vrijdag 29 november

Een vloed een vloed overvloed een overvloed van
Van gedachten.
Diepe gedachten. Diep. Diep. Diep. En waar zijn ze. Waar zijn ze. Weg.
Weg. Zij bedient zich van het zoutvat, hij met een smartphone.
Het idee alleen al om dat op te schrijven volstaat om het weg te hebben. Ze voelen de schaduw van wat er aankomt, het gewicht, vliegen weg. Niet tot het punt komen. Foute inschatting. Weeën van de Barentszee. Aan het eind van de wereld zitten.
Ik zat na te denken over de hebzucht van. Het kapsel was ook 70 jaar geleden bij zo goed als iedereen in de smaak gevallen. Van wie ook weer.
Het nieuwe idool gaat ook maar mee zolang het duurt. De marktsituatie van een moment. Iedereen die zich over een afstand van 500 meter recht overeind kan houden is daar toe in staat.
Vijf eeuwen of vijf seconden kunstgeschiedenis, wat maakt het uit. Ik had zin in een ijsje.

Variatie op Friday 29 November, The Diary of Virginia Woolf, Volume 5, blz. 342 DECEMBER 1940