een partijtje

Guido springt binnen. Sinds zomer 2009 heeft dat drie partijtjes opgeleverd. Tegen de gang van zaken in win ik twee van die partijen, telkens na een blunder van de tegenpartij. Ook de partij die we vandaag afwerken, win ik. Ik kom 3-1 voor. Waaraan ik dat te danken zou hebben, weet ik niet. De tegenpartij is een gehaaide kerel, hij speelt op een brutale manier, neemt en voegt daar soms een opmerking van Euwe aan toe. Daar heb ik weinig tegen in te brengen. De tegenpartij ziet zoveel zetten vooruit dat ik er alleen maar van dromen kan om toch die ene pion te houden. Toch loopt het anders. De vierde partij is daar een voorbeeld van. Het gaat gelijk op, het komt tot twee keer korte rocade, we onderbreken de partij die we zeven maanden later opnieuw aanvatten, beduusd, omdat we geen van beiden weten hoe het zat. De tegenpartij gaat elimineren, alles sneuvelt, de lopers, de paardjes, de dames. We komen in een positie met gelijk aantal stukken: vijf pionnen, twee torens, een koning.
De dames gaat niet zomaar. Van zet 24 tot zet 30, meteen nadat de tegenpartij het tweede paard kwijt raakt, is er een stormloop van de zwarte dame. Het ziet er bekakt uit. Met 27 Kc3 breng ik de witte koning, fel belaagd en ver van het bezemhok waar hij zich met het tutoyeren van spinrag en braaksel bezig hield, in een positie vlak tussen vier pionnen in. De zet is bedoeld om de pionnen te beschermen en schermt tegelijk de aanvalslinie van de zwarte dame af. Vier lakeien, één koning. Het is, wat ik pas vijf zetten later door heb, het kantelmoment van de partij. Na 30 e4 stremt het geweld van de zwarte dame en komt het, één zet later, tot dameruil. Dat heb ik uitgelokt. Het is aan de tegenpartij om te beslissen of hij de dame neemt of niet. Hij neemt. Twee koningen, de torens en vijf pionnen, meer blijft er niet. Enkele zetten later, met 35 TxTc3 en 36 KxTc3 sneuvelen twee torens. Het stevent op een remise af.
De zwarte toren staat op een witte pion die door de witte toren beschermd wordt. De witte toren staat afwisselend in twee baanvakken op de zwarte koning. De zwarte koning zit in het bezemhok en wordt alleen door de witte toren bedreigd. De zwarte toren, het andere stuk van de tegenpartij, komt in een moeilijke positie. De tegenpartij maakt een fout, het heeft weinig zin om de witte pion te viseren. De witte pion kan niet genomen worden zonder dat de zwarte toren uit het spel verdwijnt. Er zijn vier pionnen. Zwart blokkeert de constructie, op de pionnen die er intussen niet toe doen staan ze, op één na, tegen elkaar aangedrukt. Zwart heeft een scenario, de remise wenkt. De witte koning staat in een constructie met zwarte en witte pionnen die weinig toelaat. Niets, bijna. Wit offert de vrije pion, zwart neemt, de witte koning neemt de andere pion en schuift, na een laattijdige reactie van de zwarte toren, door naar Kb6.