogelijkheid inhoudt dat je er iets van opsteken kan. Ben je voor je het weet een stap verder.
De fles Vacqueras is tot de bodem geledigd. We openen nog een fles, het gesprek komt op Franse literatuur, Perec, Proust, van Perec het imperatiefloos prachtige La Vie mode d'Emploi. 'My doctor was on Proust,' grapt Adam.
Adam's favourite is Proust. Other favourites are Queneau and Valéry. 'Valéry,' someone said, 'is terrifyingly intelligent.' Reading slowly in Der Mann ohne Eigenschaften. What Bernhard said about Goethe - Thomas Bernhard, one more favourite: 'Goethe is not the best theatre writer, that's Kleist. Goethe is not the best poet, that's Hölderlin. Goethe is not the best novellist, that's Musil.' And on Bernhard: 'Just as you with Perec, I have all his novels.' Because, indeed, a passion for European literature. Actually, spend his youth in Switzerland. Parents were scientists. 'Ah! Ah!,' complained one of his grant aunts, ah! always the same! Always the same! You go to the opera - always the same! La Bohème! Ah! Tosca! Ah! Always the same!' And she went on complaining, always the same.
The main thing with Bernhard is bourgeois people, Adam explains. They destroy people that have extreme passion. That's the main issue of Bernhard's novels. Die Kunsthistoriker haben die Kunst überhaupt ausgeschwatzt. Well, he used to be an art critic.
Er volgt een anekdote over een fotorealistische schilder die hem vroeg om een stukje te schrijven voor een catalogus. Hij gaf de tekst de titel Juste Milieu mee. De kunstenaar, arrogant, beroemd, dom, leek niet meteen door te hebben dat de titel op zijn werk sloeg: conservative shit. 'Sometimes I said: I'm not turning on the tap today. So anyway,' concludeert Adam, 'I sat on both sides.' En als er één ding klaar en duidelijk is, op de wijze die Wittgenstein voor ogen had, dan is het dat de actuele scene gedetheoteriseerd moet worden en wel met de allergrootste hoogdringendheid.

Jelinek, nog zo'n auteur waar hij een boontje voor heeft. Gombrowicz, idem. That first phrase of Cosmos: 'BUT let me tell you about another, even more curious adventure.' We gaan zo in het gesprek op dat we even over het hoofd zien dat de eerste schotel er aan komt, een salade van rucola en schijfjes tomaat op smaak gebracht met gedroogde tomaatjes, pijnboompitten, olijfjes, stukjes mozarella, olijfolie en ciderazijn van Tierenteyn. De hoofdschotel wordt een spaghetti maison met wilde paddestoelen. De chef de cuisine - hij betreedt het salon met twee schotels waarop stapeltjes verse paddestoelen liggen - legt uit om wat voor paddestoelen het gaat, pieds de mouton en van die zwarte, trompettes de mort, en cantarellen, en, en. De vierde soort weet hij zich niet te herinneren. Goh, verzucht Frips, nu moet ze toch even nadenken. 'MUSHROOMS!' exclaims Adam. 'Mushrooms...!' 'Mushrooms!' Marc en Frips komen er niet uit, ze herinneren zich niet hoe het zit met die vierde soort.

Bushrooms. Of hoe je met een gebeitelde glimlach goedkoop toiletpapier aan de man brengen kan. Verzwijg dat het ding bedoeld is om er je gat aan af te vegen.

'Maybe,' Adam says, 'Moslims should try to understand that there are many ways to solve a problem. If I like Thomas Bernhard and you like Georges Perec, and I don't, should I slam you on the head?'
-Yes, please. (laughter) Slam me on the head. (laughter, silence, sound) You like Thomas Bernhard? (take a knife, point it) Ah! There you are, always the same, Thomas Bernhard! Fuck you. Literature. Ah! Literature. Always the same! (stabbing) Bernhard! Bernhard!
Adam (helpless): But most of these people can't help it.
-Yes, yes. (stabbing) Yes. They are born inside the cage.
Adam (laughing): Yes, yes.
-(stabbing) They are born inside the cage and die before they could have opened the goddamn thing.

zondag 23 november 2008

zaterdag 22 november

Iemand legt uit dat koeketiene van het Franse concubine komt.
Stefaan stak een printer binnen. Marc heeft de printer geïnstalleerd, dat ging redelijk vlot. Aan de toog zitten Kurt en Joris alias Fritz te kletsen. Het gesprek komt op Wim De Waegeneer. Joris kent Wim nog van toen ze in Aalst DKO volgden.
Je voelt het, het hangt in de lucht: het wordt een aangename avond. Honoré springt binnen, Marc en Frips zijn van de partij en Jos zit op toerental.
Sander is nog bezig, hij is er niet klaar mee, deed alles op het laatste moment. Dinsdag werd woensdag, woensdag donderdag. Op donderdag liet hij weten dat hij er vrijdag aan beginnen zou. Vrijdag. Adam was een dag eerder gearriveerd en had tegen donderdagavond zo goed alles geïnstalleerd.
Het is het eerste wat ze moeten weten, legt Adam uit: zorg dat je altijd op tijd bent, gedraag je vriendelijk en maak dat je geen lastpost bent, is nergens voor nodig, je maakt er alleen maar toestanden mee waar niemand wat aan heeft.
Het project van Sander loopt in de war wat een amusante performance oplevert. Adam ergert zich aan het gedoe, hij is al twintig jaar bezig, heeft het nooit eerder meegemaakt. Ze hebben een probleem met de lichtbak, een zekering die het begaf, en met de digitale frames doet zich een ander euvel voor: de schermen lijken de kracht van het beeld weg te zuigen in een vormloos vacüum. Het is halfacht. Adam Geczy maakt teken dat hij aan z'n performance beginnen wil.

Ik herinner me een project in White Cube. Aan de muren in die voorname zaal hing werk van een non-talent uit Zweden, de schilderijen waren niet om aan te zien. Over inteelt maken ze zich niet druk op dit soort plaatsen, als het maar opbrengt. Iemand die voor White Cube werkt, stond een deurpost te polijsten. Er was een meisje dat met haar minnaar afsprak, de minnaar zat op een scooter. Ze stond in de deuropening van White Cube. De man die met de deurpost bezig was, keek heel even om. Hij keek niet naar de jonge vrouw, hij keek naar de bezoeker. Andere bezoekers waren er niet.

Rond een uur of zes hadden we de stelling afgebroken. Sander had gezegd dat hij dat zou doen maar intussen is wel duidelijk dat hij daar geen tijd voor heeft, ze zijn met de laptops bezig.
Adam begint aan z'n performance, 'Toasting on the world food crisis with a bottle of Dom Perignon'.

De performance van Adam wordt het sleutelmoment van de openingsavond. Na de performance is er een concertje met Franse chansons. Dat Sander eigenlijk niet klaar is met de opbouw van z'n project - door de haast waarmee ze het af te werken hadden kregen ze de frames niet uitgelijnd - kan de pret niet drukken. Het is een misverstand dat al wel eens eerder te berde werd gebracht: professioneel is zelden tot nooit van toepassing op het gerief waarmee je aan de slag gaat maar op de manier waarop je dat doet. Een higtechcamera is in die zin niet professioneler dan een wegwerpcameraatje.
Jos hangt de onnozelaar uit. Tijdens de performance van Adam begon hij luidop commentaar te spuien zodat er weinig anders opzat dan hem aan te manen om de keet te verlaten. Mokkend bleef hij in de hall rondhangen. Tijdens het concertje weer van dat. Ik schiet uit m'n krammen.
Na een korte pauze waagt de zanger zich aan Bruxelles van Jacques Brel. Adam vertelt dat hij een vreemd gevoel had tijdens de performance, dat hij er met tegenzin aan begon en nu het gevoel heeft dat het binnen zijn oeuvre om 'a major work' gaat. Op het gelal van Jos na kon je een speld horen vallen. 'Thrilling,' zei iemand. Ijzersterke performance, way beyond het gebruikelijke arty-farty gedoe. Boris Ljugov - nieuwe snit, onherkenbaar - komt aan de toog hangen. Op de wijnkaart hebben we een nieuwigheid, Pittacum, een rode en stevige wijn uit het Spaanse Leon. Zou z'n verbluffend ingenieuze smaak aan bierzo te danken hebben, een Spaanse druif uit de Middeleeuwen. Lange tijd verdwenen, pas begin jaren zeventig gereanimeerd.

donderdag 20 november 2008

donderdag 20 november

Adam Geczy heeft last van jetlag. Symptomen: hij knippert met de ogen, zet om onbekende reden een stap zijwaarts, wekt meer in het algemeen de indruk dat hij elk moment omver zou kunnen vallen of zich bij voorkeur op kruipende of liggende wijze zou willen voortbewegen. Hij bestelt een biertje, het zwaarste, een Dupont, legt uit dat hij de hele dag op het vliegtuig zat. Eerst van Sydney naar Singapore, dan van Singapore naar Parijs en van Parijs naar Brussel. In Brussel nam hij een trein richting kust, aan het Sint-Pietersstation een taxi naar Flandria Hotel waar hij rond een uur of twaalf aankwam.
Hij bekijkt het werk van Lien Nollet, stapt door naar de videoruimte. Frips had zich in het kantoortje bovenop de kubus geïnstalleerd. Sander zei dat hij er morgen vrijdag aan begint, de lichtbak is nog niet helemaal af.
Adam laat weten dat hij drie beamers nodig heeft en de geluidsapparatuur. En ook bekabeling en zo. Hij zeult met het materieel, zegt dat het wel meevalt met die jetlag. Zolang hij bezig blijft tenminste. Hij legt uit (probeert uit te leggen) hoe het met die performance zit. De titel ervan is 'Toasting on the world food crisis with a bottle of Dom Perignon'. Vraag is waar - er komt een videoprojectie aan te pas dus heeft hij een muur nodig - en wanneer. Het derde interview van Hilde staat online, een gesprek met Stijn Cole.
's Avonds fiets ik naar Mahy aan de Brusselsesteenweg. Adam heeft een afspraak met Han van Odradek.

woensdag 19 november 2008

woensdag 19 november

locaties (vlnr)

Sevilla, een klooster, tegenwoordig het museo de arte contemporaneo.
Porto Fino, een zelfportret, Genova.
Spanje moet ze over nadenken.
Lecco tegen Milaan. Een zelfportret in Genova.
Het Franse dorpje is in de Pyreneeën.
En dat - wijst de betegelde doorgang aan - is België.
'Waar in België?' vraag ik.
Antwerpen zegt ze, een voetgangerstunnel.

Hier een zelfportret in Aiguestortes in het noorden van Spanje, daar een trap in Cadiz.
Een mistig landschap in de buurt van Bilbao.

zondag 16 november 2008

zondag 16 november

De hall ziet er uit als een door een roedel everzwijnen omgewoeld rovershol.
Hoe het kwam dat iemand gisteren het woord 'everzwijn' uitsprak. Dat had met Le Magadoux te maken, een plek ten zuidoosten van Limoges. Op het filmpje kon je een kudde bruine Limousinkoeien zien en een hert - geen zwijnen, die zaten in het bos te schranzen als van strot tot reet behaarde boekaniers. Iemand hield zich bezig met het aanleggen van een zebrapad van gras.
In de hall is de ravage minder compleet dan de eerste aanblik ervan deed vermoeden. Aardkluiten, stofpluimen, sigarettenpeuken, lege bierflesjes, een halfvolle fles Costières de Nîmes van Père Guillot en de gebruikelijke wanorde op de tafel van Van Dorpe, kaartjes die het noorden kwijt zijn en een volle en met ondefinieerbare sappen gedreineerde asbak die bovenop het inkijkexemplaar van de nieuwste croxpublicatie terecht kwam. 'Op kosten van het huis!', riep ik hoewel we eigenlijk al wel doorhadden dat we meer dan genoeg op hadden, Antoine en Marie die bij Yannick bleven logeren en van O, de van nature welgemutste, goedlachs, op schalkse wijze bij de pinken. Ook zijn lief was van de partij.

Er is een dame. We zijn pas open. Ik veeg de peuken op een hoopje, balanceer tussen twee gedachten. Van O springt binnen. Hij komt foto's maken en filmen.
De dame, lid van een groepering die haikus bestudeert, komt voor de film van Cathérine.
Dat de film van Cathérine een nieuwe titel zou hebben, zeg ik, syllabisch vijf zeven vijf

dat de film van Ca
thérine een nieuwe titel
zou hebben, zeg ik

wat er nog geen haiku van maakt. Een haiku, bevestigt de dame, beperkt zich tot natuurverschijnselen. Bijvoorbeeld

de vulkaan ontploft
en verpulvert onder andere
het hertenpark

Zodra er sprake is van menselijke aanwezigheid, verneem ik, hebben we het over een senryu.
De tanka is een afwijkende vorm van vijf/zeven/vijf en twee regels van zeven lettergrepen extra. Deze haiku-variant, legt de dame uit, dateert uit de dertiende eeuw en zou betrekking hebben op personen.

Honoré filmt. Is ook niet vroeg uit bed geraakt, zegt hij, die laatste fles was er teveel aan. Er is een constante stroom van bezoekers. Adriaan springt binnen. Met iemand die toevallig mee aanzit, komt het gesprek op de defecte deeltjesversneller. Er zijn nogal wat bezoekers die voor het eerst in crox aanbelanden. Het project van Sanne wordt op lovende bewoordingen onthaald; de opstelling is stukken beter dan tijdens haar jury een maand of vijf geleden. Uitgepuurd, consequent. Iemand zei: 't is een krachttoer. Er zijn nog bezoekers, anonimae die afwisselend voor de films van Cathérine en het werk van Sanne komen. We klokken af op een totaal van 60. Tegen sluitingstijd springt Badebukse binnen. Hij is een maand in Portugal geweest, eerst een week in Lissabon, dan Tavira vlakbij de Spaanse grens, later via de kust tot cabo de San Vicenzo en een weekje in Porto Corvo. Judith en Bart komen er bij zitten. Rijkelijk vloeit het bier, de Martens pils en de Dupont - dat bleek ook tijdens de openingsavond - worden zeer op prijs gesteld.
Jos springt binnen. Jos en zijn schetsboek. Badebukse en Bart in contramine. 'Als ge in het buitenland zit,' neuzelt Jos, niet helemaal zonder verstand van zaken, 'zijt ge op z'n minst van al dat gepalaver verlost.' Bart steekt een tandje bij, Jos trakteert een rondje.

vrijdag 14 november 2008

vrijdag 14 november

De indruk dat we het al wel eens eerder gezien hebben, het is de paradox van het nieuwe.

Is de actuele scene gebaat met nog een Biënnale?
En om er wat mee te doen, met die Biënnale?

Revolteer, branie, revolteer, sta op uit uw ledige bedrijvigheid.
Sta op nietsnutten! Bestorm de gevangenissen.
Keer uw komieke schedelpan binnenstebuiten, kruipende paleishond.
De actuele kunst is nietig verklaard.
We kunnen opnieuw beginnen.

zondag 9 november 2008

zondag 9 november

faits divers

1. Pieter Bauters werkt in een bronsfabriek. Meestal gieten ze brons voor amateurs met ontwrichte naakten. Soms een Delvoye of iets van Tahon.
2. De Turkse bakker op de hoek van de Dampoortstraat gebruikt broodzakken van Patisserie Ronny.
Een Turkse winkel in de Antwerpsesteenweg, merkt bestuurslid Coene op, heeft het opschrift BRUIDSBOETIEK MIEKE op de winkelruit. In dezelfde buurt is een Turks café met een ruit waarop BABYSPECIAALZAAK staat. De mededeling GESPECIALISEERD IN TWEELINGEN zouden ze weggehaald hebben.
3. Frank Bassleer heeft een nieuwe site hip hip hoera.
4. Marc maakt foto's. Nicolas en Manor springen binnen. 'Alles goed?' vraagt iemand.

zaterdag 8 november 2008

vrijdag 7 november

Er was eens een dag. Was het een woensdag, was het een vrijdag, was het een dinsdag. Weten we niet. Een mens kan niet alles weten.
In het museum is niemand. Dat was het leuke aan dat museum, er was niemand. Je kon de naambordjes verwisselen of tegen een werk van Broodthaers pissen, niemand die het zag. Er waren lui die beweerden dat het betekenis had, lui die niet eens deden alsof ze dat beweerden. Het grote alsof stond in de ruimte, hing aan een muur. Wat het was.

zaterdag 8 november

Marc De Clercq springt binnen, hij komt voor de jongens van unit 2. 't Is een rustige dag, ik ben met de inbox bezig, heb Rob aan de mailing herinnerd, die moet vandaag of morgen de deur uit. Susan zei dat ze op haar computer geen problemen had met Sibelius 5. Dat je voor dat programma wel een zware computer nodig hebt.
In de brainboxruimte staat een veldcamera en in de grote zaal hebben we bezoek. Het project van GM wordt bejubeld.
Na de shoot, Stijn en Amanuel zijn er al vandoor, bespreken we de infrastructuur. Christophe heeft wilde plannen. Marc volgt.

donderdag 6 november 2008

woensdag 5 november

Een onverbiddelijke stoet van vrolijke tolofeentjes. Eentje van Marjolein, Marjolein van Nucleo, of ze de stelling kunnen gebruiken. Ik neem het programma door en ontdek dat de stelling tot maandag kan. Tot maandagavond is ok, zeg ik. Dan eentje van Jerry Galle. Vergeet hem te vragen of hij familie van Carla Galle is. Jerry kwam voor het eerst in crox langs toen we nog in de Aannemersstraat zaten. Dan iemand van Proximus, een dame met een plat accent, ze wil informatie, zegt dat ik gedurende enige tijd gratis zou kunnen bellen. Dat ze bij Proximus telefonistes aanwerven die zich in plat Westvlaams uitdrukken, verwondert me. De tongval van de dame enerveert me. Ik probeer haar duidelijk te maken dat ze met mijn werkgever contact opnemen moet, hij betaalt het gelag van de gehoorbuisjes. Ja, dat noteer ik, zegt ze. Ik druk op de rode toets, steek mijn broek af, het gesprek met de telefoniste van Proximus is definitief vergeten tijd, ga op de toiletpot zitten, ontlast me, vul een sudoku in.
Tussen de butaangasflessen, die zich vlakbij de brievenbus bevinden, steken enveloppes van Ivago en Hisk, een facturatie en de mededeling van iemand die ergens in Duitsland een project heeft.
Welnu, ook Karz heeft een project in Duitsland, het project dat hij in Duitsland geen project heeft.
Ik duw het karretje tot achterin de corridor, deponeer de stelling op het karretje, de diverse stukken van de stelling. Vladivostok is minder ver dan een mens zou denken. Ik duw het karretje door de corridor.
Dan de haspel oprollen, het ding bleef in het stopcontact zitten. Over het woonerf drijven kinderstemmen.
Het oprollen van de haspel is in een wip gebeurd.