[ ] Het idee ontstond toen ik bij het opruimen een oude, half weggerotte mand aantrof, een bodemloze mand die ik jaren eerder achterin de tuin gevonden had toen ze nog min of meer intact was.
Op 4 augustus noteer ik de titel: Land of None, waar ik NO TRESPASSING aan toevoeg. Het is die dag dat ik in de tuin onder het bladerdak van de vlier een kompostmuur begin te bouwen; wat volgende notitie oplevert: het maakt het gebied zichtbaar.
Zes takhoutslierten. Zes, zo begon het. Met het takhout zou het onderaan beginnen, waar de bodem ontbrak.
Ik mat het op en kwam ruw geschat op zes eenheden. Schatte dat het een lengte van vier meter hebben kon.
Na het concert van Tony Allen, Middelheim 5 augustus, merkte iemand hierover op - ik had het beeld van een octopusachtige gebruikt om aan te geven waaraan ik begonnen was - dat een octopus acht armen heeft.
octant instrument om een hoek te maken - sterrenbeeld dat het dichtst bij de zuidpool staat
octavalent achtwaardig
octaveren een octaaf lager spelen
octaviteit principe dat iets hetzelfde en toch anders kan zijn
octavo een in acht gevouwen vel - een achtste
octet een gezelschap van acht musici
octetregel (chem.)
octies het achtste punt van een artikel
octobas een aan de cello verwant strijkinstrument
octodecimo boekformaat
octogonaal achthoekig
octogoon achthoek
octole acht noten die de tijdseenheid van zes noten hebben
octopus [octopus vulgaris] achtarmige inktvis
[ ]
De octopox.
Die avond, 5 augustus, meet ik de onderrand van de bodemloze mand, ik had er al een eerste takhoutsliert bevestigd, een half dozijn takjes, en ontdek, nu ik het zorgvuldiger meet en met die eerste takhoutsliert of in elk geval het begin ervan ook een duidelijke referentie heb, dat de afstand A-B (begin en eindpunt van elke takhoutsliert) acht keer in de cirkelomtrek kan. Acht takhoutslierten dus. Acht takhoutslierten van onbepaald - van voorlopig onbepaalde lengte.
Ik pas voor de concerten op zondag 6 augustus, begin aan het bouwen van de octopox.
De octopusachtige.
Een bodemloze mand.
[ ]
70 x 7 = 490 + 1 = 491 x 8 = 3.928 Drieduizendnegenhonderdachtentwintig takjes.
Fragment in Il Vangelo secondo Matteo waarin een van de apostelen aan Jezus vraagt hoeveel keer je vergeven moet. Het antwoord is bekend.
+ 1 = [verwijst ook al naar Pasolini] een ziel die niet vergeeft / komt als ik het goed heb uit Una disperata vitalita, une vitalité désespérée, een wanhopige vitaliteit, ik zoek het op [de bilingue Gallimard editie uit 1980 biedt alleen het eerste vers, Come in un film di Godard : solo / in una macchina che corre per le autostrade, en de verwijzing zit in vers zeven, in zeven en in acht]:
[7, bladzijde 45] Een fascistische overwinning! / Schrijft u toch: dat ze (Zé!) weten dat ik het weet: / met het bewustzijn van een aangeschoten vogel / die gedwee sterft maar die niet vergeeft. [8, bladzijde 46] Die niet vergeeft! / En op bladzijde 47: 'Afdalen zul jij in de wereld, / zult blank onschuldig zijn, teder, evenwichtig en trouw, / zult een onbegrensd vermogen hebben om te gehoorzamen / en een onbegrensd vermogen om te rebelleren. / Zuiver zul je zijn. / Daarom vervloek ik je.' [ ]
Pasolini dus, een autostrade, Godard, Pasolini verwijst vermoed ik naar de film met Jack Pallance, dat is zo ongeveer de context van die (70 x 7) + 1.
Een afwijkende berekening geeft 2.451 takjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten