Kortemeer is niet langer in de Kortemeer. Kortemeer zeiden we, in plaats van RVA. Het bekte beter. In Kortemeer werd ons de beginselen van duld- en volgzaamheid bijgebracht. Als je als dopper in de rats zat met een of ander papier moest je meestal naar de Kortemeer, de kantoren waren alleen 's voormiddags open van halfnegen tot halftwaalf en je had er vaak ellenlange wachtrijen. Je kon er te weten komen of je als Belg in Spanje van een werkloosheidsuitkering genieten kon (dat mocht wel maar alleen onder heel erg strikte voorwaarden), of je als werkloze op je kamertje stiekem poëzie bedrijven mocht (ooit zou je misschien een gevierd dichter zijn en zouden je ingenieuze constructies geld opbrengen) en je zag er ook altijd mensen waarvan je meteen al bij het betreden van de corridor zag dat ze problemen hadden.
De Kortemeer is niet langer in de Kortemeer. Ze hebben het naambord verwijderd en de deur is op slot. Ter rechterzijde is een glazen deur waarop de mededeling PRIVE prijkt. Links is een tunnel die naar een ondergrondse parking leidt. Vlak voor de winkelruit van Matinique komt een tram tot stilstand. Mensen stappen uit. Ik maak een ommetje, zoek uit of er in de buurt een plek is waar we die tafelonderleggers kwijt kunnen.
Ik telefoneer bestuurslid Coene en rij naar de Lucas Munichstraat. Het rondpunt aan de Dampoort is ellende. Judgment! van Andrew Hill schalt door de speakers. Judgment! is met Bobby Hutcherson, Richard Davis en Elvin Jones. Frips is bezig in de grote zaal. Ze heeft de poststukken op het barmeubel gedeponeerd. Marc springt binnen. We steken de houtkachel aan. Met die houtkachel hebben we het best gezellig in de witte ruimte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten