stoel

De stoel waarop gedurende meer dan twintig minuten een jonge vrouw gezeten had, was, nadat zij van tafel opstond en het restaurant verliet, midden de doorgang komen te staan, achterwaarts geschoven zonder dat de vrouw - die het gewichtige lichaam van een bejaarde en het rimpelloze gezicht van een tiener had - over die handeling had nagedacht. Het is een in donkere vernis afgewerkte stoel van eenvoudige makelij, zoals je ze vaak genoeg in sober ingerichte eetgelegenheden aantreft, met een smalle, verbogen en aan de hoeken afgeronde rugleuning, daaronder twee dunne steunlatten in exact dezelfde verbuiging, een net als de rugleuning aan de hoeken afgerond zitvlak en achterpoten die onderaan twee duim wijder uiteen staan dan de voorpoten. Onder de tafel vandaan geschoven, wat ook de dame niet opgevallen was, was de stoel vlak tegen het houten platform tussen keukeninrichting en gelagzaal terecht gekomen waardoor het personeel, de hele tijd door routineus heen en weer stappend tussen gelagzaal en keuken, de ene keer met dampende schotels, een andere keer met lege borden, in een al net zo routineuze afwijking van het gebruikelijke parcours om de stoel heen stapte en dat bleef doen, soms met twee tegelijk de smallere doorgang nemend zonder dat de positie van de stoel voor hinder leek te zorgen. Net als het in de roman van Giorgio Vasta lezende meisje, die ruim een kwartier eerder aan een van de belendende tafels was komen zitten en door beide diensters, die er ongetwijfeld van uitgaan dat de ander haar bestelling genoteerd en aan het keukenpersoneel doorgegeven had, was de stoel, om het zo te zeggen, aposiopese, vanwege z'n afwijkende positie in een niet langer met het blote oog waar te nemen fenomeen veranderd. Een familie, vier personen, pas in het eethuis aanbeland, maakt aanstalten om er plaats te nemen en wijkt op het laatste nippertje en zonder duidelijke reden uit, terwijl de dame de rugleuning van de stoel al binnen handbereik had, naar de wat ruimere tafel op het houten platform, naast een rek waarop tijdschriften, kranten, speelgoed en comics uitgestald liggen. Hindernis wordt de stoel op het moment dat een jongen van een jaar of acht vlak tegen de rugleuning terecht komt, onder een schotel met varkenslapjes en dampende aardappelen die een van de diensters met elegante behoedzaamheid op vijf vingertoppen boven de jongen uit tilt. De jongen leunt tegen de stoel en de stoel gaat schuiven, verplaatst zich, maar hooguit zo dat het meubel voor nog meer hinder zorgt wat een van de meisjes opmerkt. Haastig schuift ze de stoel onder het tafelblad. Haar aandacht heeft ze bij wat anders. Een ogenblik later betreedt een goed gevulde brunette de gelagzaal. Ze stapt op de tafel toe, draait zich heel even om naar de buitendeur, raakt de rugleuning van de stoel aan, schuift de stoel onder de tafel vandaan, ze neemt plaats op de stoel, iemand kwam in de deuropening staan, ze kijkt nogmaals om, veert overeind, hij, de persoon in de deuropening, maakt een teken en jawel, ze stapt op van tafel. De stoel staat weer net als eerst, half midden de doorgang.