Op de achtergrond: de tot stippen herleide tekeningen van Gill Van Eeckhout.
onder: Toen ik dit werk voor het eerst zag, in het atelier van Henk vlak bij de Franse grens, was het rauwe materie. Het werk intrigeerde me. Een witte, uit plaaster vervaardigde cirkel. Braadpan, molensteen, wiel. Ik nam er wat foto's van, waarvan ik er eentje in m'n blog publiceerde. In de tuin achter de werkplaats, in het vlakke landschap van Geluwe, hadden de kinderen van Henk een boomhut gebouwd. Henk vertelt me dat hij het atelier, vanuit z'n net zo sobere als riante woonvertrekken aan de overkant van het wegje, zelf bouwde, met snelbouw als ik het goed heb, en het recent uitbreidde. De plek waar de boomhut was, bleef intact. Dit werk, aanvankelijk een cirkel, wat hem bij nader toezien te agressief leek, die cirkel, werd opnieuw bewerkt tot het een bijna-ovaal werd. Alle werken van deze productie, met Fabrice Pichat als uitzondering vermoed ik, zijn het resultaat van een morfologisch onderzoek. Het begrip onderzoek heeft aan betekenis ingeboet, meen ik, het is te vaak gebruikt om het ontbreken van inhoud en betekenis of de vormelijke inertie van een of ander conceptueel uitgangspunt te omzeilen. Met Henk heeft het net wel betekenis. Elk object is de gestolde vorm van een beweging. De acties om tot die gestolde beweging te komen, zijn niet die van Fabrice Pichat (kubus, videoruimte): de vorm heeft een andere methodiek, het concept niet dezelfde formule. De beweegreden, zo lijk het wel, is tegengesteld. Oppervlakkig bekeken gaat het om twee totaal van elkaar verschillende contracties. Toch is de betekenis, net door het morfologische contrast, vrijwel identiek. Misschien is dit wat ongelukkig geformuleerd. Fabrice bespeelt wat Henk als vorm formuleert. Het is een andere formule. De context formuleert (herformuleert) de betekenis die het heeft.
onder: foto's van Laura Van Severen
onder: Wuthering van Elisabeth Van Dam. Voorbereidend werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten