zaterdag 10 december

'I was surprised'
'toen ik vrijdagnacht'

Aan het park sta ik in een file. File. Dat is gebruikelijk. Het is het juiste woord. Aan het park sta ik altijd in een file. Dat is als ik naar bioplanet rij bijvoorbeeld, ik geef een voorbeeld, meer dan een voorbeeld is het niet, en daarna weer de ring op kom, met de auto, ik ga linksaf, kijk boos om naar de blondine die aan het stuur van een 4x4 zit, Henin godverdomme, de griet lijkt er nog op ook, en dan, vijf minuten later, aan het park, sta ik in een file. Aan het park sta ik altijd in een file. Vandaag had ik geen fototoestel bij. Ik heb een oplossing bedacht. Telkens ik in een file sta, ga ik foto's maken. Markus zei dat hij het ook deed. Het is begonnen toen ik op Brussel reed. Aan kruispunten zouden ze sterren kunnen toekennen: een vier-, een driesterrenkruispunt, eentje zonder. Dat aan het park is er eentje met vier sterren. Ik ken elke hoek van het kruispunt. De file staat vaak tot aan de kazerne. Tijdens de avondspits kan je beter omrijden maar ook daar heeft de overheid iets op bedacht: als je gaat omrijden kom je weer in een file en als daar geen files zijn, maken ze er nog een kruispunt zodat je toch weer door een stoplicht tot staan wordt gebracht. Het scheelt niet veel of aan elke straathoek hebben ze een stoplicht. Dus telkens ik in een file sta of voor een stoplicht, ga ik foto's maken. Er zit geen broodwinning in. Ook vandaag dus. File. Ik zit achterin de file, het lukt nog net om de auto mee te zuigen voorbij een zebrapad dat aan de rand van het park begint, waarna ik, ongeveer op hetzelfde moment, de stemmen hoor van een troep voetgangers die het zebrapad nemen, ze stappen achter de auto door,
'I was surprised' zegt een van de stemmen
'toen ik vrijdagnacht', zegt een ander.