zondag 31 januari 2010

zondag 31 januari

Een stoplicht neemt gemiddeld twee minuten, een koffie vijf minuten.
Openen van het cijferslot tien seconden, à peu près. Tot helemaal achterin de corridor stappen twaalf.
Eerst een slok koffie. Suiker?
Melk.
Het lepeltje. Hoeveel lepeltjes hebben we? Dit uitzoeken neemt in het slechtste geval vijf minuten.
Maak er drie van. Du café en noir.
Pas tarder. Céline le dit en buvant son café.
De lippen afvegen met een papieren zakdoekje.
Twee seconden. Hiertegenover staat het schrijven van zeven korte zinnen: anderhalf uur.

C'est le Grand Maître, lui-même, qui venait d'introduire les connaissances.
Introduire Laura avec une révérence de grammaire morphologique, geste Marivaux: génétiquement masculin et dans le générique une femme.
Sébastien, lui un photographe. Et Céline, une beauté, elle fait de la peinture.
Des connaissances qui en effet ont tous le même atelier dans un bâtiment à Ixelles.
Partager le même truc, la même boîte, le même sens d'identité. Et bon courage.

De blackstraler ronkt. Svend springt binnen met een nieuw schijfje: PERFORMANCE THEATRE N°1 SITE-SPECIFIC. Dat zou vanaf nu donderdag de huidige vertoning moeten vervangen, verneem ik, en dat zal aan Frips uitgelegd moeten worden want Frips is donderdag. René Lacaille raffelt een deuntje.

Een afspraak met Van Grinsven. Op een of andere dag moest dat er van komen.

Er komt een E-bay veiling van tweedehands crox-spullen. Marc heeft al wat foto's gemaakt. Een Sony CDX-GT225C autoradio. De Merkx & Goyvaerts tapebal in 3-kleur - wit, geel, zwart, diameter plusminus 20cm - en een fluo oranje tapebal. De origine van dit prachtige object is onduidelijk. Uitzoeken of het door Yannick Franck of bvb door Antoine Van Impe in crox achtergelaten werd. Vijf door Toon Derycke gemaakte houten frames, jaartal 2005. Een lampje en de rode brainbox unit 6 stempel. Het potlood. Door Marc op 't Vossenplein aangetroffen en daar ter plaatse gefotografeerd. Twee door Yoshimasa gekonterfeite origamis en een stenen ornament, iets uit het atelier van Stief Desmet.

Het begint soms iets van een plechtige verklaring te hebben. Een eedaflegging. En dan toch halverwege de ceremonie zeggen: ik ben en heb nooit je overtuiging gedeeld. Lieverdje. Dat dat ongepast zou zijn. Of als het hebben van een stropdas en het dragen van een snor je uit in aan diggelen uiteenspattende van becijferingen kaalgeplukte tegendeel.
Tegenwoordig benadrukken ze niet alleen de eerste maar ook de tweede syllabe, soms vooral die tweede syllabe. Meneer.
Céline stelt de vraag of het vestimentair is of dieper zit. Een interessante vraag, interessant omdat ze vaak al te vaak onbeantwoord bleef en toch sinds mensenheugenis beantwoord is. Tasten dus hoe diep het zit. Met de blote hand in een diepe schacht, een schacht net wijd genoeg om er met die blote hand in te kunnen. Tasten tot je arm tot aan de oksel in het putje steekt. De eerste verbazing. 't Is precies gelijk wel een diep putje. Dieper reiken de vingers niet. Gedurende ogenblikken weet ik niet meer wat daar in die diepte is. Is 't een bodemloze put of is de bodem op anderhalve centimeter van de vingertoppen?

TIR. Volk. Veel volk.
Mikken.

iemand zegt Op café is iedereen het er over eens dat de laatste 10 jaar van Tuymans abominabel is, zegt iemand, maar niemand durft dat op papier te zetten.

Over de tol van roem. Een kunstenaar, zegt iemand, moet in de schaduw van zijn werk blijven.

De spraakwaterval van het niets te vertellen hebben. Diepzeeduiken in stront.

Een groepje Amerikanen, zegt iemand, had een reis geboekt naar Noorwegen om er de middernachtzon te gaan bekijken. Daar hadden ze in Amerika zoveel reklame over gezien dat ze dat wel eens in het echt wilden zien. Ze vroegen hun geld terug aan de touroperator. Wat ze in Noorwegen te zien kregen, bleek niet te beantwoorden aan wat ze in Amerika op televisie gezien hadden.
We lachen. Amerikanen, zo zot als een achterdeur.

Iemand zegt: het enige wat Jan Fabre rest om zich kunsthistorisch te legitimeren is op de Groenplaats en publique zelfmoord plegen.

In de Gentse rosse buurt, zegt iemand, stikt het van de Turken.
En als ze over het maagdenvlies beginnen: Turkse vrouwen laten zich nog liever in het kontgat neuken.

Veel naar de hoeren gaan, zegt iemand, betekent niet dat ge een goeie minnaar zijt. Neem Simenon. Simenon was gene poeper, naar het schijnt. 't Was op het randje, heb ik mij laten vertellen. Hij was naar het schijnt gefixeerd op klaarkomen.

De briefwisseling van Simenon en Fellini, dat moet ge eens lezen, zegt iemand. 'Waarde vriend Simenon...', 'Grote meester Fellini...'

Actuele kunst, brengt iemand te berde, dat is het verhaal van de nieuwe kleren van de keizer.

Iemand over het probleem met museumdirecteuren: in plaats van de curator uit te hangen zouden ze zich beter bezig houden met de collectie die ze hebben opgebouwd.

In Brooklyn, zegt iemand, hebben ze een 104-jarige overhoop gereden. Hij was nog altijd zo sterk dattie een muntstuk tussen z'n vingers kon plooien.

