oudejaar

De kerstballen hebben een kleur van goud. Hoeveel het er zijn tel ik niet. Ik zit aan tafel met een vakbondsman uit Rotterdam en een schipper uit Venlo. Jorien, de dame die bij de vakbondsman hoort, geeft tekenles aan dames en heren van middelbare leeftijd. In Nederland is dat ongebruikelijk. Kunst is er verboden. Jaak is schipper, ooit heeft hij zelf een aak gehad, nu vaart hij in loondienst. Honderdtwintig vrachtwagens, dat is wat in zo'n aak kan. Hij kijkt naar de landschappen, dat is wat hij doet als hij aan het stuurwiel van de aak staat. Het was Lieke, die met Jaak is, die me aangesproken had. Eerst hadden zij en Jaak op de stoep staan roken. In Tiel kennen ze zo'n attractie niet, zei ze. Ze hadden er vergeefs naar een kroeg gezocht waar niet gerookt werd. Toen was ze een pin kwijt geraakt. Ze stond om zich heen te kijken tot ze tot de conclusie kwam dat de pin in haar oorlel stak. Later kwam Jaak naar me toe. Kom er bij zitten, zei hij.
Later, nadat een groepje aan de waterkant met het vuurwerk begonnen was, zei Jorien dat ik niet Jaak maar Sjaak zeggen moest. Over de daken van het nabijgelegen woongebied dreef een brandende ballon.
We hadden het over Snijders gehad, Snijders kenden ze niet, ik begon uit te leggen wie Snijders is, dat hij varkens heeft en schrijft. Jorien zei dat zij en Rik een bed & breakfast deden, in het centrum van Rotterdam in een buurt met 70% allochtonen en dat ze vooral in de voorsteden op Wilders stemmen, een middenklasse van burgerluitjes, dat is het type, ze hebben een villa, het plantsoen is glad geschoren.
Lieke wou dansen. Ze was eerder in Gent geweest, wist dat je alleen in de Vooruit binnen kon als je een ticket had en die tickets waren uitverkocht. Jorien herinnerde zich dat het zilverwerk, toen ze op de Leie voeren, in drie dagen tijd zwart stond. Haar ouders hadden een schip, ze voeren vaak over de Leie. Er was geen rivier die vuiler was, drie dagen en het zwart stond tot het zilverwerk.

dagoverzicht

Het begint met een tekstballon. Dan een willekeurig fragment uit Belle du Jour van Edmond Jabès (Poésies complètes 1943-1988, p.147; Gallimard 2001):

Déjà
la ville-caméléon et son immense queue d'allumettes
entre les doigts jaunis des fumeurs Het pakje met BLENDED CIGARETTE TOBACCO, zo staat het op het pakje,
BLENDED CIGARETTE TOBACCO
in blauwe letters, donkerblauwe letters, blauwe donkerblauwe hoofdletters
en dan een grote, bolronde e: e
la revenente, mot de caractère féminine S(ch)rijven aan het verslag van de algemene ledenvergadering. Sjoerd bellen.
Hij gaat boodschappen doen, verneem ik. Een vis kopen en een flesje Eau de Chine. Sjoerd, zeg ik, ik ben de papieren thuis vergeten.

Lundi quoi: The girl is new, Ludwig hangt nog altijd exact op de plek waar hij/het 30 jaar geleden terechtkwam, ik bestel een Ricard en dan was er ook nog een discussie over het baldakijn. Iemand zei dat het verdwenen was.

De fiets van Sjoerd gaat in de auto, we rijden naar de Knokkestraat. Sjoerd zet z'n poot onder de ontslagbrief, drie exemplaren, en dan: vis kopen, flesje Eau de Chine.
Ik steek één exemplaar binnen bij HDP, neem wat tijd voor een bord witloofsoep, rij naar het woonerf. Het regent. Later de benen van een meisje, ze fietst, ze zijn naakt, rode sokken, een naaldhak, ze fietst voor het vriendje uit, hij lijkt moeite te ondervinden om de blote benen bij te benen en even later fietsen ze toch weer naast elkaar, eerst hij eerst, dan zij. Ik kom van het Stapelplein waar exemplaar drie aangetekend de deur uitging. Thuis ga ik eerst aan de laptop zitten, later lees ik twee bladzijden in Mijn Vlaamse Jaren van Jeroen Brouwers.

Dinsdag. Na de algemene ledenvergadering met Ann en Kristel in Studio Skoop, exact aan dat tafeltje in een nis, wat ze toen aan een verbouwing te danken hadden, waar het met Kristel begon. Kristel herinnert zich dat het hier begon. Ze strijkt het parelmoer van Chanel over de vingertoppen van m'n rechterhand. Zo moet je het doen, zegt ze: een tik van de huid vandaan. Zelf gebruikt ze geen nagellak, hoogstens als ze er om een of andere reden toch zin in heeft. En het is ook zo logisch allemaal dat net zij me uitlegt hoe het moet.

Het dagbladverschijnsel biedt een jaaroverzicht. De meest idiote opmerking, de stomste woordspeling, lui die in de Schelde sprongen, het autisme van de Vlaamse zaak, hier en daar wat doden, een crisis in solden en de heropleving van het woord neger.

dallas

De man van Dallas. Hij heeft er de kloteboel van gemaakt. Dat je als kunstenaar niet eens zeggen kan dat het jouw werk is; dat heeft hij gemaakt. Tja. Hij heeft het gemaakt. Als kunstenaar moet je op je tellen passen. Alleen als de man van Dallas vindt dat hij het zelf gemaakt had willen zien, krijg je toegang tot de kloteboel. Knorrende zwijnen en stront en een crew om het schijthok uit te mesten, weinig meer hoor je je er niet bij voor te stellen.

kerstmis

Wat gaan we met kerstmis doen? De kalkoen neuken, dat gaan we met kerstmis doen.

fijn

Een finissage met meer bezoekers dan drie weken bezoekersaantallen. Het bier schuimt en er is popcorn.
Robin en Yuji leven zich uit op het gastenboek.

zo zo

Obsceniteit is een deugd. Je kan niet obscener zijn dan bankiers die zich als herfstcadeau met miljarden verrijken.
Alles goed? Hoe obsceen wil je het hebben. Hoogstens zo en zo. Bij alles goed stel ik me een notelaar voor die tussen Luik en Aachen midden het asfalt van de autosnelweg staat. De mens is uitgestorven en van het laatste exemplaar is geen kopie.

makreel

In het kippenren trof hij op een dag een papier aan, zegt Raf. Elke dag ging hij kijken hoe de kippen het maakten. Het papier was dubbel gevouwen, er zat een makreel in.
'Een makreel.'
Ja, een makreel.
Hij ging er elke dag een kijkje nemen, twee drie kippen, meer kippen hadden ze niet. Die dag trof hij er een makreel in een papier dat dubbel gevouwen om de makreel zat.
'Een makreel.'
Ja, een makreel.
'Iemand had een makreel...'
Ja, een makreel.
Odette, je moeder. Ze had me niet thuis gevonden en gaf de makreel aan de kiekens. Sindsdien ben ik verzot op makreel.

zaterdag 10 december

'I was surprised'
'toen ik vrijdagnacht'

Aan het park sta ik in een file. File. Dat is gebruikelijk. Het is het juiste woord. Aan het park sta ik altijd in een file. Dat is als ik naar bioplanet rij bijvoorbeeld, ik geef een voorbeeld, meer dan een voorbeeld is het niet, en daarna weer de ring op kom, met de auto, ik ga linksaf, kijk boos om naar de blondine die aan het stuur van een 4x4 zit, Henin godverdomme, de griet lijkt er nog op ook, en dan, vijf minuten later, aan het park, sta ik in een file. Aan het park sta ik altijd in een file. Vandaag had ik geen fototoestel bij. Ik heb een oplossing bedacht. Telkens ik in een file sta, ga ik foto's maken. Markus zei dat hij het ook deed. Het is begonnen toen ik op Brussel reed. Aan kruispunten zouden ze sterren kunnen toekennen: een vier-, een driesterrenkruispunt, eentje zonder. Dat aan het park is er eentje met vier sterren. Ik ken elke hoek van het kruispunt. De file staat vaak tot aan de kazerne. Tijdens de avondspits kan je beter omrijden maar ook daar heeft de overheid iets op bedacht: als je gaat omrijden kom je weer in een file en als daar geen files zijn, maken ze er nog een kruispunt zodat je toch weer door een stoplicht tot staan wordt gebracht. Het scheelt niet veel of aan elke straathoek hebben ze een stoplicht. Dus telkens ik in een file sta of voor een stoplicht, ga ik foto's maken. Er zit geen broodwinning in. Ook vandaag dus. File. Ik zit achterin de file, het lukt nog net om de auto mee te zuigen voorbij een zebrapad dat aan de rand van het park begint, waarna ik, ongeveer op hetzelfde moment, de stemmen hoor van een troep voetgangers die het zebrapad nemen, ze stappen achter de auto door,
'I was surprised' zegt een van de stemmen
'toen ik vrijdagnacht', zegt een ander.

vrijdag 9 december

Wat zei Sofie ook weer. Dat ze in croxhapox geweest was. Hebben we elkaar al niet eens ontmoet, zei ik. Ze stond te gsm'en. Ja, één keer, zei ze. Later zou Nele zeggen dat ze als kleuter ook blond geweest was en dat ook haar jongste dochter blond haar heeft. Wat veel mensen vreemd vinden, zei ze. Die eerste keer, dat is wat Sofie zich herinnert, zat ze aan het HISK en toen is ze naar het project van Michiel Albers gekomen. Ja, Michiel Albers, ik zeg het glunderend, want zo herinner ik me Wouter en Michiel van de firma Albers & Westendorp, Hollandse jongens met glunderende koppen, zelfs toen ze na zeven dagen in het meurhok tot een lichaamsgeur gekomen waren die zo inwisselbaar was dat ze geen van beiden wisten wie het hardst stonk. Herinner je je nog hoe hij in de ruimte stond, zei ik. Ja, Sofie herinnerde zich hoe Albers daar in die ruimte staat. Kroop, zat, lag, stond, liep. En dat hij toen naar Chili vloog en daar voor een of ander kunstenfestival gedurende minstens een uur of drie in een kuil ging liggen. Of iets in die trant. En toen, na het HISK, heeft ze eerst een tijd in Nederland gewoond. Ik herhaal het met een onbestemde beklemtoning: in Nederland..., Albers en Wespendorp zijn er bij komen staan. Sofie zei het op die achteloze manier alsof ze van Albers alles wist. En daarna, zei ze, heb ik een tijdje in Brussel gewoond. En sinds vandaag heeft ze weer de Gentse nationaliteit. Ze komt van de Administratieve Hogeschool aan het Zuid. Ja, zei ze, dat is vandaag gebeurd. Freya was sinds een uur of elf in haar zaalhelft bezig geweest. Alle foto's met dubbelzijdige tape. De berg Ararat deed ze als laatste. Over de familie die ze gefotografeerd had, zei ik dat Mery best wel een groot gedacht van het tekentalent van haar dochter had. In Jerevan, zei ze, we zaten aan het barmeubel, Sofie had net gezegd dat je aan de wenkbrauwen kan zien of iemand echt blond is, kijken ze de hele tijd door tegen die berg aan. Ararat is vijf kilometer hoog. In de streek is het de enige ophoping van die omvang. We dronken koffie en thee. Jeroen en Martien waren er bij komen zitten.

rood

De flessen staan op een plankje, hoog tegen de muur aan, waar Olaf er makkelijk bij kan telkens dat nodig is, rare J&B, met een rode schroefdop, een fles Ricard, de Ricard heeft een bruinrode gloed, en een fles Passoa met drie palmen op het etiket en onderaan het etiket in rode letters PASSION FRUITS. Dan is er ook nog een fles Havana Club en een volle fles Martini, vlak boven de plek waar een dozijn worstjes hangen, varkensworst, en een mosterdflacon met rood deksel dat, zoals tegenwoordig gebruikelijk is, ondersteboven op het plankje staat, vlak voor een voorraad koffie en thee, beide in rode verpakking.
Er is het dopje van een viltstift. Met die viltstift schreef iemand SNERTESOEP 2,5 euro op een a4tje dat hoog vooraan de toog kwam te hangen, waar ter verduidelijking erwten & gerookt spek aan toegevoegd werd, in een andere kleur en met haakjes: (erwten & gerookt spek). Op nog zo'n a4tje staat

met brood
HUTSEPOT

waar twee krullen en een rood bloempje bijhoren. Het rode bloempje, waarvan de bloemblaadjes blauwe randen hebben, is zoals tienermeisjes het zouden doen als ze een brief schrijven in een roestwolk van woorden die bij het openen van de brief al zo dun geworden is dat alleen de toegevoegde krullen en siersels een duidelijke contour hebben. Linksop, het andere eind, is een dienblad waarop, als ik het goed heb, vier flesjes tabasco op onderscheiding wachten, met het gebruikelijke scherprode schroefdopje. Hier is een handdoek, eentje zoals bij Bonnard, en geen dame in een rode jurk, misschien is ze niet eens blond, maar een al wat oudere man met sik, die zich uit die zich eindeloos herhalende scene van Torn Curtain terug getrokken heeft en over een boek gebogen zit. Ja, zo is het, ik zie het duidelijk voor me. Hij is aan de ronde tafel gaan zitten, waar hij meestal zit, en leest in een volume dat, wat uit het volume af te leiden is, minstens een thriller is. Thuis heeft hij niemand. Er zijn wat toestellen en als hij daar op uitgekeken is, komt hij aan de ronde tafel zitten. Iets van Neil Young zou hij zelf helemaal nooit opgelegd hebben. Iemand vertelde me dat ze net om die reden van radio hield.
Halverwege de gelagzaal, onder een rekje met bolle glazen, hangt een komma, een dikke krul, ,, hoog boven het rode oog van de koffiemachine, en dan zijn er natuurlijk ook nog de bloempotten op het raamkozijn, op elk raamkozijn meerdere, de volle gordijnen en twee brandblusapparaten, zo ver uiteen dat ik een hoek van 180° maken moet om vast te stellen dat het er inderdaad twee zijn. En dan zie ik natuurlijk ook de rode papegaai en het beugelsnoer en het karton in Belgische driekleur.

