maandag

Eerst sta je met je poten in de drek. Later reikt de drek tot je ballen en na verloop van nog een el zit je vast aan die contradictie.
De ambtenaar van het bereden secreet die een fietser staande houdt om uit te zoeken of het achterlicht van de fiets vanop 200m afstand te zien is. Het neemt geen tijd voor hij tot de vaststelling komt dat het achterlicht van de fiets inderdaad niet langer zichtbaar is.
Twee vreemdelingen betreden de gelagzaal. Ze hebben niet gereserveerd. De jongste gaat ongevraagd aan een van de tafels zitten, de oudste stapt door naar de toiletruimte, die zich achterin de keet bevindt. De waardin klampt de jongen aan, die aangeeft dat ze graag iets hadden willen eten. De oudste maakt een teken, he kom eens, en de ander veert overeind, stapt naar de ouwe, wat is er. Ze beraadslagen. De waardin schuift de stoel, die los van de tafel kwam te staan, met z'n voorpoten onder het tafelblad, wat geen van beiden opmerkt. De ouwe spoedt zich naar het secreet, in het souterrain. De jongen heeft intussen een menukaart beet, stapt naar de tafel waar hij eerder al eens zat, neemt plaats en speelt het idee dat hij eigenlijk best wel honger heeft. Stapt wat later achter de ouwe aan de deur uit. De stoel staat weer net als eerst.
Invoice zou van het Franse envoyer afgeleid zijn.
Je moet beide handen aan het stuur hebben, zei de agent. Toen hij dat gezegd had en naar me keek, mioop, alsof hij intussen al niet meer wist waarom hij het gezegd had, stond ik op het punt om te vragen wat je in zo'n geval moet doen als het aan je gat jeukt. Na verloop van nog wat meer tijd, drie vier minuten, heeft hij opeens door dat ik de hele avond veil heb om het over dat achterlicht te hebben en de afstand die hij nodig heeft om vast te kunnen stellen dat het vanop 199m inderdaad niet langer zichtbaar is.
De eendjes, het schietkraam, een caroussel, de boksauto's, de complexe eenvoud van schoonheid. Kan het zonder het adjectief?
Als de machine niet werkt, merkt een van de jongens op, neem je een testprogramma. Dat kost 500 euro. Kom je er niet met dat programma, dan neem je een abonnement, wat je slechts 2.000 euro kost. Hoeveel varkens heb je intussen opengesneden en toch maar weer dichtgenaaid.
De blonde serveuse van de Veneziana zou in Texas op een ranch werken waar ze steak en hamburgers serveert. De kroegbaas stierf aan de miserie die hij geworden was. Aan 1 poot heb je niet genoeg om luidkeels over straat te slenteren.
Een foto herinnert zich alleen dat ene moment. De lach van de dame is zonder herinnering, de eeuwen zonder gebeurtenis. Ook de geschiedenis is zonder herinnering.
Er zijn de leugens en er zijn de praatjes.
Het geleuter is omgekeerd evenredig aan het ledigen van nog een glas.
Een aforisme kan je aanraken zonder dat er ook maar iets gebeurt. Soms vroeg je of het een zitplaats had.
De ander nooit meer loslaten. Dat niet kunnen. Elke worp geeft twee twee drie. Elk getal is overspelig, je kan alleen op het ontbreken ervan vertrouwen.
Zonder of met die ander, je bent in de zak gezet. De ikonen. Een oude jas. Het vel van een beer. De bliksemschicht van je geboorte. Dat zijn wat je vergeten wou. Het vastzitten aan een draadje.
Hij, zegt ze, is altijd wat later, omdat zij met de fiets zijn en hij is te voet.
Iemand herkennen aan z'n mantel die over een stoelleuning hangt, en die van een cowboy had kunnen zijn.
Een eeuw is duizend eeuwen.
Is musici zonder instrument.
Is beetnemen van altijd weer dezelfde persoon, beetgenomen door de schaduw van een vlieg.
Het instrumentarium : één vinger.