zondag 7 juni 2020

duras

Elle dit, regarde, la fin du monde. Marguerite Duras, Le camion. Van Duras had ik recent La musica gezien, met Delphine Seyrig. Ik dacht aan Passager de nuit, aan Antonioni. Van Duras had ik ook films gezien die ik onuitstaanbaar vond. L'homme atlantique, bijvoorbeeld, met Yann Andrea. La femme du Gange.
Ik tik YouTube aan. Le camion staat voorin geparkeerd, een film uit 1977. 1977. Winter 1977. Tijdens die zomer, de zomer van 1977, ben ik in Frankrijk. Depardieu is negenentwintig jaar oud. Hij en Duras lezen het script van Le camion. Negenentwintig is hij.
Goed. OK. Negenentwintig dus. A chaque instant. Partout. In 1977 is Gérard Depardieu negenentwintig. Wat ik vaker doe, voor de lockdown op café, ik noteer. Het maken van notities is aangeboren, als we aannemen tenminste dat ik eind oktober 1975 in Studio Skoop geboren werd. Depardieu is op dat moment negenentwintig jaar oud.
Le camion, de minuit editie uit 1977, dat is wat ik heb, suivi de entretien avec michelle porte, begint als volgt, waar ik die minuit vond herinner ik me niet meteen, in Avignon misschien, begint als volgt: On part de la route nationale 12 à Pontchartrain (Yvelines). On arrive sur une place : le camion est là. Un trente-deux tonnes Saviem. Bleu. Avec remorque. Arrêté.

Tout autour, terrains vagues. Roulottes.


Ik schrijf. Ik kijk en ik schrijf. Ik noteer. Het notitieboekje bevindt zich ergens ter rechterzijde. Ik haal het naar me toe, tast naar het potlood, vang een rode stylo, zet de film op pauze, Le camion, die film, Le camion van Marguerite Duras, een film uit 1977, 1977, tijdens die zomer, de zomer van 1977, de zomer van 1977, tijdens die zomer was ik in Frankrijk, en ik noteer, met die rode balpen, het is de eerste notitie: Elle dit, regarde, la fin du monde. A chaque instant. Partout.

On the moon, nothing.
On Mars, nothing.
On Saturn, nothing.
Içi, nothing.
Des pierres et du vent. C'est la nouvelle situation politique de l'homme.

Later op de avond zal ik ook nog naar The Mountain Road kijken, met James Stewart, maar dat is nu niet aan de orde.
The world goes to ruins. It is the only policy. C'est la nouvelle situation politique Toen ze nog niet door hadden wat de helderheid van het woord verborg. la nouvelle situation politique de l'homme C'est là, devant nous, sur l'écran,
Depardieu : l'écran . . .
Duras : eh bien, là, la route.

They see the same landscape
at the same time.
From the same space. Peur de la catastrophe, l'intélligence politique, les privilèges.

dans chaque homme assassiné l'autre

cette noblesse de banalité
invisible

Geen opmerkingen: