certitude

Een avonturier, die diplomaat was en toen hij die functie had onder andere in Canberra verbleef, vertelt me dat hij in 1969 in het Amazonegebied bij een indianenstam woonde. In Jordanië stapte hij door Wadi-Rum, de woestijn waar zich de avonturen van Lawrence of Arabia afspelen, vier jaar voor het Kadhafi-regime onderuit gehaald wordt door de Akakus woestijn in Libië, tot voor kort de heetste plek van de aardbol, hij deed het Hoggar gebergte in het meest centrale deel van de Sahara, stapte door de hoogvlakten van Tibet, kayakte in Groenland, Ijsland is een van z'n favoriete bestemmingen en op z'n zeventigste, anderhalf jaar geleden, voer hij met een zeilboot van Ushuaia, een negorij aan het zuidelijke punt van Patagonië, naar Antartica. Ze hadden een grote zeilboot, twee skippers, zeven passagiers, hij stond aan het roer. De wateren ter hoogte van Kaap Hoorn, waar ze passeerden, zijn de gevaarlijkste ter wereld. Ze hadden de sterren als navigatiemiddel, albatrossen met een spanwijdte van gauw vier meter gleden over het water, het ging over onmetelijke golven en aan Drake Passage hadden ze walvissen. Baron de Gerlach, een landgenoot, is de eerste persoon die overwinterde op Antartica, tijdens de winter van 1878-1879. Toen hadden ze Amundsen aan boord, Captain Cook en ook nog een Poolse en Roemeense geleerde.
Ze varen voorbij Gent, een piepklein eilandje aan de noordkust van Antartica, Liège, wat groter, en Brabant, het grootste eiland.
Hij is boedhhist, citeert Nietzsche: Ce n'est pas le doute qui rend fou, mais la certitude.
Hij had de recensie in De Morgen gelezen, verneem ik, en de uit een lijnvlucht genomen foto van de Alpen die ze bij het artikel afdrukten. Dat zijn de landschappen waar het hem om te doen is, zegt hij.