maandag

Ze zitten dicht bijeen, de voorpoten op, de achterpoten onder tafel. In een kleine kroeg met meer heiligen dan tafels, tafels die dicht opeen staan, zit iedereen, ook zij die aan de verst van elkaar verwijderde tafels zitten, dicht bijeen. Je kan de koppen tellen. Het geluid van de stemmen is circulair, het cirkelt, het cirkelt in dalende, het cirkelt in stijgende lijnen, de stemmen dalen, de stemmen stijgen, dalende en stijgende lijnen die van een hoger naar een zich dieper bevindend : omgekeerd : vloeien van een dieper naar een zich hoger bevindend vendiagram, het tolt in stroperige cirkels, een uit dertig kelen borrelende ovaloïde.
Lombardspraak: als aan één tafel een hevige discussie ontstaat, neemt ook aan de andere tafels, ongeveer op hetzelfde moment, het decibelniveau toe.

Je hoeft niet alles te weten. Een kleinigheid volstaat: tafelpoot, nummer, maatpak, dier. Voelspriet, ruitmotief, halswervel.
The man who knew too much : zodra je meer weet, kom je in de problemen. Zijn het de zwaluwen van San Remo die vroeg in het voorjaar boven Màlaga cirkelen? Zijn het dezelfde zwaluwen?

Niet alles in detail bekijken. Wie ze zijn, wat ze doen, het adres, littekens, geboorte- en sterfdatum, bloedgroep, reisbestemmingen, witte of zwarte onderkleding, heeft de dame met het asgrauwblonde haar en een witte ster op net die plek waar je haar naam verwachten zou een twitteraccount? kinderen, heeft ze kinderen, of een huisdier, geen kinderen? geen huisdier? welke diploma's heeft ze, wat is haar favoriete televisieprogramma. Andere kwaaltjes? Het speelt niet mee. Aan de tafel waar ze zitten, drie dames, hadden ook elf personen kunnen zitten, dicht bijeen of in een cirkel, mussen op een tak. Aan een belendende tafel hebben ze twee stoelen op overschot. Je vraagt of je die stoelen gebruiken mag. Lege wijnglazen : exact aan die tafel drie.
Ontelbaar zijn de schaduwen van het getal. Geef, neem me, begrijp, ik ben, zit, zwijg. De apparaten zitten mee aan. Hondjes, parkieten. Het kabaal is de wereldpapegaai, elk moment de ster van een ander moment, alles is deelbaar, zit met onzichtbare bedrading aan elkaar vast. De ruggen, de schedels, de ledematen, het polshorloge, de mobiele telefonie, het radioprogramma, de poses, een blauwe rug, de handelingen, de kledingstukken, silhouetten, de herhaling, dit is mijn B-kant, van wat ook weer, een herhaling die niet beangstigt. Waarover heb ik het. Ze had een film gekozen, zegt een van de personages, waarin ik geen rol van betekenis heb.