Wat hondsdagen zijn weten we, het staat in het woordenboek. Grepet had een ouwe Wolters op de kop getikt, het Ster Woordenboek Spaans/ Nederlands. Grepet mondje Spaans, vroeg ik me af. Waarom twijfelde ik. Grepet had in Fuengirolas gewoond. In een hotelketen, zei hij. Met Letable voorin zaten we op het juiste spoor. Letable kwam morsdood het hoekje om, had zich van een zijner meer ernstige taken gekweten, het fopspeen in bedenkelijke driekwartmaat, weinig spraakzaam, die Letable, maar gretig, gretig inderdaad, om het maar eens zo te zeggen, gretig inderdaad maar spraakzaam allerminst, spraakzaam, Letable spraakzaam, hij? ik zeg, spreek me tegen, sinds kindsbeen van taalverwarring gevrijwaard, maar onlesbaar dorstig naar wat u en ik kennis noemen. Van het metronoom, kennis open dicht, en achterin de auto naast Grepet die, terwijl Letable het panorama voor zich had, caniculair, uit de eerste druk van Wolters' Spaans/Nederlands voorlas, samengesteld, vernamen we, inderdaad: rechts van de weg, ter rechterzijde kortom, gaf een bord aan dat de auto waarin we terecht gekomen waren zich ter hoogte van Wavre bevond, dat stond inderdaad duidelijk leesbaar op een billboard, WAVRE stond er, om het maar eens zo te zeggen, samengesteld zei Grepet, en met medewerking van – Hennekes, Linn en Puls, PULS, schreeuwde Grepet – wat frivool met het geluid van een truck propvol fake chew over het dashboard sloeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten