zondag 8 mei

The bourgeoisie rules through demagoguery, which in practice means that prominent positions are filled by irresponsible people who commit follies in moments of decision. /Czeslaw Milosz, The Captive Mind, p.30/

In L'Apero d'Oc kwam een tafel vrij vlak bij het venster. De personen die er net voor mij aan tafel zaten, deden zich te goed aan een artisjok en ledigden een 75cl fles witte wijn. Ik bestel palourdes (venusschelpen in een kruidig, vettig sausje met kikkererwten) en een glas Limoux grand cru.
Een straatzanger terroriseert de terrasjes. Wie is die kerel vroeg iemand. Lang voor hij zich aan Brel en Verdi waagde, bedenk ik, en volstrekt onverstoorbaar de rust van de zondagse boeken- & bloemenmarkt begon te verminken met weinig toonvaste en ritmisch deplorabel uitgevoerde vocale transplantaties van Franse en Italiaanse klassiekers, zou hij psychologie gestudeerd hebben. Misschien heb ik ooit zitten luisteren naar wat hij over Freud te vertellen had. Freud zeikt lekker, zolang niemand het discours al te ernstig neemt. Wat ook maar iemand over Freud te vertellen had kunnen hebben, zelden aberrant, had amper meer dan kut en peren, hoewel psychoanalyse desondanks niet van betekenis gespeend zou zijn - wat ik graag geloof: meer ongemak dan een lichte vorm van mentale constipatie heeft het niet opgeleverd.

De boekhandelaars krassen op. Met een voor begin mei ongebruikelijke hitte, een wolkenloze hemel, geen zuchtje wind, is alles navenant. Ik sla Milosz open, de Penguin editie met een foto van Sutkus op de cover.

The recklessness with which the Russians are carrying out their mental operations in the people's democracies is reaching dangerous proportions. Consistent reasoning which orders one to by-pass a fact when a concept comes into conflict with reality must eventually lead to costly errors. Hitler's war on "degenerate art" sprang from the same seed as the new ethics of his party which ordered the slaughter of "inferior races"; and in these very ideas lay the causes of his defeat. Knowing the Center's demand that science and art conform to the Method instead of searching for objective truth and beauty, the intellectual comes to the conclusion that it is not the wisdom of the West that will cause the downfall of the Imperium, but rather the aberrations to which the Method leads. /op. cit., p48-49/(1)

Ik fiets door de ruimtes van het stadscentrum, verder van me verwijderd dan de kraters van Pluto. De tol van Pluto zit dubbel. Voor de lui voor wie ik uit te wijken heb, is Poljotkin een nobele onbekende.
In een winkelstraat zitten drie idioten, origine onbekend, ALLES MOET KAPOT te zingen. Veel bijval heeft het niet, dat spreekt voor zich. Staat het baardhaar tot de ballen of is het een verwensing?
Zo was er een dag, maar die dag herinner ik me niet zo goed meer, dat het aan de Groentenmarkt dode duiven regende. In de Eendrachtstraat kijk ik om naar huisnummer 150. Ik heb er ooit op huisnummer 150 gewoond maar huisnummer 150 is niet het huis waar ik woonde. Aan de Zandberg was een jonge vrouw een koffiehuis begonnen waar niemand zat telkens ik er binnensprong. Toen ik er een derde of vierde keer langsging, was de zaak opgedoekt. Mijn eerste parkeerboete, als ik het me correct herinner vlak bij De Gekroonde Hoofden, heb ik volstrekt achteloos in een papieremmer geworpen. Het overigens luidkeels ten gehore gebrachte liedje levert een van de pot gerukt kabaal, sloganesk, in een winkelstraat waarover een jonge designer opmerken zal dat hij het volstrekt onbegrijpelijk vindt dat stedelijke, maar niet alleen stedelijke, ook landschappelijke ingrepen, niet aan quota horen te voldoen, om te beginnen: esthetische quota. (voorbeeld: je breekt geen gevel van een classicistisch gebouw tot halverwege af om er een winkelraam te steken, laat woonkernen en landschappen in de mate van het mogelijke intact, et cetera)

avond

Het zonlicht daalt tot het zich vlak boven de daken bevindt. Oude schaduwen worden wakker, rekken zich uit. Een late dagtaak wenkt. Bedachtzaam, zonder haast, veroveren ze het muurtje.
Zou iemand van de personen die in twee rijen in de motorsloep zitten de versregel Maar altijd stormt Metaneira uit de vertrekken van de koning, gelezen hebben? De motorsloep maakt een brede voor in het water,
een diagonaal breed uitwaaierende V waarvan de beweging eerst de nabije oever aanraakt, dan vanaf die oever naar de tegenoever gaat, wat halverwege beide bewegingen een tumultueuze abstractie van elkaar verslindende vormen en schakeringen maakt, vormen en schakeringen die vastzitten aan de architectuur die boven het wateroppervlak uitrijst.
Floske, een van de sloepen, heeft een buitenboordmotor van het merk Evinrude. 'Bootje!' roept een van de kinderen.
'Anyway, we serve the white asparagus here,' legt het meisje uit, waarna ze gedetailleerd ingaat op hoe je asparagus bereiden moet. Geen zuchtje wind. Duras ligt open op de eerste bladzijde van Les yeux bleus cheveux noirs, en de eerste zin, Une soirée d'été, dit l'acteur, serait au coeur de l'histoire.

(1) Milosz schreef dit aan het begin van wat intussen als Koude Oorlog bekend staat. In Frankrijk, waar de linkse intelligentsia op Camus na zonder voorbehoud het Stalinisme predikten, werd het boek verketterd. The Captive Mind biedt meer dan een blik op de situatie die ze toen hadden, het schraapt de valse betekenissenlagen van het economisch gefundeerde en politieke discours tot een naakte stok. De praktijken van estate en art sales zijn die van een gepeupel zonder inhoud.