stront met zand

Absinth Minded. Stront met zand, zegt de viool van Absinth Minded, dat is het beste.
Curry. Kristof bestelt de currytoestand.
Dada. Het nieuwe dada, legt Kristof uit: luid gaan zonder electronica te gebruiken.
Eucalyptus. Een pinot noir met een toon die aan eucalyptus denken doet.
Heleen. Heleen vroeg, wat is het beste, vroeg ze, ballekes in tomatensaus of linzen met zoete aardappel. Ze heeft Over de vriend van Piet Joostens bij. Femke, de zus van Lander Gyselinck had het aanbevolen. Wat Heleen met de piano deed: op bepaalde frequenties ging de piano meetrillen. Ik heb twee gerechten besteld, glundert ze.
Ideaal. De ideale manier om te laten weten dat je op de wc-pot zit, zei iemand, als iemand aanklopt, is kloppen, bij voorkeur hetzelfde ritme. Dat had hij onlangs meegemaakt. Hij moest, het was min of meer dringend. Het getok op het deurpaneel werd beantwoord met een tik tegen het deurpaneel door de persoon die in de kleinste kamer zat.
Kaart. Op de kaart hebben ze ook zeevruchtensoep. We zitten in La Resistenza.
Konitz. Op 26 september eerstkomend in de Bijloke, waar Kristof Roseeuw de programmatie verzorgt: Lee Konitz. Ik herinner me een concert van Konitz in 't Damberd. Herfst 1991. De sound van Konitz, hij is 82 intussen, zou een meer experimentele toets hebben.
Kristof. Ik heb het over Karz en Denek gehad. Hij had The Lounge Lizards ingetikt, verneem ik, kwam bij een Afrikaanse zanger uit, iemand uit Ethiopië die naar New York uitgeweken was, een naar verluidt legendarische muzikant waar Bowie en Madonna lyrisch over deden. Op iTunes vindt Kristof een cd van de Afrikaanse zanger, met John Lurie en Marc Ribot. Van de zanger is op drie kiekjes na geen beeldmateriaal te vinden. Het verhaal gaat dat hij niet gefotografeerd wil worden. Kristof schaft zich de cd aan en ontdekt dat het om een imaginair figuur gaat, verzonnen door John Lurie.
Lander Gyselinck. Lander is in New York.
Motown bass. Cool.
Olits. Iuleta Olits, back in town. Ze was heel even in Zweden, begin augustus, heeft het uitgemaakt met het Zweedse vriendje, woont opnieuw in Berlijn, in Kreuzberg. Ze werkt aan een film.
Piano. Op bepaalde frequenties, zegt ze, ging de piano meetrillen.
Renaud. Fine, I'm fine, zegt hij met het gebruikelijke cool, I'm lekker, I'm very lekker. Stront met zand, dat is het beste.
Restaurant. We zitten in La Resistenza. Het is de eerste keer dat ik in La Resistenza tafel. De plek heeft het geraffineerde surplus van een keet centrum Brussel.
Ritme. Bij voorkeur in hetzelfde ritme.
Smaak. Iemand vraagt zich af: hoe beschrijf je geur, smaak.
Stront. Stront met zand, zegt de viool van Absinth Minded, dat is het beste. Stront met zand, schudden, dat is het beste.
Tijger. Op bepaalde frequenties ging de piano meetrillen, zegt ze. Iemand zegt: de vogeltjes floten mee. Iemand zegt: de tijgers... Iemand zegt: de tijgers floten mee.
Twee. Ik heb twee gerechten besteld, glundert Heleen. Ze bekijkt de eerste schotel, waar ze een ogenblik eerder aan begonnen was, de zeevruchtensoep, en de tweede, die vlak naast de zeevruchtensoep op tafel komt, gehaktballen in tomatensaus waar couscous bij geserveerd wordt.
Viool. Stront met zand, zegt de viool van Absinth Minded, dat is het beste.
Wedstrijd. Baksteensoep maken. Wie de baksteen zo vloeibaar weet te serveren dat het vlot en glad lepelt, wint.
Wijn. We beschikken over een Côtes du Rhône 2009. Het wijntje heeft een zachte tong. Volgens de een heeft het een geur van vanille, een ander herkent eucalyptus. Zuiver pinot noir is delicaat, merkt iemand op. Het gesprek komt op Motown bass.
Wikipedia. Iemand zegt: Wat is de meest banale beweging die ge op internet kunt doen? Wikipedia.
Zeevruchtensoep. Drie personen bestellen de zeevruchtensoep: Renaud, Heleen, ik. Het aroma is verrukkelijk. Later komt Iuleta mee aanzitten. Ook zij bestelt de zeevruchtensoep.