Verdegem. Mijn naam is Verdegem. Rond de eeuwwisseling heb ik een eerste exemplaar van Ulysses gekocht, een Nederlandse editie, die van De Bezige Bij uit 1969.
Nog datzelfde jaar trof ik in een antiquariaat aan de Belgische kust een exemplaar van de oorspronkelijke tekst, een Penguin paperback die zich op een lichte vouw na in goede staat bevond, later ook nog een door The Modern Library op de markt gebrachte versie, dunner dan de Penguin.
Om erger te voorkomen heb ik alle exemplaren van Ulysses waarover ik intussen beschik in de kelder ondergebracht. Ik ben zeer aan deze vondsten gehecht en open nu de kelderdeur. Verdegem is de naam. Volg me.
In de Penguin paperback las ik 70 bladzijden. Wat ik ermee opschiet... met die 70 bladzijden, bedoelt u.
Had ik het net zo goed niet gelezen kunnen hebben.
Uitgelezen? Nee. 70 bladzijden, dat zei ik toch. Verdegem, mijn naam is Verdegem. Lezen doe ik met grote terughoudendheid.
Op zolder, ingemetst, Shakespeare. Alles, niets. Ziet u, het is altijd wat. Het metselwerk, houtworm, een beschilderd eitje, sporen tonen het archief van Benjamin.
U moet weten, Ulysses had ik me eerder al eens aangeschaft, en was ik kwijtgeraakt. Daarin tolt ruw gesproken walging, wie wat wou, niemand wou, een wapen zonder moordplan, van het bevattingsvermogen wat overeind bleef, gekelderd en op zolder, het metselwerk. Te dik, te ver, te hoog gegrepen, te vaak tot vermoeiens toe als lijnzaad aangeprezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten