Een onverbiddelijke stoet van vrolijke tolofeentjes. Eentje van Marjolein, Marjolein van Nucleo, of ze de stelling kunnen gebruiken. Ik neem het programma door en ontdek dat de stelling tot maandag kan. Tot maandagavond is ok, zeg ik. Dan eentje van Jerry Galle. Vergeet hem te vragen of hij familie van Carla Galle is. Jerry kwam voor het eerst in crox langs toen we nog in de Aannemersstraat zaten. Dan iemand van Proximus, een dame met een plat accent, ze wil informatie, zegt dat ik gedurende enige tijd gratis zou kunnen bellen. Dat ze bij Proximus telefonistes aanwerven die zich in plat Westvlaams uitdrukken, verwondert me. De tongval van de dame enerveert me. Ik probeer haar duidelijk te maken dat ze met mijn werkgever contact opnemen moet, hij betaalt het gelag van de gehoorbuisjes. Ja, dat noteer ik, zegt ze. Ik druk op de rode toets, steek mijn broek af, het gesprek met de telefoniste van Proximus is definitief vergeten tijd, ga op de toiletpot zitten, ontlast me, vul een sudoku in.
Tussen de butaangasflessen, die zich vlakbij de brievenbus bevinden, steken enveloppes van Ivago en Hisk, een facturatie en de mededeling van iemand die ergens in Duitsland een project heeft.
Welnu, ook Karz heeft een project in Duitsland, het project dat hij in Duitsland geen project heeft.
Ik duw het karretje tot achterin de corridor, deponeer de stelling op het karretje, de diverse stukken van de stelling. Vladivostok is minder ver dan een mens zou denken. Ik duw het karretje door de corridor.
Dan de haspel oprollen, het ding bleef in het stopcontact zitten. Over het woonerf drijven kinderstemmen.
Het oprollen van de haspel is in een wip gebeurd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten