hond

De hond, een witte hond, die stokstijf midden het voetpad staat, zich daar plaatst,
aan de leiband om z'n nek zit een dame vast die voorzichtig naar hem omkijkt, niets aan de hand,
en vervolgens in z'n broek kakt.
Een wat ouderwets ogend individu in short en fluo-oranje jekker huppelt over het wegdek. Over alles is nagedacht.
Oei. Valt. Waar dus niet over straatverlichting is nagedacht. De man onder het karretje. Spoken in een witte terreinwagen. Electro's die fietsen alsof het einde van de wereld achter hen aanzit. Wouldn't Venice be beautiful as such. As the failure it is.
Amerika, ik beschuldig je van genocide. Van de eindeloze herhaling daarvan. Van zoveel genocide dat het vervelend dreigt te worden.
Wat zijn je hobby's? vraagt de jongen.
Kannibalisme, zeg ik. De oplossing zit altijd daar waar je er nog net bij kan.
Alle psychoses zitten stampvol. Ook de boven het agglomeraat hangende Atlantische storing zit tjokvol. Er kan geen druppel bij.