39

Late ochtend. Koffie. Niet aankleden. Naakt. De planten bevloeien met een slok water. Geen slakken, geen herrie, hoewel net op zaterdag een van de buren altijd wel op het idee komen kan om het spekgladde gazon nog gladder te maken. Alleen af en toe het loeiende gezeik van een sirene. Ik zet de computer aan en open een document. Eerst koffie. Dan de trap naar het zolderatelier. Op de wc-pot plaatsnemen en een sudoku niveau 9. De atelierdeur openduwen zodat ik ook al een idee heb van de lichtomstandigheden in het atelier, waar ik me even over BEFORE PHOTOGRAPHY ontferm, Painting and the Invention of Photography. Het boek valt open op blz. 88–89. Op bladzijde 88 een foto van William Henry Fox Talbot, The Open Door, op 89

   Photographer unknown
   The Silver Hook, 1860s (?)
   Albumen-silver print from a glass negative
   2 15/16 x 2 15/16 in.
   The Museum of Modern Art, New York
   Purchased as the Gift of
   Mrs. John D. Rockefeller 3rd
   N°. 44

Noodweer. Wind woelt om het huis. Nr 1027 ziet er zorgwekkend uit. Bovenin heeft de centrale boekopeenstapeling La chambre claire van Roland Barthes.

   Niet elke compositie is interessant.
        Elke compositie is interessant.
             Compositie is interessant.
                        Is interessant.
                           Interessant.

Roland Barthes, La chambre claire, bladzijde 73 : Très souvent, le punctum est un "détail", c'est-à-dire un objet partiel. Aussi, donner des exemples de punctum, c'est, d'une certaine façon, me livrer.



   Koffie met melk
   of zonder
   als er geen melk is.

Een besluit : ik grijp in. Ik verander de samenstelling. Ik haal weg, ik voeg toe.

Rond een uur of vier aan de computer. Een mailtje van A. Iemand belde haar. Ze begreep er geen snars van en heeft het nummer toegevoegd. Ik bel het nummer. Ik bel het nummer en krijg een hoffelijke stem opgediend. Frans accent. De persoon maakt zich niet kenbaar. Hij zoekt werk van Bram Bogart. Van Bram Bogart godverdomme. Interessant. Wat ik verzwijg: ik hou niet van Bram Bogart. Van Caravaggio evenmin. Wel van het franse accent. Heen & weer tikken van het metoniem. Ik warm het restje van gisteren op, bewerk een mail art met rode balpen. In de file met crox-nrs was ik in 2016 aanbeland. Als gevolg van het noodweer gaat het druppelen in de keuken. Ik plaats een emmer onder het lek. Halfnegen is douchen, scheerbeurt, tanden poetsen et cetera, aankleden. Halftien: de fiets gaat in de auto. Ik rij naar het Stapelplein en parkeer de auto aan het postkantoor, fiets naar Minor S, waar ze vandaag Tom hebben. 'Met wat kan ik u van dienst zijn?' vraag ik. 'Drinken,' zegt Tom. Met W komt het gesprek op Pasolini. Porcile. Hij heeft de film niet gezien. Zijn favoriete Pasolini is Teorema. En dan moet hij denken . . . Hij heeft alleen Salo en Teorema gezien, en Decamerone. Decamerone ook. Geen beeld van het tweede deel van de film. Giotto. Geen idee hoe het nu precies zit met de moord op Pasolini. Ragazzi, meent hij, een groepje van vijf jongens. Ik geef verslag van wat die 2de november van het jaar 1975 gebeurd is. Vroeg op de avond had Pasolini een interview, wat z'n laatste interview werd. Tijdens dat interview zegt hij op gegeven ogenblik: we lopen allemaal gevaar.

Ik werk het tekstdocument af. Vijf nummers ontbreken. Dan naar het zolderatelier. Halftwee. Nr 1027 ziet er zorgwekkend uit.