nacht

Wat moeten we dan met de mandolinespelers? En met die brave hond van een Moravia, die daar met het gezicht van een zondaar en met een bordje gemengde sla voor zich stilletjes zit te luisteren? Ik was enkele hoofdstukken eerder in het boek geklommen, na sprongen, losse fragmenten, halve bladzijden die ik vluchtig las, schijnbewegingen van takken in dicht struikgewas, aan boord van het boek geklommen kortom, aap, aap of bootsman, op laten we zeggen op een wat ongebruikelijke manier, als iemand die uit een helikopter in de storm afdaalt, aapachtig kortom slingerde ik van een zin op bladzijde 81, Filmische kwalificering : vast camerastandpunt (actief), ergens halverwege dezelfde bladzijde: Een hand die een foto oppakt, naar een zin op bladzijde 80, Laten we nu kijken naar de dertien camera-instellingen van een korte sequentie uit de film van Bertolucci, ontdekte dat ter hoogte van blz. 62-63 een baksteenrode fiche stak, Alizarin Orange, vemoed ik : Afzender : (in blokletters s.v.p.), te adresseren aan : Uitgeverij Het Wereldvenster b. v., Postbus 17 1400 AA Bussum, Geachte, Dit kaartje trof ik aan in uw uitgave, Gaarne zou ik door u regelmatig ingelicht willen worden over uw nieuwe uitgaven, Naam : Straat : Postcode : Plaats : bestelt hierbij via boekhandel (of (rechtstreeks van de uitgever : ex : ex : Datum van bestelling : Handtekening, en op bladzijde 62 : Nog steeds Martinet parafraserend, die aan het einde van de ontdekking van de ontwikkeling van de Saussuriaanse linguïstiek staat, Ik citeer Pasolini, het boek dat ik voor me heb : De ketterse ervaring, of liever, een in 1981 door Het Wereldvenster te Bussum verzorgde vertaling van, zoek ik op, wacht even, zoek ik op, Cinema, dat was de oorspronkelijke titel, Cinema, Empirismo eretico, eretisch empirisme? Pijp, trolly, buishoed. Op bladzijde 96, bovenaan bladzijde 96: VRAAG : En hoe zit het met Barthes? Barthes godverdomme. En dan onderaan bladzijde 123: Er was eens, vooruit maar, een zijn, dat nooit-altijd gisteren-morgen is, en ik las, het lezen begon: 3. Toeschouwer. In de ogen van de auteur is de toeschouwer slechts een andere auteur. Wat dit punt aangaat heeft beslist de auteur gelijk en niet de sociologen, sociologen ! politici de politici, pedagogen de pedagogen, enzovoort enzovoort enzovoort (het vertrouwde Et Cetera). Als de toeschouwer zich namelijk in een ondergeschikte positie ten opzichte van de auteur zou bevinden – als hij dus de representant van een massa zou zijn (sociologen), de sociologen, of een burger die de les gelezen moet worden (politici), de politici, of een kind dat opgevoed moet worden (pedagogen), de pedagogen – dan zou men niet eens van een auteur kunnen spreken. Bladzijde 139: De specifieke vrijheid van de toeschouwer bestaat uit HET GENIETEN VAN DE VRIJHEID VAN EEN ANDER. En ik keek op uit het boek. De zwarte hoed was er nog. Geen buishoed. Het betrof een relatief klein hoofddeksel, met relatief, relatief zei ik, met relatief smalle goot en een niet heel erg hoge cilindrische, en evenmin heel erg omvangrijke cilindrische (deukloze) koker die zich niet pal maar enigszins schuin achterop de schedel van de al of niet tijdelijke (voorlopige) bezitter van het hoofddeksel bevond. [ ]

De eigenaar van het hoofddeksel –manspersoon, 30 jaar, leptosome lichaamsbouw, lichtbruine haartooi, gekleed in een zwart hemd en een zwarte broek, wonende te, verliet woning omstreeks halfelf des avonds, begaf zich naar– zit gedurende minstens één uur strak, houterig, onbewogen voor zich uit te staren : het wegdek, personen m/v die uit en in beide richtingen : kruispunt : elke invalshoek en elke uitweg die het kruispunt biedt, schijnbewegingen, vertakkingen : ze verschijnen, soms in groepjes, verdwijnen, lopen door van naar, maken rechtsomkeert : een slungel met lange benen en een geel petje, rent wijdloops, heftig, overbrugt met elke stap drie heuveltoppen. Er is geen afstand meer. Waarom schrijf ik?
In Into the Looking-Glass Wood van Alberto Manguel zat ik op bladzijde 33: Naked except for a fur-trimmed gauze negligée and waddling about in bare feet, Cary Grant announced to an enquiring Mary Robson that he was this attired because he had gone "gay". With this pronouncement in the 1939 film Bringing Up Baby the word "gay", meaning "male homosexual," publicly entered the English language of North America. Ik ben een stadsmens, zegt, ik klap Into the Looking-Glass Wood dicht, zegt een dame die, in een stadium van matige tot zeer matige dronkenschap, kortgerokt, die met haar rug naar het hoofddeksel zit. Blote schouders, witte gympies, zwarte sokken.

Als je iets toevoegt, zei de persoon die naast me zat, laat het dan schoonheid zijn.