zaterdag 3

om te beginnen had je kunnen zeggen dat de kamerplant geen papyrus is (papyrus, zei de persoon aan wie je vroeg wat voor plant het is (ok (ok (zelf weet je het evenmin,
dat het tegelpatroon van de vloer een vlekkerig patroon biedt en –bij benadering– de kleur die ze gebroken wit noemen,
dat er een zithoek is en dat de zithoek door vrouwen bewoond wordt (behalve dat ene individu dat lanterfanterig over de brede leuning van een van de sofa's hangt,
dat er op gegeven ogenblik, een ogenblik dat we dit ogenblik noemen, dat er toen elf personen in het lokaal aanwezig waren, zichtbaar aanwezig,
dat er een biljarttafel is en, afhankelijk van je positie in het lokaal, ergens ter linker- of ter rechterzijde van dat meubel een rij van zeven stoelen,
een televisietoestel (retro-ornament (een model dat vermoedelijk eind jaren zestig al als volstrekt uit de tijd door een nieuwer model vervangen werd,
kaarslicht, een lappendeken van schaduwen, een vaasje met kort op de stengel afgesneden rozen, personen die verveeld voor zich uit staren, die bier drinken, foto's, vier foto's,
en terwijl dus inderdaad in één hoek die kamerplant waar te nemen valt (die geen papyrus is), biedt een van de andere hoeken, misschien net de hoek die je van waar jij zit niet had kunnen zien, een houten ton waarvan het bovenvlak als tafel dienst doet,
vooraan, op de trage ronding van de ton, JAMESON SCOTCH WHISKEY,
dat één van de gesprekken, hoewel je vermoed ik geen moeite neemt om het gesprek te volgen, taalkunde betreft (de zwaarlijvige dame die dit onderwerp introduceert heeft een loeiharde stem (maakt zich druk,
iedereen in het lokaal kan ongevraagd horen wat ze zegt, je authenticiteit, zegt ze, zit niet in de taal die je hebt . . . ,
dat de andere gesprekken minder tot bijna niet hoorbaar zijn,
dat drie personen een bril hebben,
dat de dame met stentorstem zich zo ergerde aan de overigens uit helemaal niets blijkende onbenulligheid van haar gesprekspartner dat ze het lokaal verliet,
dat het psychedelische behangpapier als een étude op Douanier Rousseau ingeschat zou kunnen worden,
en dat in de brede ruiten achterin het lokaal alles er nog een keer is. Behalve die ene hoek, waar jij zit.