[ ]

Piccoli, zei de stem aan het andere eind van de draadloze verbinding, waar de stem na een korte onderbreking is dood aan toevoegde. Weet ik, zei ik, weet ik, weet ik, weet ik. Twee dagen eerder hadden we het over Michel Piccoli gehad. De persoon had het riempje van z'n motorhelm los gemaakt en ik had aardbeien gekocht. We hadden het over Themroc gehad, een film uit 1973, een film waarin Piccoli een ordehandhaver opeet, en smikkelden van de aardbeien. Hij had Le mépris gezien, zei de stem, ook met Picolli, hij had Le mépris twee, hij had Le mépris misschien zelfs drie keer gezien en tegelijk nooit eerder van Themroc gehoord.
In het jongenscollege te T hadden ze een zaal die voor theater en concerten gebruikt werd, met uitzondering van die ene dag in 1973 toen de leerkrachten een filmvertoning organiseerden. Ze hadden één film op het programma, Themroc. Als ik die film toen niet gezien had, in de theaterzaal van het jongenscollege te T, die film van Marco Ferreri, dacht ik lange tijd, met Piccoli in de hoofdrol, had ik niet van de film geweten. De film is niet van Ferreri, die net in dat jaar of een jaar eerder La grande bouffe gedraaid had. We hadden het dus over Themroc gehad, die film die niet van Marco Ferreri was, smikkelden van de aardbeien, en inmiddels had ik Le Amiche te berde gebracht, nu ja, omdat ik net die film een dag of twee eerder gezien had, een film van Antonioni, en hij zou het zeggen of ik zou het zeggen, dat ik van Antonioni, of hij, dat hij van Antionini, dat hij van Antionioni geen slechte film gezien had, en behalve Le Amiche had hij alle films van Antonioni gezien. Ook La Notte? vroeg ik. Vier keer, zei de stem. Het was hier, veertig minuten ver in de film, in La notte van Michelangelo Antonioni, dat hij voor het eerst het woord CHARMS gezien had. Charms in een film van Antonioni? Hoezo . . . En Mastroianni die zegt: ik heb geen ideeën meer, alleen nog herinneringen. En Vitti die zegt: Ik wil kijken, ik hoef niet te schrijven. En Mastroianni die zegt: Het is moeilijk vast te stellen wat een intellectueel weggooit. En Jeanne die zegt: al die boeken die ik niet nodig had.