Links: een werk van Jasper Rigole - guest: Liesbeth Henderickx. Midden: een werk van Sébastien Conard, ANTS AT WAR - guest: Kasper Andreasen. Rechts: Nikolaas Demoen, een houtsnede, PEUT-ÊTRE - guest: Evelin Brosi & Elvis Bonier.
Onder: THE ORDER OF THINGS, Jasper Rigole.
1964: Jean-Paul Sartre, Les mots. 1965: Les choses, Georges Perec.(1) Eerste zin: L'oeil, d'abord, glisserait sur la moquette grise d'un long corridor, haut et étroit. 1966: Les mots et les choses, Michel Foucault. Engelse vertaling: The Order of Things./ Een discrete verwijzing naar de orde, de volgorde, het verloop: eerst de ontmoetingen, de gesprekken, de woorden, dan de dingen in aanvoegende wijs, parfait ou imparfait, en pas hierna het gesofisticeerde debat.(2)
Boris Van den Eynde - guest: Bart Lodewijks.
Veerle Beckers - guest: Nikolaas Demoen. TIMBRE, 2017.
onder: Lore Smolders - guest: Bob Van de Putte.
[1] Georges Perec, Les choses, Une histoire des années soixantes. Ed. René Julliard, 1965. Eerste druk. Voorin, bladzijde 3, onder de editoriale mededeling Les Lettres Nouvelles publication dirigée par Maurice Nadeau, een blauwe stempel, ATHENEE ROYAL DE DÜREN, BPS 12, 4090 FBA. Die stempel staat ook op bladzijde 51 en nog een keer helemaal achterin, op het grijsgroene schutpapier. Op bladzijde 6 een rode, ronde stempel: MINISTERE DE LA DEFENSE NATIONALE - BIBLIOTHEQUES D'UNITEES, met code 66/1471, en daaronder
84-3
PER
66 suggereert dat het boek werd aangekocht in 1966. De leeskaart geeft aan dat geen van de rekruten op het idee kwam om Les choses van Perec te lezen. De kok en andere titularissen evenmin.
[2] The "Sophist's wit" was the ability to propose a false reasoning in such a way that it appeared true (the method favored by Celestina) either because it distorted the rules of logic and had only the semblance of truth or because it reached an unacceptable conclusion. The term and its pejorative meaning derived from Aristotle, who associated Sophists with slanderers and thieves. The Sophists, Aristotle had taught, were noxious because they labored by means of seemingly logical arguments, using subtle falsities and reaching fallacious conclusions, thus leading others into error. For example, a Sophist might try to convince a listener to concede a premise (even one totally irrelevant to the thesis) that the Sophist knew beforehand how to refute. [Alberto Manguel, Curiosity, page 53-54].
Geen opmerkingen:
Een reactie posten