nacht

Het grijze hoedje. Een fiets. De blauwe jurk. Sixpack delivery. Een sigaret. Aan tafel ontdekken ze dat korte filtersigaretten net zo lang of in elk geval bijna net zo lang zijn als lange sigaretten. Na tot die vaststelling gekomen te zijn, zegt een van de aanwezigen: het is de filter die korter is, wat iedereen die bij het onderzoek betrokken was als zodanig bevestigt, het is de filter die korter is. Het logo. Blote armen. Een schaduw. Zes personen maken een groep. De iPhone. In principe maakt het niet uit, vermoed ik, wat hij/zij leest, en of hij het/zij het leest, zolang er maar die verbondenheid is met anderen voor wie het evenmin uitmaakt. Het gaat om de groep, zes personen maken een groep. Vingers. Vingers kruipen over het pakje. Afro-muziek. Gebronsde en met wollig gewas begroeide benen. Een witte hond. Soort, type, leiband. Noodlijdend. De parade, attracties, indifferentie, seductie, petjes met friet. Iemand die gevraagd werd hoe hij wat boven de daken alleen nog als kleur, als vlak, aanwezig is omschrijven zou, zei: het einde van de droefheid. Biertjes. Er had INHOUD TE KOOP kunnen staan. Iemand met een pancarte, tekst zwart op geel. Slungelig stapt hij de hoek om. In het indigoblauwe vlak boven de daken blinkt een ster. Taxi. Het petje gaat met een gladde tik achterop. Een spoetnik met Hollandse nummerplaat. Kijken of er berichtgeving doorkwam. Zo'n beeldscherm geeft altijd wel iets. O, o, o, een foto nemen. Die vrouw, daar, dat zie je, heeft een alcoholprobleem. Iemand zegt: zomaar iemand vastpakken geldt intussen als een beetje vies. In het Institute Bibliographique te Brussel, lees ik, heeft God volgnummer 231. Diep in het vooronder van de gelagzaal Harry. Niemand weet hoe hij lang hij er al zit.