30 november

Een leeftijdscategorie.
Geen weet hebben van het andere.

Je ogen uitwrijven.
Op tafel deponeren.
Er niet meer naar omkijken.
Vergeten dat ze er liggen.

Van tafel opstaan. De restinhoud van het bierflesje in je keelgat kieperen. Een tafel die zo meteen weer in beslag genomen is.

De koning en de koningin slapen in aparte kamers.
Ze kleden zich eindeloos aan, om, uit, aan, om uit, aan, om, uit.

Mooie blote rug. Het mooie is de blootheid van de rug, niet de rug an sich, die bedekt een minder overweldigende en prikkelende sensatie biedt.

Ik heb geen idee of Vonnegut badkamerliteratuur is of niet.

Zin afmaken. Die safari. Niet over nadenken.

2 personen die wellicht nooit eerder het lokaal betraden, ze zitten aan de lange tafel, bestuderen wat aan de muur boven hen aan foto's hangt.

Het verhaal is dat van een heks. De heks kapittelt het joch: je broek staat open!

Wegzakken in het geroezemoes. De apathische blik van een alcoholverslaafde. Wegwerpengel. De kanarievogel daarentegen.
Een jonge vrouw met het witte been van een paspop. Uit de tas achter op haar rug steken twee papierwitte handen. Het komen en gaan van lui die niet op

Inscripties.

Roelants. Maurice Roelants.

Een universiteitsstudente misschien? Zou er nog iemand Maurice Roelants lezen. De jongedame die de buitendeur van het lokaal open laat en de man aan de zich dichtst bij het euvel bevindende tafel die overeind komt om de openstaande deur een klap te geven.

Uitspreken van het woord apocalyps alsof het iets anders betekent. Kakken. Een standaardverplichting. Het moet eruit.
Een score bijhouden.

Hij komt binnen, houdt de deurklink vast, daar gaat ogenschijnlijk niets denkbeeldigs aan vooraf, hij kijkt om zich heen, of er iemand zit, vluchtig, en trapt het af.

Het spraakgebrek. Gevolg van de gezwollen onderlip. Onduidelijke articulatie van lettergrepen die een t hebben. Kunstinstituut.

Het groepje dat bij het betreden van het lokaal de deur niet dichttrok, doet dit evenmin bij het verlaten van het lokaal.  '. . . Die doen hun deur niet dicht . . . ' sakkert de persoon die eerder al eens overeind kwam om de deur dicht te trappen.

x

polshoogte
poolshoogte
pilshoogte
Pol's hoogte

vrijdag 29 november

Een vloed een vloed overvloed een overvloed van
Van gedachten.
Diepe gedachten. Diep. Diep. Diep. En waar zijn ze. Waar zijn ze. Weg.
Weg. Zij bedient zich van het zoutvat, hij met een smartphone.
Het idee alleen al om dat op te schrijven volstaat om het weg te hebben. Ze voelen de schaduw van wat er aankomt, het gewicht, vliegen weg. Niet tot het punt komen. Foute inschatting. Weeën van de Barentszee. Aan het eind van de wereld zitten.
Ik zat na te denken over de hebzucht van. Het kapsel was ook 70 jaar geleden bij zo goed als iedereen in de smaak gevallen. Van wie ook weer.
Het nieuwe idool gaat ook maar mee zolang het duurt. De marktsituatie van een moment. Iedereen die zich over een afstand van 500 meter recht overeind kan houden is daar toe in staat.
Vijf eeuwen of vijf seconden kunstgeschiedenis, wat maakt het uit. Ik had zin in een ijsje.

Variatie op Friday 29 November, The Diary of Virginia Woolf, Volume 5, blz. 342 DECEMBER 1940

26 november

Als een deur open staat, op een winteravond als, als een deur open staat, Heb je haar dicht te doen, als een deur open staat, heb je haar dicht te doen, En als ze dicht staat, nadat je haar dicht deed, en als ze dicht staat, Heb je haar toch weer open te trappen, als ze dicht staat, winteravond of niet.

Wokonilinilinilinullity.

Dat ik niet de tijd kan nemen, hoor ik, om ook nog eens in de toekomst te kijken. En dan later in hetzelfde gesprek: Mijn dagen zijn te kort.

Research. Dingen maken. Oogballen en convulsies van de aarsopening aan elkaar vastmaken met een kruissteek. En dan met die naald bezig blijven, bezig blijven, dat blijven doen, kut, ik, punt, tot alle oogballen aan de convulsie en de boven die convulsie hangende teelballen vastzitten. En dat met alle kloten, aarsopeningen en oogballen van de hele wereld. Je ding doen. Iemand houdt de passers bij, de teller, wat je met de emulsie van poen en drek bereiken kan. Ander gesprek.

Een boorrichting. Klimmen naar het hoogste punt van de toren. Je in het gesprek boren. Datum. De papieren. Dit. Die dingen onthou ik. Die dingen onthou ik niet. Een meetlat om dat op te meten.

Prototype 2. Het denkproces. Structuurgroepen. Grote, op je kont, die ook wel nice zijn. Zo spreken we dus tegenwoordig, die ook echt wel nice zijn. Een pingpongbal tussen fake food en junk news. Het rolmodel een bepaalde manier van rollen.

Misschien ga je dit niet zo graag horen . . .
Bedankt om het toch te zeggen.
Weet je, als ik thuis ben, en zoveel schaamhaar hebben kan als ik hebben wil, je kunt er pasta van maken, en dan staan al die heerlijke dingen leeg . .  Sammy is er niet. Motherfucker. En zo klein. Een mottebal. En oh my god, als hij dan toch niet zo groot is . . .

Jezelf betrappen in een verzameling. Alex draait een sigaret. Breng het vloeitje tot aan de rand van je harige mond, lik aan het vloeitje. Koptelefoon, sigaret, bierglas, B-judged.

Ergens ter linkerzijde : En zo hou je dus je Georgische liefde in stand. In mijn hoofd.
Padvinder.
De legende van Remo en Romulus. Niet omdat het interessant is, denk ik. Niet omdat je het wil zien, denk ik. Betalen.

Hoe bereik je de top. Nieuwe tafel. Eva leeft nog. Hoe bereik je de top van de meest exact als nulliteit bekend staande bergformatie?
Diplomatie. Parijs uit het gat van je buurman vissen. Een smartphone of slavernij, vergelijkbaar.

20 november

geen romantiek tenzij misschien die
die van weersomstandigheden zonder betekenis regen wind
natte kleding
wat intussen her en der over een rugleuning hangt
aan de tafel vlak bij het raam plaatsnemen
waar je naar de oceaan kijken kan en het op en neer dansen van de kledingstukken
het meubilair
zwarte handschoenen een sjaal
in de natte straat gaat alles mee onder het regenscherm
niet elke voetstap staat voor een gedachte
want zonder betekenis wat aan de andere kant van het vensterglas gebeurt
twee ok twee opties geen betekenis wel betekenis
twee seconden
alles weg stippen krioelen over het wegdek

the smallest country

getting smaller, smaller, smaller,
the smallest village in the country
the smallest country in the world

the smallest world in your handbook
on enemy lines take your time baby
getting smaller, smaller, smaller,

that idea of getting smaller, smaller,
smaller, smaller, smaller,
smaller, smaller still, and disappear

getting smaller, smaller, smaller,
what happened to a snail on April 17 1967
what happened to a milkman any such date

what happened to a couple of islands north of iceland
getting smaller, smaller, smaller,
smaller, smaller still, and disappear

what happened to the female pope who drank herself to death
what happened to the viewpoint without a brain to get to it
and what happened to what is left of all of that

getting smaller, smaller, smaller,
the people that disappeared
all the people that disappeared

getting smaller, smaller, smaller,
all those words that disappeared
and the people with it and the world it took

what happened to the book that disappeared
what happened to the female pope
getting smaller, smaller, smaller,

the tasmanian population is small
smaller i am or what is left of it
the smallest country in the whole wide world

all the people that disappeared and so many words with it
the disappearance itself shrank
that oblivious thing of the thing forgotten

faraway stars appear to be relatives
and disappear
America ain't worth the trouble it's no longer what it is

a headache good for nothing,
the disappearance of knowledge on recent facts
getting smaller, smaller, smaller

the eternal sound of summernight and lust
and as often as it happens laughter ha ha ha
until the end of all and everything

koopjes

Ik heb een walvis gekocht.
Ik heb een boom gekocht.
Ik heb een kasteel gekocht.
Ik heb drie paardenbloemen gekocht.
Ik heb 5000 ton schaamhaar gekocht.
Ik heb een zonsondergang gekocht.
Ik heb een zoutoplossing gekocht.
Ik heb een rivier gekocht.
Ik heb een dode haas gekocht.
ik heb de maan gekocht.
Ik heb een kind gekocht.
Ik heb je maaginhoud gekocht.

x

x

add to Sophie Podolsky

mañana domani the dogs get fed on human
excrement
no exception for the local cools
being species of the human species
exactly

& the imagery
Herringtrade
& the imagery

tomorrow dog hond
liquidation of the entire globe

we have a system
una sistema le système
een systematiek

Amazon fluids paining for the fjords

and one single dish only : human excrements
un miracoli Von Shit

mañana domani dog for dinner
phantom pictures of moms and dads

the icepick with a turd on top of it
and a candlelight dinner on top of that

a society based on unquestionable patterns of easy virtue

incident

Iemand zag het volgende gebeuren, een jongen op een elektrische plank die aan de verkeerde kant van het wegdek in katapultachtige rotvaart op een verkeersbord afstevende en er bots tegenaan knalde.

28 oktober

En dan moesten ze uiteindelijk toch betalen voor die pincode. Verneem ik.
Geen lerarendiploma, zegt het meisje, toch kon ik aan de slag.
En dus heb je zelf Australië gemaakt. Constantinopel. Frankrijk. In Benidorm
liep ze in een maatpak over straat.

De bladwijzer gaat voorin. De persoon die in het boek las, die er pas aan begonnen was, aan het boek, schuift het van zich af. Hij verwijdert zich, de afstand tot het boek is gauw kamerbreed, in een belendende ruimte gaat het licht aan. Het boek open op tafel, een bladzijde met de eerste zin. Het boek een recente editie van Mulligan's Stew. Iemand neemt plaats aan de tafel met het boek, raakt het boek aan, leest.

x

Hij stoot een vork in de chocoladecake. Het voornemen om er hoogstens een hoekje van te nemen. En dan zit de hele cake aan z'n vork vast.

Als je over me heen loopt, ben ik een autosnelweg. Voor je 't weet sta je in Vladvostok op een strand aan de Beringzee.

Nieuws. De eindeloze val in een plat oppervlak. Je vertelt de ander een leugen en het bewijsmateriaal is inbegrepen.

30 september

Het polshorloge. Een blote onderarm. Het optillen van een bierglas. Ledigen van de inhoud. De zich in een keelholte omlaag begevende vloeistof. Een wind. Onzichtbare gebieden komen aan de oppervlakte. Andere, reeds bestudeerde maar over het algemeen onbegrepen gebleven gebieden zijn uit het lokaal verdwenen. Schakers wisselen meningen uit over de positie van de stukken. Het potentiële gevaar. Een smartphone. Iemand betreedt de toiletruimte. Wit dringt met een loper in de vijandelijke linies door. Een opmerkelijke verschijning, een dame van onbepaalde leeftijd, witte pelsmantel, cadmiumrode pantalon, verdwijnt met twee bierflesjes in de buitenlucht. Een druilerige herfstdag. Ongeveer op hetzelfde ogenblik betreedt een lang opgeschoten, uit Exercices de styles weggelopen personage de scenografie en snelt naar de tafel waar een kleurlinge voor een schriftje met blanco bladzijden zit. Het meisje springt overeind. Ze omarmen elkaar. Het hoofddeksel. Een scene die je aan Erich Rohmer toegeschreven had kunnen hebben. De gesprekken en het hierdoor als geroezemoes in te brengen vocale geharrewar. De schaduw die je bent. Onduidelijke omstandigheden. Een met uitsterven bedreigde wereld. Het stekelvarken. Een worst. Een aanzienlijk deel van de worst verdwijnt met 1 hap in de mondholte van een man die voor het eerst sinds lange tijd tafelt met een dame waar hij ooit iets mee gehad zou hebben. Ze bekijken een filmpje. Tekst en beeldmateriaal horen bij het gesprek. It takes money to make money, they say, Lou says. Op het trottoir een damesfiets met het kinderzitje achterop. De zwarte koning slaat op de vlucht. Te laat. Wat als een Atlantische storing over het schaakbord streek geeft schaakmat. De handelingen hebben een mechanisch karakter. Latour is alomtegenwoordig. Het ondanks het meervoud niet langer als betekenisdragend begrepene. Een andere taal. De uitbater van de keet staat vlak bij het geasfalteerde wegdek voor zich uit te staren. Fietsers. Het rookgebruik. Violen betreden het lokaal. Een cirkelbeweging: de gewassen, het neus, het schaam, een snor, het baardhaar. Schaaldieren. Wijsvinger en duim tonen het knooppunt van een amoureuze sensatie. Iemand die met brede stappen, bijna looppas, over straat snelt. Het gesprek. De anderen. Een schaduw zonder het meervoud. Blote armen uitgestrooid over het gazon.

x

Ik vind wel dat bij een elektrische fiets het diploma hoort. Drie jaar in vitro fietsen en pas dan, na de Master met andere weggebruikers, een straat op.