the singing painters @de koer

In Order Of Appearance @De Koer. The Singing Painters Meet Carver & Horn, dit keer zonder Carver. Tijdstip: ±23u. Locatie: de zaal achterin die ooit een theater- en filmzaal was.
setlist: Elephants [recente lyric, eerste keer; de song had eerst Gun als titel en het wordt misschien wel opnieuw Gun, voorlopig is het Elephants]; The Food Supplement featuring George & Steve, wat later een al net zo stevige versie van Ocean [beide songs staan op The Food Supplement, de vinyl release uitgebracht door El Negocito Records]; Table [recente lyric met een hond in de hoofdrol], loads of impro en tenslotte ook nog The Dog Keep Bleeding, een krankzinnige impro-versie van Texas Shopping, een song uit 2004.

Na het concert kwam iemand naar me toe en zei dat ze het verbazingwekkend vond dat ik zingen kon, terwijl ik, euhm, niet meteen de indruk had dat ik gezongen had. Al ging het wel hevig tijdens The Dog Keep Bleeding. Kijk, we repeteren helemaal nooit. Daar hebben Bart en Peter geen tijd voor. Dus on stage is het meegaan in de flow van de sound. Elephants hadden we nooit eerder gedaan, ik heb het ding vorige week of zo geschreven toen ik vlak bij het station in een wasserette zat en ik had er m'n stembanden niet op uitgeprobeerd, geen tijd voor gehad. Bart was net terug van een concert in Bordeaux. Ik weet niet hoe hij het doet. Met een parachute van het ene concert naar het andere. Ik weet ook al helemaal niet waarom ik net voor het concert zei we doen Elephants als eerste, nieuwe lyric, eerst de vocals. De setting was prima. Lekker zaaltje, dat van De Koer. Mathias hield zich bezig met waar iedereen zou staan, en de drum stond er al. Iemand verwoordde het anders. Hij zei dat het werk van McCarthy, om een of andere reden begon hij over McCarthy, als een prefab ingevuld pakket in je strot geramd wordt, hij ervaart geen ruimte voor verbeelding, en met de Painter songs net wel. Wat me aan een quote van Clarice Lispector deed denken, wacht even, ik zoek het op... Het staat in de ontdekking van de wereld, op bladzijde 187: ALS JE DAN TOCH MOET SCHRIJVEN Als je dan toch moet schrijven, laat dan tenminste de woorden tussen de regels niet vermorzeld worden. En het is natuurlijk net dit wat gebeurt in The Food Supplement, met Ocean, Table, in The Dog Keep Bleeding, de tussenruimtes hebben braakliggend gebied, ik vang het beeldmateriaal op, speel er wat mee, prop de leegte tussen de woorden niet vol, integendeel, peuter er liever wat los, gooi weg wat me overbodig voorkomt, heb niet de neiging om het naald en draad uitgelegd te hebben. The Dog Keep Bleeding is een los samenraapsel van woorden waar het tijdens de vocale performance elke kant mee op kan. Ik schreef het ding in 2004 toen Bush net herverkozen was en het werd eigenlijk helemaal nooit een lyric waar we wat mee aankonden. Tot vandaag. Vandaag zat het opeens wel goed.