Waarom, vraagt iemand, waarom schrijvegij dat nu allemol op?

donderdag 28 januari 2010

donderdag 28 januari

Mirk heeft een valling. Maud springt binnen. Frips zit voor een laptop, onder de blackstraler, en ontfermt zich over de manicure van Laura. Er zijn meerdere poststukken. Frips legt haar tchai-recept uit. Dat is geen geheim. Ze gebruikt zwarte thee, melk, water, kruidnagel en kaneel. In Het Gouden Hoofd hebben ze vandaag aspergesoep en porc bourguignon, waar ze een salade bij serveren en aardappelpuree.
Ik neem De Morgen door. Het profiel is inmiddels niet veel meer dan dat van een veredelde tabloïd. Een rampgebied.
Waarover dat ze schrijven, wilt ge 't weten?
4 blz over een gaslek in Luik. 4!
Driekwart blz over de zelfdoding van een 17-jarige. Driekwart blz! En in cultuur en media: driekwart blz over de iPad 'Ben Hur Live'.
In BIS het onnozele verhaal van een studente die internet verovert met een onnozel filmpke. Driekwart blz!
Maar meneer de hoofdredacteur, dat hoort toch in uw blad te staan.
Het staat er, wees gerust.

dinsdag 26 januari 2010

dinsdag 26 januari

Tolofeentjes met korte beentjes. Dat neemt precies gelijk meer tijd dan van Boekhoute naar Gent Sint-Pieters kruipen.

Wat we op dinsdag doen. 't Is m'n vrije dag.

's Middags eerst een afspraak met de eindredacteur, dan een sobere maaltijd in 't Gouden Hoofd. Met munt op smaak gebrachte erwtensoep, warme salade met spek en krieltjes en crême brulée. Iemand merkt op dat ze dat in Spanje crema catalana noemen. Jan nuanceert. 't Zijn weliswaar dezelfde ingrediënten maar de bereidingswijze is niet helemaal dezelfde.

Laura is een dagboek begonnen en The Singing Painters belanden op de affiche van een Haïti-benefiet.

's Avonds een concertje van Eric Friedlander's Broken Arm Trio.

zondag 24 januari 2010

zaterdag 23 januari

maaltijd Van Ryssen moet er niet van weten, van de maaltijden, het getafel, de levensresten die ik tot me neem.
Ik verorber gebieden die tot ver voorbij de evenaar reiken, knabbel op nootjes uit Pakistan, lees over gebeurtenissen waar ik geen zak mee te maken heb, leef niet mee met Haïti. Het mensdom is een monster. Het beest keert zich van zij naar zij in een ruige bedding van stront en krijgt van tijd tot tijd nog een hoop stront over zich heen, lawines, aardbevingen, stromingen, veilingen.
Op wat voor verlangen zou je uitkomen als je alle verlangens optelt? De ontlasting. Stront. De hele tijd door ontlast het mensdom zich van levensresten. Dat we zelf deel uitmaken van die levensresten definieert het alomtegenwoordige begrip van wat je er mee aanvangen moet.
Je gat afvegen, na de maaltijd.

zondag 17 januari 2010

zondag 17 januari

de gebruikelijke handelingen /gebruikelijk als buitenkant van onbestemd: onbestemde handelingen; onbestemde neutraliteit: een onbestemd Etcetera; de onbestemde criteria/ vaagheid
De gebruikelijke handelingen zijn duidelijk. Ze kunnen met gebruik van simpele middelen beschreven worden. Klare taal.
Bijvoorbeeld: stap op de poort toe (ik stap op de poort toe): tik de cijfercode in (ik tik een cijfercode in): open de poort (ik duw de poort open): stap tussen de slabs (er volgt een korte overpeinzing met betrekking tot deze handeling, kort zou eventueel vervangen kunnen worden door onbestemd): herhaal deze handelingen (dat doe ik niet): plaats de zwarte schoudertas op het glimmende barmeubel: neem de trap naar het kantoortje en activeer de projector (Pries heeft dat keurig voorbereid, alles is zoals het moet): activeer de wireless.

zaterdag 16 januari 2010

zaterdag 16 januari



1
Frips is in de corridor bezig. Ze schrobt de vloer.
Eric Pries heeft ueber Revolution als Frage des guten Geschmacks op orde gebracht. Geen ingewikkelde constructie, de projector kwam op het bodemvlak van het kantoortje te staan in een schuine lijn op het beeldscherm en dat is dat.
Ada is bezig in de grote zaal achterin.

2
Ik hou van het idee dat je als boom helemaal niets hoeft te doen. Je komt niet van de plek waar je stond, tenzij ze een zitbank of een legplank van je maken. Tegelijk bevolk je gebieden die zo uitgestrekt zijn dat het oog er zoek van raakt.

3
Halfvijf. Ik parkeer het karretje in de oprijlaan van huisnummer 96. Op huisnummer 96 hebben ze een hutsepot.
De verbouwing is prachtig. Huisnummer 96 is in een paradijs veranderd.

vrijdag 15 januari 2010

vrijdag 15 januari

protocol We hebben een protocol. Twee bladzijden. Zonder protocol doen ze waar ze zin in hebben. Ze zetten je te kakken in de niet verwarmde toiletruimte van een holle hersenpan. Toiletpapier leveren ze er niet bij, je hebt je gat af te vegen aan de ruwe schors van een mondelinge overeenkomst. Als puntje bij paaltje komt toveren ze ook nog een konijn uit de koker van een halve buishoed en in de holle hersenpan wordt luidop geboerd. Aan de pascontrole passeerden de gekste dingen.
Nu hebben we een protocol. Twee bladzijden. De plascontrole.

Sjoerd, Gwen
1. Moro zit in de ijskast, Tamara in een rolstoel.
2. Sjoerd slaat Vijf Bijlen open op blz 365. Hij leest de laatste zin, noteert auteur en titel op een papiertje.
De vraag is op alles en iedereen en nog wat andere dingen van toepassing. Het antwoord is altijd hetzelfde antwoord.

donderdag 14 januari 2010

donderdag 14 januari

1
Eerst een factuur waar we niets mee weten aan te vangen. Uitzoeken hoe dat komt. Ik neem contact op met de firma, een firma die video-apparatuur verkoopt, het zonenummer geeft regio Mechelen, en krijg een dame aan de lijn. Ze heeft een sympathieke stem. Haar collega boekhouding is er heel even niet en de batterij van m'n gsm is bijna op.
In het kantoortje zit Ada voor een laptop.

2
De jongens en meisjes van de cultuurredactie van De Morgen hebben het vandaag over Lotti en over een veiling bij Sotheby's. Sotheby's verhandelt drie meesterwerken, Lotti gaat in de clinch met Story en Dag Allemaal.
Dat is best voldoende stof om er een hele dag mee zoek te maken.

In De Standaard wijden ze een volle pagina aan Boltanski.

Als ze bij de cultuurredactie van De Morgen tot de bevinding komen dat ze toch niets te vertellen hebben, als ze daartoe in staat zijn, dan is collectief ontslag het beste scenario.

woensdag 13 januari

1
Na z'n zelfmoordaanslag belandt Brahim au rue Paradis, een rosse buurt.
De meisjes weten niet hoe het moet. Ze joelen, gillen, kirren, gieren van het lachen.
Om de voorschriften naast zich neer te leggen is geen tijd meer.

2
16 januari, bladzijde 365. 'jaartallen' /A. L. Snijders, Vijf Bijlen/ Het is het tiende stukje van jaargang 2008.
In 1912 valt zijn moeder driehoog uit een raam. Het kind overleeft de valpartij. De auteur legt uit hoe dat komt. Een hor heeft de val van het meisje gebroken. 96 jaar later parkeert hij zijn auto vlakbij de plek waar het gebeurde. In het Vondelpark, vlakbij, heeft hij een afspraak met een fotograaf. Zoals het er tijdens fotosessies steevast aan toegaat: hij poseert. Snijders zie ik dat niet zo gauw doen. Hij doet het toch, op zijn manier, de wollen muts diep over het voorhoofd /korte zinnen, keurig afgeboord, geen exotische adjectieven/ en zegt tegen de fotograaf dat zijn moeder daar, in 1912, in de Van Eeghenstraat uit een raam gevallen is. Na de fotosessie fietst hij naar een koffiehuis, drinkt koffie. Nog wat later schrijft hij het stukje en dat eindigt met volgende zin: 'Ik denk aan mijn dode moeder, wat zou er van haar geworden zijn.'
Twee maanden later staan we - wij dat zijn mijn broer, mijn zus en ik - in een lokaal op het gelijkvloers van het Brugse UZ. We kijken naar het dode lichaam. Het ademt niet meer. Uit de machine die er op aangesloten werd, valt af te leiden dat er toch nog beweging in het dode lichaam is. Een verpleger legt uit hoe dat komt. Wat we op de schermpjes zien is een restvorm.
'Zie je wel,' denk ik (de bedenking is voor m'n dode moeder bedoeld), 'als je dat nu eens eerder geweten had.'

3
Au rue Paradis, het zwarte gat en de tragiek van het godsbesef: tot inzicht komen is er zelden bij.

woensdag 13 januari 2010

dinsdag 12 januari

foto: CUM /grote zaal voorin/

Eerst is er telefoon van Ada. Ze is bezig in de grote zaal achterin, en /wat begrijpelijk is/ heeft het koud.
Uitleggen dus hoe ze die billenverwarmer aan de praat krijgt. Eerst moet je de knop van de butaanfles opendraaien en op het rooster een vuurtje werpen is geen goed idee.
Dit herhalen: op het rooster een vuurtje werpen is geen goed idee. Evenmin is het aan te bevelen om aan de zwarte ontstekingsknop te draaien.
Je moet er op duwen, leg ik uit, en een brandende lucifer - of, beter, een brandend reepje karton - vlak voor het roostertje houden. Het blauwe vuur zal zich in een oogwenk over het rooster verspreiden. Dan de knop gedurende 10 seconden ingedrukt houden. Er dan op letten dat je je billen niet schroeit.

foto: Ada /grote zaal achterin/

foto: CUM /grote zaal voorin/

Niet alleen Ada, ook Gaetan, Robin en Lieven /CUM kortom/ zijn bezig met de opbouw van een project.
In de hall is een aangename temperatuur en ook een geur van lijmstoffen. Marc staat aan het barmeubel en neemt papieren door. Het zou om facturen gaan. Hij scheurt een enveloppe open. De enveloppe slaakt een zachte, amper te horen noodkreet.

Ada wou de muur rechtop /horizontaal wilde ze verticaal en, omgekeerd, verticaal had horizontaal te zijn/ en ze staken een handje toe. Tegen dat karweitje zagen ze niet op, met z'n drieën, het ging vanzelf.

Eric Pries liet weten dat hij pas vrijdag in Gent zal zijn.

Achterin de corridor staat een stoeltje en op het stoeltje een laptop die een neuzelend geluid voortbrengt, wat wel eens muziek zou kunnen zijn.
Rollen papier, bamboestokken, een paarsroze schoudertas, witgeschilderde tekenstokken, de Dewalt afkortzaag, spuitbussen, een verfrol en Ada zelf die een rode pantalon draagt, een donkerblauwe pull en een kleurige sjaal om haar hals gewikkeld heeft.

's Avonds even langs bij de hoofdredacteur, waar ze aan tafel zitten en net een konijntje opgepeuzeld hebben. De vrouw des huizes haalt er een nagelvijltje bij en een tube cuticle conditioner waarna het gesprek op Karl Kraus komt. Kraus die in z'n eentje Die Fackel volschreef en ondermeer ook Die Welt durch schwarze Magie schreef, een geschrift over de vreselijke rol van de pers, ook toen al, in de berichtgeving over de ondergang van de Titanic bijvoorbeeld.
Er zijn manieren om beroemd te worden, grinnikt de hoofdredacteur. 'Ge kunt zelfs beroemd worden als de ouder van een vermoord kind.'

Als kunstenaar is het te verkiezen om in de schaduw van je werk te blijven en niet zelf op het voorplan te treden. Als dat laatste toch gebeurt, zijn we onverbiddelijk en passen de door Perec te berde gebrachte methodes toe: (voorbeeld) 'At the end of the experiments, Sopranoes were perfused with olive oil, and 10% Glenn-Fiddish, and incubated at 421 °C in 15% orange juice during 47 hours.' Experimental demonstration of the tomatotopic organization in the Soprano (Cantatrix sopranica L.), p.18; Editions du Seuil 1991.

maandag 11 januari 2010

maandag 11 januari

kaartje Ik heb een afspraak met Kristof Van Gestel. Toen hij laatst in crox was, dat moet net voor de winterstop geweest zijn, stak de barman de loftrompet van Martens pils en verklaarde waarom we net dat biertje in huis hebben. Dat bracht Kristof op een idee. Hij heeft een voorstel. We nemen wat beeldmateriaal door, een tweezijdig bedrukte poster en een kaartje, en bezichtigen de kubusruimte. Op de achterzijde van het kaartje staat een tekst: 'Op 21 oktober 2009 koop ik na een bezoek aan het KMSKA in de museumwinkel een postkaart: Pablo Picasso, Le Bouquet (21/04/1958). Bovenop mijn aankoop krijg ik onverwacht een andere kaart cadeau.
Thuis bekijk ik mijn buit. De tekening van Picasso toont een frisse ruiker bloemen die van de ene naar de andere hand gaat. Een mooi gebaar. Op de tweede kaart staat een lege vaas: Grafvaas in veldspaat, afkomstig uit Abydos, Egypte (ca. 3000 v. Chr.).
Handig voor als je bloemen krijgt.' Die tekst heeft hij zelf geschreven. Mensen zeggen hem wel vaker dat hij daar iets moet mee doen, met dat schrijven.

Laura Vana
She's a student at the University of Chicago, School of Social Service.
She's an Estonian badminton player.
She's on Facebook.
She's a member of the New Hope Church.
She's married, she got a kid.
She's 19 years old, born on October 9, and lives in Tallinn.
She's cute in that long red dress.


speculoos 'En speculoos, de echte, van Lotus.' Wouter Feyaerts glundert. Dat heeft weinig met de speculoos te maken, het pak blijft onaangeroerd, maar omdat hij me te vlug af is. Simon zet koffie. Straks bekijken we het werk van Saïdya en Simon, van de masters Beeldhouwkunst. Laten we niet haasten, eerst een pot koffie. Dus Simon zet koffie. We zitten in het keukentje helemaal aan het eind van de lange gang. Evert springt binnen, had m'n stem herkend. Wat voor koffie-apparaatje dat is, vroeg ik. Simon boog zich over het apparaat, het staat op een van de platen van een elektrisch kookfornuis. 'Een expressopotje,' besloot hij. 'Inox,' zei hij. Dat staat op het apparaat te lezen: inox. Wouter nam over: doorsnede 18/10 - van het merk GAT, zei Simon, ook dat staat op het apparaat - en met een zwaan er op /het logo/ en ook het logo heeft een schaduw.' En omdat we toen met z'n allen naar het tafelblad zaten te kijken en een nog niet aangeboord pak speculoos: 'En speculoos, de echte, van Lotus.'

et vous, et vous /2/

Doe mij maar een stuk of honderd. Nee,
maak er een miljoen van. Ze kruipen, kruipen, kruipen.
Het zijn prachtige doden.
Ze komen niet bij van het lachen.
Als dat al niet meer mag.

vrijdag 8 januari 2010

vrijdag 8 januari


Een afspraak in 't Gouden Hoofd. Aperitief, dagschotel, koffie. Dan naar crox in de Lucas Munichstraat - CUM is er bezig geweest, in de grote zaal staan her en der werken opgesteld, provisoir - en vervolgens Snijders ophalen, zijn meest recente publicatie, een tweede druk. Twee paar leggings in een schoenwinkel die door een heel aardige dame gerund wordt, type tante Pollewop, en dan ruilen: de nieuwjaarsvisite krijgt beide delen van Heimelijke Vreugde, ik de Spectrum Recepten Encyclopedie uit 1971, van A tot Z, 8 delen.
Neem bladzijde 491, het tweede deel, de chrysantenfondue: 'En dan kunt u er zelf, als u er eenmaal de smaak van te pakken gekregen hebt, enorm veel 'à la maison' en 'à la uw portemonnaie' voor verzinnen.' Koken kortom à la Gwendolyne of zoals Liviu het doet: op restaurant wat navraag doen telkens als hij een gerecht te pruimen vindt et jamais, mais vraiment jamais, het raadplegen van een kookboek. Faire la cuisine à l'improviste.

Wat me bevalt aan de Spectrum Recepten Encyclopedie is de manier waarop ze 't beschreven hebben. Neem deze, blz 490: chowder van tong. 'Het woordenboek geeft onder chowder aan: een gerecht van vis, vlees, spek, uien en... scheepsbeschuit. Voor het laatste nemen we maar crackers in de plaats.
Het visafval opzetten met het water en de kruiden, hier een bouillon van trekken (30 minuten) en deze zeven.
Het spek een ietsje uitbakken en onder in uw soeppan leggen. De vis, die u in stukken van ca. 10 cm hebt gesneden, de aardappelen, de uien, de bleekselderij en de crackers in lagen er bovenop, met op elke laag zout en peper. De wijn en de visbouillon toevoegen en het deksel op de pan doen. Aan de kook brengen en alles 25 minuten zachtjes laten pruttelen. De slagroom tegen het eind van de kooktijd toevoegen, voorzichtig omscheppen, want de vis moet heel blijven. De scheepsbeschuit, pardon, de crackers dienen als bindmiddel.'


et vous, et vous /1/

Avec tous les Chinous? Oui, oui. Ses chinous de chez nous.
et vous, et vous
Et tous les barbes? Oui oui. Mais oui. Barbes coupe barbare, barbes coupe barbante, tout.
Ses barbes de chez nous, les autres, tout.
et vous, et vous

donderdag 7 januari

Bruxelles, rue des Minimes. Vlak voor het antiquariaat staat een terreinwagen, een BMW bolide. De bolide staat met z'n neus tegen de rijrichting in.

Rue des Chandeliers, tussen rue des Minimes et rue Haute, is vlakbij. Oana woont op huisnummer 21.


1
Oana dans la cuisine. Oana in the kitchen. She prepares a plate of sushis.
Today is Oana's birthday. Au'jourdhui c'est son anniversaire.
She admits that she likes to do things last minute. At morning she went looking for a fish.
Maybe I should not have told this. Elle cherchait des petits gateaux noirs.
Mais on se demande, ça existe ça, les gateaux noirs. Oui, ça existe.

d'abord Aan de tafel in een kleine ruimte voorin, het is er snikheet, zitten Lionel en Lucy. Met Lionel komt het gesprek op Phineas Newborn jr en Jan De Cock die hij zondag in Roscam tegen het lijf liep na een sessie met het Bart Maris jam combo. Oana is met de sushi's en een rouleau mérengue bezig. Later neemt ze wat tijd om zich om te kleden.
Lionel moet ervandoor. Liviu, Carmen, Anka en Alida springen binnen.



foto (vlnr): Carmen. Liviu probeert de eetstokjes. Wie goed oplet, merkt dat hij de Tilamuki-variant probeert, met drie stokjes. Liviu, chef de haute cuisine bricoleur. Il cuisine à l'improviste. Oana legt Anka uit hoe je de stokjes hanteren moet.

'Sanatate.' Sanatate is Roemeens voor santé. Alida legt uit hoe je 't uitspreken moet: de eerste en tweede a hebben een deukhoed, dof, ingehouden, de derde is een luidkeels schaterende a: sanatate! We klinken en proeven van de rouleau mérengue.
Adib springt binnen, musicien, des roots africains, il fait du jazz et s'amuse avec un combo de bossa nova. Bossa nova en jazz, legt hij uit, moet je uit elkaar houden: 'jazz is improvisatie, bossa nova houdt zich aan een vast patroon van akkoorden.' Bitches Brew van Miles Davis sijpelt door de speakers.

2
One is Liviu said he had to go.
Two is Carmen said she and Liviu had to go.
Il faut que je m'en vais, Liviu said. Carmen agreed.
Three is Anka said that Liviu had to go.
Vraiment il faut que je m'en vais, Liviu said. Anka agreed.
Carmen and Liviu explain why. Ze hebben meubelen te verhuizen.

3 the invisible hour
L'heure invisible: les dames s'amusent.


Remain three ladies. 'L'homme,' Alida says, she's one of the ladies, 'l'homme c'est un virus.'
Catalina est Colombienne. Elle dit qu'elle aime la Belgique, pas ses températures.
Il faut le dire: être belge, c'est quelque chose.

Alida legt uit dat je religie en extremisten niet over dezelfde kam scheren mag. Al Qaida staat niet voor islam, enzovoort.
Ik ben het hier mee eens hoewel ter verduidelijking opgemerkt hoort te worden dat elke vorm van religie verwerpelijk is. Homme crea dieu et dieu sans doute les mots, c'est une onomatopée.

Quelqu'un dit, elle est athée, athée d'éducation.
Quelqu'un dit, 'en hiver il n'y pas de tomates eh, ça c'est fait pour vôtre comfort'.
Quelqu'un dit, elle vivait toujours dans une ville.
Quelqu'un dit, quelqu'un dit
qu'elle visite de temps en temps ses grandparents et que ses grandparents c'est la campagne, c'est une vie biologique quoi.
L'homme, quelqu'un dit en rigolant, en tout cas l'homme n'est jamais content avec ce qu'il a.
(allemaal samen) Phrase pour le blog! Phrase pour le blog!
Quelqu'un dit on est jamais content de rien.
Dans l'amour, quelqu'un dit, dans l'amour on est jamais content de rien. Jamais.
Quelqu'un dit: sentir l'air qui te touche.
Quelqu'un se souvient la neige blanche. Quand t'es le premier de faire des pas dans la neige.
Je ne comprends pas, quelqu'un dit, pourquoi le froid.
Pourquoi j'étais heureuse? Elle se demande. Mais parce qu'il y a du soleil, putain quoi.

muziek
1. Avec Lionel. Un disque de Jackie McLean, Awakening from the Ahmad Jamal Trio, Bart Maris à Roscam au rue de Flandre, rue de Flandre ça c'est le Vismarkt, Phineas Newborn en Horace Silver. Lionel lui même est musicien. Van Phineas Newborn The Newborn Touch met Leroy Vinnegar. Newborn, dit Lionel, c'est un des plus grands. The Fabulous Phineas (1958), poche adorable, et Harlem Blues (1975) met Ray Brown en Elvin Jones. L'esprit blues et gospel. Van Howard Mc Ghee Maggie's Back in Town: Leroy Vinnegar bass, Shelly Manne drum en Phineas Newborn piano. Afsluiten met Horace Silver, een blue note, oranje hoes, and spotlight on drums: ART BLAKEY - SABU, een opname van begin jaren vijftig.
2. Kate Bush, Stevie Wonder en Miles on Bitches Brew.
3. Sergej en Floris draaien Double Delight, jazz bossa nova en Mulata Astatke & the Helioncentrics.
















4 les visiteurs du soir
Floris en Sergej. Invasie, explosief, BONNE ANNIVERSAIRE luidkeels. Uitroeptekens, tinnen soldaatjes. Ze smullen van de sushi's, draaien om beurten muziek en maken een opmerking over de tegelvloer die ze heel erg mooi vinden.
'Nous,' resumeert Catalina, 'on était dans les discussions très passionées, sur l'art et la créativité. On n'a pas vraiment réussi une conclusion mais c'était intense.'
Waarom Virginie niet meekwam? Vraagt iemand waarom Virginie niet meekwam? Virginie est cassée. En Alida uitgeteld.
Lionel en Phil springen binnen, Oana snelt naar een nachtwinkel in rue Haute. Na middernacht Antoine, Guillaume, Norma en dolle pret.



woensdag 6 januari 2010

woensdag 6 januari

Vandaag heb ik me met tegenzin het vuistdikke 1001 boeken die je gelezen moet hebben aangeschaft.
Er zijn geen boeken die je gelezen moet hebben.

In 1982 noteerde Georges Perec een aantal dingen die hij nog graag wilde doen voor het daar te laat voor zou zijn.
Het lezen van boeken die hij nog wil lezen is er niet bij, op het oeuvre van twee auteurs na, maar daar heeft hij dan weer geen tijd voor: (22) 'J'aimerais avoir le temps de lire Henry James (entre autres)' en (37) 'Faire la connaissance de Vladimir Nabokov'. Op 2 staat 'me décider à jeter un certain nombre de choses que je garde sans savoir pourquoi je les garde', op 3 'ranger une fois pour toutes ma bibliothèque', op 5 'm'arrêter de fumer (avant d'y être obligé...)', op 32 'Ecrire un vrai roman-feuilleton', op 20 'j'aimerais aller au Prado' en op 6 'm'habiller d'une façon tout à fait différente'. 'Il y a ensuite beaucoup de choses que j'aimerais apprendre, mais je sais que je ne le ferai pas, parce que cela me prendrait trop de temps, ou parce que je sais que je n'y arriverais que très imparfaitement, par exemple

24 Trouver la solution du cube hongrois
25 Apprendre à jouer de la batterie
26 Apprendre l'italien
27 Apprendre le métier d'imprimeur
28 Faire de la peinture' (Je suis né, p. 107-108; Seuil 1990)

Of ik ooit Humboldt's nalatenschap van Saul Bellow zal lezen, is twijfelachtig.
Van Ulysses 70 bladzijden.

Verklaar om wat voor reden ik me met Jong of Atwood in te laten heb.

dinsdag 5 januari 2010

dinsdag 5 januari

'Ik denk aan de dichter die zit te lezen. Het is oorlog, de achtergevel van zijn huis is eruit gebombardeerd, in de tuin vechten soldaten, de dichter kijkt niet op of om.' A. L. Snijders, Bordeaux met ijs, bladzijde 237.

maandag 4 januari 2010

maandag 4 januari

Vandaag is een maandag. Er zijn ook jaren waarop vandaag een woensdag, een vrijdag of een dinsdag is. Dat stel ik vast terwijl ik door zakagenda's blader op zoek naar nuttige informatie voor encyclopedie en timetable. Eén jaargang is zoek, ik woonde toen in Spanje, daar zijn wel meer dingen zoek geraakt. In 1989 had ik wellicht geen geld om in de papierhandel om de hoek een agenda te kopen en heb ik er zelf een gemaakt: vergeeld papier, verticaal gelinieerd - verticaal: op die manier haalde ik uit één bladzijde twee bladzijden - en zelf ingebonden maar onnauwkeurig afgewerkt, een prul. Het prul omspant twee jaartallen, 1989 en 1990. In dit prul ontdek ik dat de eerste activiteit van croxhapox, ART MACHINE, crox 1, op een donderdag begon en dat ik die dag Un Chien Andalou van Luis Bunuel zag. Na het bekijken van die film begon croxhapox.
De 4de januari van datzelfde jaar, vandaag dus, een donderdag, ben ik in Lotte in Weimar van Thomas Mann aan het lezen.

Elk verhaal kan op zo'n dag beginnen.

zondag 3 januari 2010

zondag 3 januari

reeks 5 In het werkhok 18° celsius, warmer krijg ik het niet. De muren staan op fluistertoon, geroezemoes van stemmen. Klokken. De bimbambeierende uier van een nabijgelegen kerkje. In de tuin een laagje gebroken wit. Koffie en roggebrood met zuurkool en maredsous. Liggen, draaien, kruipen, opstaan, stappen, zitten. Naamloze gebeurtenis. Gebeeldhouwde werkwoordsvorm. Het fantoom van een eiland, blauwe lucht. Op google het fantoom van een officieuze ranking. De vijftien miljoenste. Zo op het eerste zicht heeft het weinig om het lijf: een collectie van spoken op sterk water.
Zou het MuHKA ooit page 3 gehaald hebben, in De Morgen nota bene, zonder dat lek in de waterleiding?

reeks 6 Chaque parcours à sa limite.

Remarque de Roubaud dans La Dissolution, page 256: le trobar a toujours affaire à "quelque chose autre", à la fois noir dans la lumière et lumineux dans l'obscur

A la limite: chaque parcours a ses limites. Derrida verheerlijken is Joos, is Roubaud, is Barthes, is uitsluiten.

Tot op de komma exact wist ze het reactiepatroon in te schatten: hij zal de ander niet herkennen of doen alsof hij haar niet gezien heeft en tenslotte, een halve tik voor oogcontact niet langer te vermijden is. De gedachte is onuitstaanbaar: wegkijken. Doen alsof. En dat voor een emeriet die vaak genoeg met het nodige aplomb beweert: streven naar waarheid is het enige waar het een filosoof om te doen is.
Hier le subjonctif op uitproberen: zijn zou, had kunnen zijn.

Als één iets waar is, is alles waar.

In Du Progres hebben ze vandaag champignon velouté. Ik bestel, op twee uur na, wat ik er exact twee jaar geleden besteld heb: lamsbout met warme seizoensgroenten.

Twee uur exact. Dat weet ik omdat ik toen nog keurig bijhield wat ik uitvreet de godganse dag. Later komt sleet op die onhebbelijkheid.
Om twee uur heb ik een afspraak met Jonas Scheys. We prikken een datum op het John Cage & Fluxus project. crox 240, een instalraam van Pieter De Clercq, gaat in première.
Na de afspraak met Jonas fiets ik naar het Nieuwpoorttheater met een stuk plexiglas.
Later koop ik een ticket Köln heen en terug. Huiswaarts fietsend spring ik binnen in een wijnhandel, koop er 6 flessen pomerol, fiets naar Onderstraat 26, bel aan. 6 flessen en een pomerol, dat had je niet moeten, verneem ik. Laten we er van uitgaan dat ik het toch deed.
Ik bel Belex. Belex is in de Belfortstraat. Ze verhuren appartementen. We zoeken een plek voor Noe en Brian.
's Avonds ga ik langs in Du Progres en bestel wat ik ook vandaag bestel: lamsbout en warme seizoensgroenten.
Ik noteer het tijdstip in m'n zakagenda: 21u30.

Aan de belendende tafel heeft iemand een James Bond besteld.

Ik herinner me dat Roubaud daar een mening over heeft, of in elk geval in La Dissolution een opmerking maakt over het noteren van observaties.
/omdat hij het zelf niet doet, il fait ses poèmes à pas longues drainant les rues de Paris, soi-disant des poèmes au moins de quelques kilomètres/

Wegzakken. De brug van een leesbril : na verloop van tijd belandt de brug van de leesbril vlakbij de neustop. Meneer leest een boek. Het hoofd in contemplatieve verbuiging, de handen gereduceerd tot vingertoppen.

en de lippen een zuignap

Van een jonge vrouw de grijswaarden. Ze prijkt op de cover van het boek, het boek waarin meneer z'n tanden zet. De bladzijden reiken tot de onderlip.
Pas in het boek begonnen heeft z'n leesattitude iets van een hond die op een tot op het bot afgekauwd stuk stuitbeen kauwt, zonder andere ingeving dan het genot van die bezigheid.

Op de cover prijkt het profiel van een jonge vrouw.

Lectuur: wellust. Wegzakken in een strakke woordenbrij. De woordenbrij is strak aangespannen en tegelijk zacht als een lederen kussen waarin je net niet helemaal verdwijnt.

Het personeel stapt tussen de grazende tafels. Geletterde precisie: elke handeling, elk gebaar een lettergreep.

Meneer drinkt koffie, een envoie, veegt het sterrenstelsel van de dorre lippen, zit in sobere aanbidding, sober, grillig, alle variaties die je als buitenstaander bedenken kan. Het boek verdwijnt in een plastic hoesje onder nog een boek. Twee boeken: een bibliotheek. Het begin.

zaterdag 2 januari 2010

zaterdag 2 januari

reeks 1 /keyword analysis/ picon vin blanc recept, il vangelo secondo matteo meesterwerk, proust circusdirecteur, tweedehands elias canetti massa en macht, recept moules a l'escargots, chateau treytins 2006, gamba illusie plafond, thuis prostitutie in deinze, vits-staelens gent, naakthotels alleen voor vrouwen, roodborstje clocquet, die mann ohne eigenschaften, ljublj, betekenis gebroken voet wijnglas, anne maes instalraam croxhapox, leven als vrachtbestuurder, gedichten over de boerebuiten, boterham met mes en vork eten, pekelharing banjo, komische sketch over huwelijksverjaardag, manon thomas nude, job voor doctor in meetkunde, balsemhout, vliegende kakkerlakken in spanje, savooikoolstoemp, anthologie roger d'hondt, moules a l'escargot recept, vacuumzakken voor sm

reeks 2 /google/ Het trefwoord croxhapox levert 46.600 entries. Grasduinen, graaskwijlen: op UIT in Vlaanderen The Singing Painters live en met uitroepteken : Rik De Boe in de tekenblog van Geert Clarisse op 14 maart 2009 : dit alles in de croxhapox (niet stilstaan bij wat het lidwoord suggereert) : SCHAMPER over de Gentse kunstscene : op FIC123 één website per dag (surf en ontdek) : Expononza van Ward Denys : apparently Pipl Profiles tagged croxhapox, zo ontdek je nog eens wat : Frips op Goddelijke Gladiolen: 'Nu wil het toeval (vraagteken) dat ik eergisteren een dubbel ge/-/oogde croxhapox ontvangen heb, die zal ik snel opsturen want ze schijnen nogal snel van kleur te veranderen.' : het cijfer 10149779 = croxhapox.com is ranked number 10149779 /de tienmiljoenhonderdnegenenveertigduizend-zevenhonderdennegenenzeventigste/ in the world according to the Alexa Traffic Rank (miljaar, we zakten maar liefst 5.139.092 plaatsen, van 10149779 naar 15,288,871) : Gent Matinees 7 in De Morgen online agenda : in TROUW een recensie van Erik Jan Harmens, geplaatst op 23 mei 2009, over 'Het prutrijm van Johan Joos' : een Rotterdamse site over het werk van Pieter De Clercq : een Facebook uit Noorwegen nb-no.facebook.com/ > hjelper deg med a holde kontakten og dele med menneskene i livet ditt (de a met een winterse puntmuts), een facebook met maar liefst 7 pagina's videowerk van Mirk en als introductie een foto van het barmeubel : dan een zekere Kris in Schrijvelarij, een blog, in een Brief aan Jan Bauwens: 'Eerst is er je verhaal over Croxhapox. Vanzelfsprekend horen jouw portretten thuis op /verwijst naar een in portretten gespecialiseerde blog, nvdr/ en niet op Croxhapox. Heeft Croxhapox soms iets met moderne kunst te maken?' waarbij toch volgende opmerking, beste Jan en Kris, dat er een wezenlijk onderscheid is, kunsthistorisch gesproken, tussen modern en actueel : in de Bookseller's catalogue presenteert Erik Tonen Books Over Vorm van Hans Theys : crox 291 van de Bask Haritz Guisasola Izeta op Football Videos Website (?) : Julian Moran op Saatchi Online : second layer records UK over de release van Golden Hypnos: 'hypnotic, gliding delight' : en Etcetera : 'une grande coupe', hij is weer bezig geweest, 'k hoor het haar zeggen. En Mirk plukt een deuntje.

reeks 3 Jacques Roubaud: La Dissolution. Denis Diderot: Jacques de fatalist en zijn meester. Max Frisch: Montauk. Collins Cobuild English Language Dictionary, page 1030 quote: oyster 1 An oyster is a fairly large, flat shellfish. There is one type of oyster that can be eaten and another that produces pearls. EG ...smoked salmon and oysters... ...mushroom and oyster pie. If you say the world is someone's oyster, you mean that they can do anything or go anywhere that they want to. EG You have passed the first hurdle and the world is your oyster.

reeks 4 /alfabetisch/ De beste wensen van Actionfields, Alejandra Seeber, Anne Maes, Antje Dorn, Bart Vanwalle, Bie Michels, Bruno De Wachter, Dieter Van de Ougstraete, Dirk De Neef, Freya Maes, Hilde Van de Walle, Iris Demasciraux, Luc Pieters, Lu en... euh, Luc Piron, Luckytree, Maria Blondeel, Maud Vande Veire en Emmanuel Depoorter, Melanie Sacré, Nick Ervinck, Norma Markley, Paul Gees, Paya Germonprez, RC De Ruimte, R53, Silke de Bolle, Sonia Almeida, Tatjana Pieters en Willo Gonnissen.
Ook zoveel, zoals ze zeggen.

vrijdag 1 januari 2010

vrijdag 1 januari

1
Gisteren. In een Indisch restaurant, waarvan ik identiteit en ligging fatsoenlijkheidshalve maar verzwijgen zal, eerst sherry dry, het aperitief, nadat ik minstens een kwartier heb zitten koekeloeren, als voorgerecht scampi kapora, scampi in een sober jasje van tot moes geprakte linzen, en tenslotte lamb spinach, het in zijn meest rauwe versie gekonterfeite hoofdgerecht waar een niet opgesmukte kom rijst en een bordje grauwe, smakeloze rauwkost bij horen.
Met lichte verbijstering aanschouw ik de groene prak die op de kaart franjeloos, il faut le faire, zonder spoor van culinaire bombarie, als lamb spinach aangekondigd werd.
Ik kijk om naar de belendende tafel, stel vast dat de bejaarde dame, demi-bourgeoise, en haar tafelgenoot, een robuuste dertiger met Indiaanse roots, er geen van beiden in slagen om wat zij voorgeschoteld kregen (frivoler, met meer zorg samengesteld) naar binnen te werken. Het decor. Tijdens het kauwen op de gore stukjes lamsvlees bestudeer ik het decor. Naven en kieren amper afgewerkt. De gebruikelijke oriëntaalse ingrediënten gammel als het decor van een derderangs dorpstheater. Met alle sympathie voor het genre.

2
Een foto. Ik maak een foto op een plek waar ik meer dan dertig jaar eerder ook al eens een foto gemaakt heb, een foto van die plek zonder de personen die ik toen te portretteren had. Het was hun huwelijksverjaardag. Die dag, 14 april 1976, waren ze twintig jaar getrouwd. Ze stonden naast elkaar, zij ter linker-, hij ter rechterzijde en als ik het goed heb op dezelfde trede.
Het perspectief is om allerlei redenen niet helemaal hetzelfde meer.

3 middernacht
In het belendende huis is gejoel. Vuurpijlen schieten boven de daken uit.

4 fragmenten van een gesprek
comme les bavardages de Roubaud mais pas exactement
zij: Because my father told me. You know. When I grew up. /ze heeft het vaker over haar familie: over haar broers en zussen: over een geldkluis waarvan ze de inhoud wisten te redden, 't was een pak van het hart: en alles wat er in zat/
hij: What happen now, there's so much politics. /draagt een donkergele sweater die strak om de hals sluit, meer dan waarschijnlijk Indische afkomst, gitzwart haar met een blauwe glans zoals je wel vaker in comics ziet, kijkt bij mijn weten slechts 1 enkele keer om naar het personage aan belendende tafel - waarmee we terugkeren naar het beginsel van elke identiteit: de leugen, het verzinsel en de omkering: als 1 ding waar is, is alles waar: la seule vérité c'est qu'il y a d'autres vérités
Too much politics. Ca m'amuse. In werkelijkheid is er te weinig politiek. Wat we zien, meemaken en vaststellen is een geharrewar: handelingen en uitspraken met een bijzonder obscure betekenislaag en onderhandelingen die de facto volstrekt zinloos waren voor ze door pers en media als volstrekt zinloos gebrandmerkt worden. Omdat er helemaal nergens ook maar 1 politieker te vinden zou zijn die in een ethisch debat het voortouw neemt zonder a priori consensus na te streven. Consensus: geven, nemen. Is die soort uitgestorven? /quote, ik citeer Van Ryssen, foutief, of verzin maar wat: tenzij verhofstadt er in slaagt om boven het blauwe gedachtengoed uit te klimmen/
hij: There's too much media and the media is not always correct. /het medium: de schimmen en aanverwante verschijnselen en het rondetafelgesprek. De ogenschijnlijk foute werkwoordsvorm beklemtoont het euvel/
hij: And it got worse. It got worse past few years. But I think the people still know. The people know. /correctie/ In America I don't know. Waarmee hij bedoelt: of de Amerikanen het weten, weet ik niet. Of, variant: in Frankrijk weet ik het, in Nigeria weet ik het, in Sierra Leone weet ik het, in Japan weet ik het, in Pakistan weet ik het en in Amerika, nee, in Amerika weet ik het niet. Because America. It's people without culture. En niet een volk. Volk. Geen lidwoord.
zij: They came from all over the world. They took whatever there was to take. /a fascinating view on American history/
Montauk's omkering: een hoogbejaarde dame and a man in his mid thirties. Het meisje dat de tafels doet, laat een vork vallen.
zij, later: It's even nice to sit and talk. /zelfs dat is aangenaam: to sit and talk/ cute girl
nog later: JC cannot be the son of god because /weer dat vervloekte omdat, een omkering van de conclusie en wat daar aan voorafging en ook dit een in pek en veren geserveerde klucht op het slappe koord van een net zo wankele redenering/
because god is not a person. /god is a load of persons/
zij: Nobody can believe such a thing. /nobody would/
Of deze (als antwoord op wat voor vraag ook): That was only Hitler in German.
voorbeeld
ik: I order lamb spinach and look at this. En zij. Ze gordt haar vleugels om. Een bontjas stuitert hoog boven het decor van bordkarton. /no one else/

/het gesprek komt op Kain/ Of er in zijn cultuur een vergelijkbaar fenomeen is, vraagt ze. Ach, dat weet hij nog niet zo. 't Gebeurt in de beste families.

5
Vandaag une choucroute à la cycogne d'Alsace en drie bladzijden Roubaud. Ecrire dissolution et lire dix solutions. Pas d'y, of its own flooded a field, c'est cicogne avec un i en oplossingen, il y en a dix. In de gelagzaal kan je een speld horen vallen tussen de hertenkoppen, het everzwijn, een stoffige eend, de gaten in het behang opgevuld met pastorale nostalgie. Een gemompel bijna, het geluid van nabij bestek, hoffelijke stemmen. Twee koppels hebben er plaats genomen: à demi-chemin twee heren onder de hertenkop - gay sans aucun doute, het misselijk makende snorretje is inbegrepen en het accent na verloop van tijd onder te brengen in een vaag-pastorale spanwijdte van pakweg 25 kilometer: ieverans, santé zu (korte a lange e platte i uitgeperste o doffe u) - en ter rechterzijde, onder het ruigbehaarde everzwijn: een dame en haar aanhang, pâte à pain d'épices élégantes, in verlegenheid gebracht door de knorrige hoffelijkheid van de referee.

6 oulipe roubaud
Roubaudir le rabot doux. Je m'en rauboute: quelle roubaudasse.