zondag 16 november

De hall ziet er uit als een door een roedel everzwijnen omgewoeld rovershol.
Hoe het kwam dat iemand gisteren het woord 'everzwijn' uitsprak. Dat had met Le Magadoux te maken, een plek ten zuidoosten van Limoges. Op het filmpje kon je een kudde bruine Limousinkoeien zien en een hert - geen zwijnen, die zaten in het bos te schranzen als van strot tot reet behaarde boekaniers. Iemand hield zich bezig met het aanleggen van een zebrapad van gras.
In de hall is de ravage minder compleet dan de eerste aanblik ervan deed vermoeden. Aardkluiten, stofpluimen, sigarettenpeuken, lege bierflesjes, een halfvolle fles Costières de Nîmes van Père Guillot en de gebruikelijke wanorde op de tafel van Van Dorpe, kaartjes die het noorden kwijt zijn en een volle en met ondefinieerbare sappen gedreineerde asbak die bovenop het inkijkexemplaar van de nieuwste croxpublicatie terecht kwam. 'Op kosten van het huis!', riep ik hoewel we eigenlijk al wel doorhadden dat we meer dan genoeg op hadden, Antoine en Marie die bij Yannick bleven logeren en van O, de van nature welgemutste, goedlachs, op schalkse wijze bij de pinken. Ook zijn lief was van de partij.

Er is een dame. We zijn pas open. Ik veeg de peuken op een hoopje, balanceer tussen twee gedachten. Van O springt binnen. Hij komt foto's maken en filmen.
De dame, lid van een groepering die haikus bestudeert, komt voor de film van Cathérine.
Dat de film van Cathérine een nieuwe titel zou hebben, zeg ik, syllabisch vijf zeven vijf

dat de film van Ca
thérine een nieuwe titel
zou hebben, zeg ik

wat er nog geen haiku van maakt. Een haiku, bevestigt de dame, beperkt zich tot natuurverschijnselen. Bijvoorbeeld

de vulkaan ontploft
en verpulvert onder andere
het hertenpark

Zodra er sprake is van menselijke aanwezigheid, verneem ik, hebben we het over een senryu.
De tanka is een afwijkende vorm van vijf/zeven/vijf en twee regels van zeven lettergrepen extra. Deze haiku-variant, legt de dame uit, dateert uit de dertiende eeuw en zou betrekking hebben op personen.

Honoré filmt. Is ook niet vroeg uit bed geraakt, zegt hij, die laatste fles was er teveel aan. Er is een constante stroom van bezoekers. Adriaan springt binnen. Met iemand die toevallig mee aanzit, komt het gesprek op de defecte deeltjesversneller. Er zijn nogal wat bezoekers die voor het eerst in crox aanbelanden. Het project van Sanne wordt op lovende bewoordingen onthaald; de opstelling is stukken beter dan tijdens haar jury een maand of vijf geleden. Uitgepuurd, consequent. Iemand zei: 't is een krachttoer. Er zijn nog bezoekers, anonimae die afwisselend voor de films van Cathérine en het werk van Sanne komen. We klokken af op een totaal van 60. Tegen sluitingstijd springt Badebukse binnen. Hij is een maand in Portugal geweest, eerst een week in Lissabon, dan Tavira vlakbij de Spaanse grens, later via de kust tot cabo de San Vicenzo en een weekje in Porto Corvo. Judith en Bart komen er bij zitten. Rijkelijk vloeit het bier, de Martens pils en de Dupont - dat bleek ook tijdens de openingsavond - worden zeer op prijs gesteld.
Jos springt binnen. Jos en zijn schetsboek. Badebukse en Bart in contramine. 'Als ge in het buitenland zit,' neuzelt Jos, niet helemaal zonder verstand van zaken, 'zijt ge op z'n minst van al dat gepalaver verlost.' Bart steekt een tandje bij, Jos trakteert een rondje.