zaterdag 16 augustus

Kwart voor vijf, Dampoort station. Hier Eva en Hugo De Leener. Dagje kust zeggen ze. Ik neem de trein van 16u48.
Ah... de treinlandschappen, daar zijn ze weer, de desolate bermen - uitgestorven en anonieme plekken waar de trein aan voorbij rijdt voor je de naam had kunnen lezen... Pist-In-'t-Veld, Zevenklote, Walgkerke... het beschimmelde plankier van een prehistorisch perron, roeste keien, bruin als de bodem van een latrine. En wie er ook weer bij zijn: de roestvrije berkjes.
De trein zit tjokvol.

Oostende volgeboekt. Afspraak met John Watts die vanavond aantreedt op het podium aan de kathedraal. We hebben een tafel gereserveerd bij Chez Rene. Rene heeft z'n dagje niet en gaat zich te buiten aan een schofterige scheldtirade.
John bestelt de Sole Meunière. Brecht - die de pr van het Belgische segment van de tournée verzorgt (dat Belgische segment is beperkt tot Croxhapox en een plek in Brussel) - en Ariane komen er bijzitten. Ze hebben een identiek incident meegemaakt, eerst mochten ze er niet in terwijl John een tafel voor 4 besteld had. Ook zij gaan voor de Sole Meunière. Sarah, John's echtgenote, kwam heel even polshoogte nemen, zij en de kinderen bevinden zich in een ander restaurant.
Het traject van de tournée: Glasgow, dan Croxhapox, dan Düsseldorf en Berlijn, na Berlijn richting Amsterdam, dan Antibes en London. Het hele project is opgebouwd rond het concept van 100 'commissioned' songs waarvan hij er intussen al 33 geschreven heeft. Die 100 songs is bovenop het nieuwe album dat er 13 telt.
Dus schrijft elke dag een song. Voor iemand in Hongarije bijvoorbeeld schreef hij een song over The Pan-European Picknick en de val van de Berlijnse muur. Eerst via e-mail uitzoeken wie interesse heeft in zo'n song, dan met iedereen die er een bestelt een telefoongesprek over wat voor de persoon in kwestie de belangrijkste gebeurtenis is of was. 'It's an organic process.' Iemand uit Nieuw-Zeeland bestelde een song voor z'n dochter die sinds 16 jaar aan haar bed gekluisterd is.
'I've been forced to listen to your music by my dad,' grapte het meisje toen hij haar telefoneerde.

Na Chez Rene belanden we op het Vissersplein. John vertelt honderduit. Voor iemand uit Brighton schreef hij een song over Preston Park. 's Nachts, als het park gesloten is en in het duister allerlei afspraakjes plaatsvinden.
Het project ziet hij als een vorm van 'musical journalism'. 'It's the stories that will sell the project.'
'I always felt as a journalist.'

Dan dattie tijdens een overstroming zo goed als alles is kwijt geraakt, 'loads of the masters'. Van Fisher-Z bedoelt hij.
Rond halftien wordt het tijd om naar het podium af te zakken. De lyric van elke song op het achterste van 'a fat lady', grapt hij.
Ze hebben Sam Walker aan het drumstel.
Stage fright? Geen last van.
Bad concert? Nee hoor, helemaal nooit.

Ik rep me naar het station en neem de eerste de beste trein richting binnenland.