maandag 9 maart

Panoramas are not what they used to be, lees ik op bladzijde 134 onder het hoofdding BOTANIST ON ALP (N°1).(1)
Deze zin verrast me, ik zit aan het stuur van de auto, en daarom lees ik ze nog een keer, panoramas are not what they used to be.
Aan de Dampoort wordt gebouwd. Ook in de buurt waar ik woon. Vanuit het atelier aan de straatkant kan ik het bouwwerf zien. Sinds meer dan een jaar staat een gigantische bouwkraan boven de buurt. Waar ik eerst nog aken kon zien die diep of hoog traag over de ringvaart schuiven, hebben ze een mastodont van beton geplaatst en dat doen ze overal, ook in de Alpen, ook op een godvergeten atol in de Zuidzee.(2)

(1) Wallace Stevens, Collected Poems, p. 134; Faber & Faber 1984:
Panoramas are not what they used to be.
Claude has been dead a long time
And apostrophes are forbidden on the funicular.
Marx has ruined Nature,
For the moment. ( )
(2) Dit doet me denken aan De pijpenplakkers, een Nero-album, het laatste album dat door Het Volk uitgegeven werd, waarin Marc Sleen een landschap opduikelt dat van horizon tot horizon niet meer biedt dan een biljartlaken van beton.