toneel

Op de site van De Standaard laat iemand in een lezersrubriek volgende commentaar: 'Dat de Waalse ministers de eed in het Nederlands en het Frans afleggen, heeeeerrrrrrlijk, wat een toneel.'
De state of mind van het vlaamsnationalisme laat geen andere contour toe dan het eigen hersenvet. Dat is begrijpelijk. Hersenvet is hersenvet.

weekendalfabet

gladprater Het woord van een vorige seconde: gladprater.
grap Wij hebben grappige doden in de familie, vertelt iemand. Iemand is in een kanaal verdronken, aan vaderskant, en aan moederskant is een dame aan syphilis gestorven. De persoon waaraan ze dat te danken had, is in de Bastille geëindigd nadat hij in Parijs een hoertje vermoord had. Een ander had zich tijdens de oorlog verdienstelijk gemaakt door de spoorwegen die hij tijdens de bezetting aan te leggen had 's nachts weer weg te halen. Onze familietak ontsproot aan het buitenechtelijke kind. Hij stierf op 96jarige leeftijd aan een koekje, het kind, dat hij bij leven en welzijn nooit als echtelijk kind erkennen zou, na het oppeuzelen van een blikje sardienen. Ook is er iemand die onthoofd werd. Hij had in het verzet gestreden, kwam in Wolfenbuttel terecht. In de familie is hij overigens niet de enige die het zonder hoofd stellen moet.
iemand Iemand zegt: Die Mark De Vos is uiterst liberaal. 't Is een gruwel van een vent. 't Is een gruwel van een vent.
Zegt de ander: He, dat schrijf ik op.
En hij zegt het nog eens: 't Is een gruwel van een vent.
Iemand zegt: Gent is a state of mind. Imaginatieve stad, stad die de verbeelding prikkelt.
Karz, Thomas Karz en Denek hebben elkaar in Bratislava ontmoet aan de Donau, op de linkeroever, vlakbij het water. Denek was er foto's aan het nemen, niet van de Donau maar van het asfalt en de verkeerscirculatie vlakbij de stoeprand. Karz, die eerst op de andere oever wat notities had zitten maken, waarbij hij eerst gedurende vijftien minuten alleen schreef over wat een rode kleur had, later gedurende nog eens vijftien minuten alleen over wat een blauwe kleur had, waarna hij via een van de bruggen over de Donau naar het stadscentrum wandelde en Denek, die hij niet herkende, aansprak, zou een dag later naar Wenen rijden. Een jaar eerder hadden ze in het Londense Tate samen voor een werk van Douglas Gordon gestaan, wat geen van beiden zich wist te herinneren.
mefo De MEFO wisselmunt, een uitvinding van Hjalmar Schacht. Willy heeft het over Duitsland begin jaren dertig, het is volop crisis. Hjalmar Schacht bedenkt de wisselmunt, een munteenheid die de Duitsers later, na de crisis, voor echt geld kunnen inwisselen. Dat zou een enorm succes geweest zijn. Ik baseer me op wat Willy hierover te zeggen had.
museum Handleiding voor museumbezoek.
(a) Met de ogen dicht tot je tegen een van de suppoosten aanbotst.
(b) Zonder handleiding door het museum stappen en alleen die dingen die je wat doen wat meer aandachtig bekijken.
(c) In de bookshop rondhangen, je wat kaartjes aanschaffen en Logique du Sens van Gilles Deleuze. In de cafetaria ga je voor de baksteensoep en een broodje met hersensalade. Na verloop van tijd ga je alleen nog naar rode dingen kijken.
(d) In de zaal met Rubens ga je in foetushouding voor een van de werken liggen.
oei Oei, zei Kyoko.
opening De openingsuren. Cristina Amelia doet zondag. Ze heeft een kalme dag. Vorige week hadden we op zondag 53 streepjes, vandaag, zondag, een stuk minder.
palace Cine Palace werkt niet echt, merkt Thomas Poets op, er is geen publiek in Kortrijk.
rechtspraak Herinner je je die kerel die een taart of een pizza uit een container gestolen had. Die is veroordeeld. Zes maanden voorwaardelijk. De bankiers, die miljarden miljarden stelen, zij lopen vrij rond.
Rifkin, Jeremy Background vocals.
varkensvet Dat er varkensvet in een export zit. Zegt Willy Dee. In de additoren.
Willy Everyone named Willy needs to pay an extra of 50 shilling.
zone Emotionele zones, (1) een kustlijn.